وبلاگ‌نویسان تنها برای تفریح سفرنامه‌نویسی نمی‌کنند

گروه میراث فرهنگی و هنرهای سنتی، نشست هم‌اندیشی فضای مجازی و سفرنگاری با موضوع بررسی ویژگی‌ها و شاخص‌های سفرنگاری مجازی در وبلاگ‌ها و سایت‌ها در ایران و خارج از ایران، عصر دیروز(شنبه 20 اردیبهشت ماه) در سالن آمفی‌تئاتر موزه‌ی ملک برگزار شد و دبیر و داوران این بخش از جشنواره ضمن شرح قواعد حضور و داوری‌ها، تجربیات خود را با وبلاگ‌نویسان فعال در حوزه سفرنامه درمیان نهادند.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از روابط عمومی سومین جشنواره سفرنامه‌نگاری ناصرخسرو قبادیانی، در ابتدای این همایش، رضا دبیری‌نژاد(دبیر جشنواره ملی سفرنامه‌نگاری ناصرخسرو قبادیانی) درمورد بخش‌های اصلی این جشنواره توضیح داد: جشنواره سفرنامه‌نگاری ناصرخسرو در دو بخش اصلی برگزار خواهد شد که بخش اول قالب‌های مکتوب، عکس، فیلم، صوت، وبلاگ و سایت را دربردارد و بخش دوم که بخش ویژه است، سفرنامه‌های نوروزی، کودک و نوجوان و سفرنامه‌هایی که توسط شرکت‌کنندگان در تور کارگاهی جشنواره شرکت می‌کنند را شامل می‌شود.

دبیری نژاد با اشاره به بخش وبلاگ‌نویسی و فضای مجازی افزود: یکی از قسمت‌هایی که از ابتدا مورد تاکید شورای سیاست‌گذاری جشنواره بوده، بخش وبلاگ‌نویسی بوده است؛ خصوصا اینکه فضای مجازی در زمانه ما درحال تغییر و تحول و کمرنگ شدن است. این مساله البته دلایل اجتماعی دارد ولی محتوایی که ما را دورهم جمع کرده، صرفا قالب و نوع فضای مجازی نیست.

وی درمورد ویژگی‌های کار در فضای مجازی اظهار داشت: اشخاصی که به صورت حرفه‌ای به عنوان وبلاگ‌نویس در فضای مجازی کار می‌کنند، مصرف کننده صرف نیستند و خود نیز تولیدکننده محتوا هستند. به عبارت دیگر این دسته از افراد تنها برای تفریح در وبلاگ‌های خود سفرنامه‌نویسی نمی‌کنند.

دبیر جشنواره سفرنامه‌نگاری ناصر خسرو قبادیانی ضمن بیان این مطلب که بین سفر عینی و وبلاگ‌نویسی که امری غیرعینی است، نقاط تلاقی وجود دارد که باید از آن استفاده کرد، گفت: اینکه چطور می‌شود وبلاگ‌نویسی از شرایط تفننی‌اش خارج شده و به سمت یک کار هدفمند و خودآگاه سوق پیدا کند برای ما مهم است.

وی ادامه داد: ما در زمانه‌ای هستیم که دوره رسانه‌های رسمی مانند روزنامه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی به سر آمده و اگر دقت کنید می‌بینید آن‌ها هم اقدام به ایجاد سایت‌ها و صفحاتی در فضای مجازی می‌کنند زیرا می‌دانند رسانه‌های رسمی دیگر به اندازه‌ی کافی کارآمد نیستند.

دبیری نژاد خاطرنشان کرد: بنابراین اگر حرکت در فضاهای مجازی از قبیل وبلاگ‌نویسی را بتوان به قرارهای مشترک با دغدغه‌های مشترک تبدیل کرد، می‌توان شاهد ایجاد جریان‌های همسو و قابل توجهی در حوزه‌های مختلف بود. این رویه می‌تواند پیوسته و دائمی و حتی پس از به اتمام رسیدن ایام جشنواره ادامه پیدا کند.

وی درمورد شیوه کار بخش سایت و وبلاگ‌نوسی در این جشنواره توضیح داد: در سال‌های قبل تنها به وبلاگ‌ها و سایت‌هایی توجه می‌شد که انحصارا روی سفرنامه‌نویسی متمرکز بودند اما از آنجایی که ممکن است یک نفر ممکن است سفرنامه بسیار خوبی روی یک سایت یا وبلاگ که در این حوزه متمرکز نیست داشته باشد، قرار شد جشنواره از شرایط انحصاری پیشین خارج شود.

دبیر جشنواره سفرنامه‌نگاری ناصر خسرو همچنین تاکید کرد: در این دوره ما سعی کرده‌ایم جشنواره بیشتر از دوره‌های قبل حضوری برگزار شود و در این راستا شرکت‌کنندگان در کارگاه‌های آموزشی مشارکتی، جلسات سفرنامه‌خوانی و سایر برنامه‌های جشنواره شرکت داشته باشند؛ نه اینکه جشنواره به مراسم افتتاحیه و اختامیه محدود شود.

در ادامه این نشست، پرویز شجاعی(مسوول بخش وبلاگ‌نویسی و سایت‌نویسی جشنواره سفرنامه‌نگاری ناصرخسرو قبادیانی) با اشاره به اهداف این بخش از جشنواره گفت: یکی از اهداف اصلی این جشنواره، مکتوب کردن سفرنامه‌ها به طرق مختلف است و وبلاگ‌نویسی نیز یکی از گونه‌های مکتوب کردن سفرنامه است.

