کاخ سفید: ما با فیلم گرفتن از حریم خصوصی مردم از آنها در برابر انحرافات محافظت می کنیم

گروه بین الملل- گزارش ۲۰۱۴ کاخ سفید در مورد کلان داده‌ها و حریم خصوصی شامل یک بخش تخیلی هم هست که می‌گوید زندگی زنان امن تر شده چون دائماَ توسط محصولات داخلی و خارجی شنود و نظارت تعقیب می‌شوند.

به گزارش بولتن نیوز، گزارش حریم خصوصی کاخ سفید روز اول ماه مه(۱۱ اردیبهشت) در چند بخش مختلف منتشر شد که شامل دو گزارش محوری است. «کلان داده‌ها و حریم خصوصی؛ یک پرسپکتیو تکنولوژیک» و «کلان داده‌ها؛ درک فرصت‌ها و حفظ ارزش‌ها». گزارش توسط شورای مشاوران رئیس جمهور امریکا در مورد علم و تکنولوژی تهیه شده است.

به گفته زی‌دی‌نت اولی شامل نکات مهمی است در مورد خطراتی که حریم خصوصی را تهدید می‌کند ولی رویکردش برای حفظ این حریم چنان ضعیف است که معلوم نیست گزارش قرار است از منافع چه کسی حمایت کند.

خیلی ها به گوگل اشاره می‌کنند. یکی به این دلیل که اریک اشمیت (از روسای گوگل) بخشی از تیم تهیه کنندۀ گزارش بوده است. دلیل دیگر این است که گزارش می‌گوید کاخ سفید باید به جمع آوری اطلاعات کاری نداشته باشد از جمله به این دلیل که تحمیل کنترل بر جمع آوری اطلاعات «به لحاظ اقتصادی مخرب است.» جالب اینکه گوگل در تجارت جمع آوری اول است و در حالی که بسیاری گوگل را به خاطر زیر پا گذاشتن حریم خصوصی سرزنش می‌کنند، کارمندان ارشد گوگل بیش از هر شرکت دیگری در تهیه گزارش مذکور دخیل بوده‌اند. البته کمپانی‌های دیگری نظیر مایکروسافت و «این کیو تل» نیز در توصیۀ سیاست حریم خصوصی به کاخ سفید نقش داشته‌اند.

نوع نگرش گزارش به آینده طوری است که انگار با توجه به برنامه‌های ۵ سال آینده گوگل نوشته شده. مثلا در مورد «تغییرات نسلی در مورد مفهوم حریم خصوصی» می‌گوید در آینده بچه‌ها عادت کرده‌اند درباره ابزارک‌های کمکی دیجیتال «همه چیز» بدانند و با مسایلی که نسل امروز را به یاد دنیای وحشت آور کتاب ۱۹۸۴ نوشته جورج اورول می اندازد، اوکی خواهند بود!

گزارش دنیایی را تصویر می‌کند که ابزار نظارت و شنود سیستم‌های محافظ و قیم ما هستند، می‌خواهند از ما نه تنها در مقابل مقاصد جنایت کاران و یا اشتباهات کوچکی نظیر جا ماندن از هواپیما بلکه از خطر انحراف هم محافظت کنند و در یک سناریو امکانات این مسئله را نشان می دهد. سناریو از این قرار است:

«تیلور رودریگز برای یک سفر کاری آماده می‌شود. او از شب قبل ساکش را بسته و آن را بیرون در ورودی‌اش می گذارد تا به موقع برداشته شود. نگران دزدیده شدنش نیست. دوربینی که بر چراغ خیابان نصب شده است از ساکش محافظت می کند، و به هر حال تقریباً همه چیزهایی که در ساک است یک تگ هوشمند کوچک دارد. هر کس فکر دزدی به سرش بزند در عرض چند دقیقه دستگیر خواهد شد. نیازی هم نیست که جزئیات سفرش را به شرکت حمل و نقل بگوید. «ابر» از مسیر و برنامه‌های او خبر دارد. ساک را در طول شب بر می‌دارند و وقتی به هتلش در مقصد رسید ساک آنجا خواهد بود.

«تیلور صبحانه را تمام می‌کند و از خانه خارج می شود. «ابر» برنامه اش را می‌داند و یک ماشین بدون راننده جلوی در خانه‌ منتظرش است. به فرودگاه که رسید مستقیماً به گیت می رود. لازم نیست از چک امنیتی بگذرد. جلوی گیت هم درگیر فرمالیته نمی شود. گیت به مدت بیست دقیقه باز است تا مسافران به هواپیما بروند و صندلی خود را پیدا کنند. همه اطلاعات لازم از طریق ابزارک چشمی مسافران به آن ها ابلاغ می شود.

نه به بوردینگ پاس نیازی هست و نه به صف. لزومی ندارد. هویت تیلور معلوم است. اطلاعات مربوط به او از طریق تلفن، تگ‌های لباس‌ها، تشخیص هویت از روی چهره، هیکل، احساسات در ابر ضبط شده و هیچوقت فراموش نمی‌شود.

اگر احیاناً و به فرض محال تیلور به سرش بزند و خطرناک شود، بسیاری علایم قابل شناخت هست که تشخیص داده شده، مورد شناسایی قرار گرفته و بر طبق آن عمل می‌شود.

هر چیزی که تیلور حمل می‌کند خیلی دقیق‌تر و مؤثرتر از فرودگاه‌های امروزی مورد بازرسی قرار گرفته. دوربین های دوستانه‌ای که در همه چراغ‌های ال ای دی خانۀ تیلور نصب شده مثل همیشه تمام حرکات او را به هنگام لباس پوشیدن و ساک بستن دنبال کرده. معمولاً این داده‌ها فقط توسط خدمتگذاران دیجتیالی شخصی تیلور مورد استفاده قرار می‌گیرند، مثلا برای یادآوری یک نکته یا پیشنهاد رنگ لباس. ولی هنگام استفاده از ترانزیت فرودگاه، تیلور برای حفظ امنیت فرودگاه و مردم اجازه استفاده از آن اطلاعات را داده است.

دنیای تیلور مو به تن آدم سیخ می‌کند. توازنی که تیلور بین کالاهای راحتی عمومی، حریم خصوصی و امنیت قبول کرده با اولویت امروزی‌ها متفاوت است. تیلور در ناخودآگاهش معتقد است که ابر و خدمتگزاران روباتی / دیجیتالی‌اش در زمینۀ حریم خصوصی قابل اعتمادند.

«در چنین دنیایی راحتی و امنیت زندگی روزمره ممکن می‌شود.»

سناریو اینجا تمام می‌شود و به نظر می رسد این آینده‌ای است که پروژه‌های گوگل برای ما در نظر گرفته‌اند. به زودی خواهیم دید.