اعتبار‌ «کرش» برگ برنده تیم‌ ملی در برزیل است

بررسی آنچه تحت عنوان خدمات فوتبالی از سوی محرم نویدکیا به فوتبال اصفهان ارائه شده، در حوصله این مطلب نمی گنجد اما ذکر چند نمونه از آن لازم به نظر می رسد.

او در طول دوران فوتبالش غیر از یک دوره دو ساله که به بوخوم آلمان پیوست، همه عمر ورزشی اش را در اصفهان بود و هرگز از سپاهان جدا نشد. سپاهان هر سال که قهرمان شده، نویدکیا را در ترکیب خود دیده و در سالی که این تیم تا فینال آسیا هم پیش رفت، بازوبند کاپیتانی این تیم بر دستان او بسته شده بود.

او در فصلی که بتازگی به پایان رسیده نتوانست آنچنان که دوست داشت در خدمت این تیم باشد، اما باز هم به رغم مشکلات زانویش برای سپاهان تلاش کرد و البته حرف و حدیث هایی پشت سر او در همین سال مطرح شد که در این گپ و گفت در این باره هم با او صحبت و نقاط تاریک فصل سیزدهم را با وی بررسی کردیم.

از ابتدای فصل سیزدهم این موضوع مطرح شده بود که محرم نویدکیا تیم سپاهان را بسته و اکثر قراردادها با نظارت او تنظیم شده، این موضوع تا چه اندازه صحت داشت؟

پیشتر به این سوال پاسخ داده ام اما بار دیگر این نکته را تکرار می کنم که من نه تنها هیچ دخالتی در این مسائل نداشتم بلکه همیشه از این موضوع که کدام بازیکن به سپاهان می آید و چه کسی می رود، دوری می کردم. این قبیل کارها در حیطه وظایف من نبوده و نیست. من برای این تیم در طول این سال ها یک بازیکن بودم و هرگز از حد خودم خارج نشدم. من به سپاهان علاقه زیادی دارم و می دانم که دخالت در این قبیل کارهاعاقبتی جز به حاشیه بردن تیم ندارد و چون هرگز بد سپاهان را نخواسته ام، پس خود به خود تمام این شایعه ها مردود می شود.

پس چرا عده ای از اطرافیان تیم تان بصراحت می گفتند محرم تیم را بسته و کرانچار کاره ای نیست؟

متاسفانه همه این افراد دست شان برای ما رو شد و خیلی زود فهمیدیم که این حرف ها از کجا آب می خورد. من هیچ دخالتی در این مسائل نداشتم و بدخواهان سپاهان با طرح این شایعات می خواستند تیم را به حاشیه ببرند که البته تا حدی هم موفق شدند و در نهایت این فصل سپاهان نتوانست مثل تمام این سال ها صاحب عنوان قهرمانی یا نایب قهرمانی شود.

در آن ایام گفته می شد در فکر برکناری کرانچار هم هستی تا خودت هدایت سپاهان را در دست بگیری، خبر داشتی؟

این موضوع را هم تکذیب کردم و دوباره تکذیب می کنم. خود من جزو کسانی بودم که برنامه آقای کرانچار را دیدم و از آن حمایت کردم. من هرگز مخالف او نبودم و نخواستم کاری کنم که او از تیم مان برود. کرانچار مربی با دانشی است و امتحانش را هم در تیم ما پس داده بود. چرا باید خواهان جدایی اش می شدم؟ باید دلیلی برای این کار وجود داشت.

اما تو بارها ثابت کرده ای که همیشه نگران تیم سپاهان هستی؟

بله، هستم و همیشه هم خواهم بود، اما حالا که تیم با حضور او خوب کار می کرد دیگر جایی برای نگرانی وجود نداشت تا بخواهم برای حراست از تیم حرفی بزنم یا با مسئولان باشگاه مطلبی را در میان بگذارم.

می گفتند محرم می خواهد خودش جای کرانچار را بگیرد و مربی سپاهان شود؟!

بله، این شایعات فقط با یک هدف که آن هم به حاشیه بردن سپاهان بود، مطرح می شد وگرنه من مدرک مربیگری نداشتم که بخواهم در سپاهان سرمربیگری کنم. در همان ایام به بچه های تیم گفته بودم که این حاشیه سازی ها از سوی چه کسانی است و قصدشان چیست.

می توانی بگویی آن افراد چه کسانی هستند؟

الان نه، اما روزی همه آنها را معرفی می کنم تا مردم اصفهان بخصوص هواداران سپاهان این افراد را بشناسند.