وی افزود: خوشبختانه تعداد وبلاگ‌نویسان در جامعه ما رو به رشد است و از این حیث، وبلاگ‌ها می‌توانند مراجع اطلاعاتی خوبی باشند و اطلاعات خوبی را در مورد سفر به مناطق مختلف به ما بدهند؛ آنچنانکه ما می‌توانیم با استفاده از امکان جستجو در فضای مجازی، پیش از سفر، اطلاعات موردنظر خود را از طریق سابت‌ها و وبلاگ‌های مختلف دریافت کنیم.

شجاعی ضمن اشاره به امکان برقراری ارتباط بین وبلاگ‌نویسان در سطح کشور ادامه داد: در دوره اول از جشنواره سفرنامه‌نویسی ناصرخسرو قبادیانی، داوران خود 128 وبلاگ و سایت فعال در حوزه‌ی سفرنامه‌نویسی را به مرحله داوری آوردند. در سال دوم، طی یک فراخوان عمومی 80 وبلاگ‌نویس در این جشنواره ثبت‌نام کردند اما امسال صاحبان وبلاگ‌ها و سایت‌های فعال در حوزه سفرنامه؛ یک تا سه سفرنامه خود را که بیشتر حایز ویژگی‌ها و معیارها استاندارد سفرنویسی بوده‌اند را از میان آثار خود در جشنواره شرکت داده‌اند.

وی درمورد معیارهای داوری در این بخش اظهار داشت: قابلیت درک همگانی و القاء در ذهن مخاطب، ارائه اطلاعت پیرامون جغرافیا، فرهنگ و مسائل اجتماعی مناطق مختلف، استفاده مناسب از تصاویر و نگارش زیبا و روایت گونه از ملاک‌های اصلی داوران در انتخاب آثار برگزیده در این جشنواره هستند.

آرش نورآقایی(یکی از داوران این بخش از جشنواره) ضمن اشاره به جایگاه وبلاگ‌نویسان سفر در جهان، گفت: البته بلاگرهای سفر با وبلاگ‌نویسانی که سفرنامه می‌نویسند تفاوت دارند اما این گرایش در جهان به عنوان یک فعالیت اقتصادی مطرح است و شرکت‌های معتبر اطلاعات بلاگرهای سفر را خریداری می‌کنند.

وی ضمن بیان این مطلب که بلاگرهای سفر تنها به ذکر ویژگی‌ها و امکانات مناطق کشورها و شهرهای مختلف در وبلاگ‌های خود بسنده می‌کنند، ادامه داد: متاسفانه اهمیت بلاگرهای سفر ازسوی مسوولان میراث فرهنگی و گردشگری در کشور ما نادیده گرفته می‌شود. من چندی پیش به رییس این سازمان پیشنهاد دادم به جای صرف میلیون‌ها دلار برای حضور در نمایشگاه‌های گردشگری بین‌المللی، جهت توسعه توریسم در کشور تیم‌های بلاگرهای سفر را از اقصی نقاط جهان به ایران دعوت کنند و تورهایی برای آن‌ها بگذارند.

نورآقایی افزود: در چنین شرایطی که سفرنامه‌نویسی و وبلاگ‌نویسی ازجمله کارهای درآمدزا در جهان است، وبلاگ‌نویسان ایرانی؛ زحمات و تلاش‌های خود را به صورت رایگان در وبلاگ‌های خود به اشتراک می‌گذارند.

وی برگزاری جلساتی مانند این جلسه را حاصل نوعی نگاه و تفکر پیشرو خواند و ضمن توضیح در رابطه با جایگاه بلاگرهای سفر در جهان اظهار داشت: کشوری مانند مالزی مدت‌هاست که برای توسعه گردشگری خود از بلاگرهای سراسر جهان استفاده می‌کند و با ایجاد تجربه‌های جذاب در سفر، از آن‌ها می‌خواهد تا اطلاعات مناطق توریستی این کشور را در بلاگ‌های خود منتشر کنند.

نورآقایی در پایان نسبت به عدم توجه مردم و نبود اهتمام کافی ازسوی وبلاگ‌نویسان انتقاد کرد و گفت: متاسفانه من فکر می‌کنم اهمیت سفرنامه‌نویسی و انتشار اطلاعات سفر در محیط مجازی، هم برای مسوولان و هم برای مردم هنوز جا نیافتاده. هرچند نباید ناامید شویم و باید به تلاش‌های خود برای آینده کشورمان ادامه دهیم.

در بخش دیگری از این نشست، سمیرا منفرد(یکی از برگزیدگان دوره‌های پیشین این جشنواره و داور این دوره)، تجربیات خود در حوزه سفرنامه‌نویسی در فضای مجازی را با شرکت‌کنندگان در میان نهاد. او دخالت دادن احساس و عواطف شخصی خود را در نگارش سفرنامه‌هایش، عامل موفقیت خواند و در این‌باره گفت: اگر قرار باشد یک سفرنامه عینا و تنها به بیان اطلاعات جغرافیایی و ویژگی اماکن و بناهای خاص بپردازد، دیگر فرقی با مراجع تاریخی و علمی ندارد و نمی‌تواند مخاطب زیادی جذب کند.

همچنین محمد گائینی(دیگر برگزیده جشنواره ناصرخسرو قبادیانی و یکی از داوران این دوره)، در بخش‌هایی از این نشست به بیان توضیحاتی کاربردی درخصوص امکانات و ساختار وبلاگ؛ نظیر دسته‌بندی اطلاعات و مطالب، برچسب‌ها، پیوندها، چینش مطالب و... پرداخت.