رابطه خودت با کرانچار چطور است؟

خوب، ما مشکلی با هم نداشتیم و رابطه مان کاملا استاد و شاگردی بوده و من برای او احترام قائل هستم و او هم همین حالت را نسبت به من دارد.

در فصل نقل و انتقالات حرف از این بود که نویدکیا گفته باید رقم قراردادش بیشتر از تازه واردها باشد. آیا چنین بود؟

خیر! من با قراردادی به مراتب پایین تر از خیلی از بازیکنان سپاهان با تیم تمدید کردم و همه این صحبت ها فقط برای تخریب تیم و احتمالا من زده می شد. رقم قرارداد من در باشگاه هست و اگر مسئولان تیم صلاح بدانند، می توانید آن را ببینید.

اما این شایعه همیشه سرزبان ها بوده که نویدکیا بیشترین رقم قرارداد را در تیم داشته است؟

به خدا این فصل من کمترین قرارداد را داشتم. هیچ اصراری هم در موعد دریافتی هایم نداشتم و هر زمان که باشگاه پول داشته، پول مرا هم پرداخت کرده است. همه اینها هم به خاطر سپاهان بوده است. من از نظر مالی به آنچه خواسته ام از همین تیم رسیده ام و خیلی وقت است که دیگر در سپاهان برای پول بازی نمی کنم.

از فصلی که به پایان رسید، راضی بودی؟

به هیچ وجه راضی نبودم. این که سپاهان در پایان فصل سهمیه آسیایی نگرفته باشد را اصلا باور نمی کردم و هنوز هم گاهی اوقات که با خودم فکر می کنم، می بینم این همه حاشیه ضربه خودش را به تیم زد. دور شدن سپاهان از جایگاه خودش خواسته دشمنان ما بود...

یعنی سپاهان با این اقتدار با چند شایعه به این روز افتاد؟

خیر! مشکل اصلی سپاهان از تغییرات مدیریتی در باشگاه بود. این که ما طی مدت کوتاهی سه بار مدیرعامل عوض کردیم اثرات سوء خودش را در این فصل نشان داد و باعث شد تا در نهایت همه اعتباری که طی این سال ها کسب کرده بودیم، در این فصل از دست برود. این ها سبب شد تا ما از سپاهان همیشگی فاصله بگیریم.

راهکاری نداشتید؟

حالا که دیگر کاری نمی توان کرد، اما شاید با ثبات مدیریت این مشکلات به حداقل برسند و بتوانیم دوباره همان سپاهان قدیم بشویم.

غیبت سپاهان در دور بعدی لیگ قهرمانان آسیا برای اهالی فوتبال غریب است. این حس برای شما هم وجود دارد؟

ما از لیگ 82 ـ 81 که قهرمان لیگ برتر شدیم، در تمام این سال ها یک پای ثابت لیگ قهرمانان آسیا بودیم. حالا یا به عنوان قهرمان لیگ یا قهرمان جام حذفی، برای همین از این که سال بعد در آسیا نیستیم از روی هواداران سپاهان شرمنده ایم و حرفی برای گفتن نداریم.

اما مگر خود تو نبودی که همیشه می گفتی ما سپاهانیم و حالا حالاها قهرمانیم؟

هنوز هم می گویم که حالا حالاها قهرمانیم و مطمئن باشید فصل بعد ناکامی سپاهان را با کسب دو جام جبران می کنیم.

فصل پیش مصدومیت تو را آزار داد، این طور نیست؟

بله این مشکل از ابتدای فصل با من بود و اواسط فصل بیشتر هم شد. این درد همیشگی با من بوده و تا آخر هم هست. در واقع ما یک جورایی به هم عادت کرده ایم و کج دار و مریز با هم زندگی می کنیم.

طی این سال ها شده حسرت چیزی را بخوری؟

فقط روزهای اوجم، همین! وگرنه در این سال ها به لطف بازی برای سپاهان به هر آنچه خواسته ام به لحاظ مادی و معنوی رسیده ام و حسرت چیزی را نمی خورم.

برنامه ات برای آینده چیست؟

قصد دارم برای جراحی زانو به آلمان (مونیخ) بروم، چون باید بار دیگر زانویم را جراحی کنم.

چه مدت در آلمان می مانی؟

نمی دانم اما قصد دارم در صورت امکان در آن مدت به کلاس های مربیگری بروم و یک دوره کلاس های حرفه ای این رشته را پشت سر بگذارم.

یعنی قصد خداحافظی با فوتبال را داری؟

هنوز به شکل جدی تصمیمی برای کار مربیگری ندارم اما با توجه به وضع زانوی آسیب دیده ام و این که باز هم باید آن را برای چندمین بار جراحی کنم، به احتمال خیلی زیاد از دنیای فوتبال و بازی کردن خداحافظی می کنم و سراغ مربیگری می روم. بیشتر فکرم به آسیب دیدگی ام است تا به مسائل دیگر.

تاکنون چند بار زانویت را جراحی کرده ای؟

تا به حال چهار بار زانویم جراحی شده است. هم مینیسک و هم رباط. یک بار برای رباط صلیبی و دو بار برای مینیسک و یک بار غضروف زانویم را تراشیده اند.

لابد با حضور جوانانی چون امید ابراهیمی و مهدی شریفی خیالت بابت تیم راحت است؟

البته این طبیعت فوتبال است که هر ساله یا هر چند سال یک بار نیروهای جوان و کارآمد به میدان بیایند و جای قدیمی ترها را پر کنند. اگر این گونه نبود که دیگر پویایی در ورزش وجود نداشت. الان هم خیلی خوشحالم که می بینم در لیگ مان بازیکنان جوان خوبی قدم به عرصه بازیگری گذاشته اند و فوتبال را آنچنان که هست بازی می کنند. منظورم هم فقط سپاهان نیست. الان بختیار رحمانی وارد این جرگه شده و آینده روشنی پیش رویش است. امثال او در این فوتبال کم نیستند. مهدی شریفی و امید ابراهیمی ها هم از این نسل جدیدی هستند که مسئولان فوتبال باید قدرشان را دانسته و با میدان دادن به این قبیل جوانان با استعداد، فضا را برای رشد آنها باز کنند.

کمی به عقب تر برویم. بگو که فوتبالت را از کجا شروع کردی؟

من فوتبالم را از تیم سپاهان آغاز کردم و سال 1377 توسط مهدی مناجاتی به تیم بزرگسالان سپاهان آمدم و تا سالی که در ترکیب ثابت شدم به عنوان بازیکن ذخیره به میدان می رفتم؛ اما در نیم فصل دوم سال 1379 از سوی حمید ندیمیان برای اولین بار مرا در ترکیب ثابت تیم قرار داد.

تو هم مثل بختیار رحمانی از جمله کاپیتان های جوان لیگ بودی، درست است؟

بله، سال 1381 پس از قهرمانی تیم ملی امید که من هم در ترکیب ثابت آن تیم بودم، وقتی از بوسان کره جنوبی به اصفهان برگشتم با این که از همه هم تیمی هایم کم سن تر بودم با پیشنهاد آرمناک پطروسیان، لئون استپانیان و مجید بصیرت و با رضایت فرهاد کاظمی بازوبند کاپیتانی تیم به عنوان هدیه به من داده شد که تا همین فصل هم آن را بر بازو بسته بودم.

در آن مدت راهی اروپا هم شدی؟

بله، من سال ۱۳۸۳ به باشگاه بوخوم رفتم. در دوران مدیریت آقای ساکت بود که این پیشنهاد رسید و من در بیست و دو سالگی در بوندس لیگا به میدان رفتم، اما متأسفانه مصدومیت کارم را خراب کرد. چون در ماه های اول حضورم درخشش خوبی داشتم، ولی بعدها با مصدومیت های مکرر روبه رو شدم و کم کم جایگاهم را در ترکیب از دست دادم. در نهایت هم اواخر سال ۱۳۸۵ به مدت چند ماه و به شکل قرضی به سپاهان برگشتم و در اول فصل بعد قراردادم را دائمی کردم.

اولین قهرمانی ات با سپاهان را به یاد داری؟

هرگز آن سال را فراموش نمی کنم. ما در دومین دوره لیگ برتر برای نخستین بار قهرمانی را با سپاهان تجربه کردیم و من به عنوان جوان ترین کاپیتان لیگ جام قهرمانی را بالای سر بردم. خوشحالم این را بگویم این افتخار نصیبم شده است که در تمام این سال ها که سپاهان قهرمان لیگ برتر شده، من افتخار کاپیتانی این تیم را داشته ام و از این بابت خیلی خوشحالم.

در واقع تو با چهار بار قهرمانی با سپاهان و کاپیتانی در هر چهار دوره، رکورددار هستی؟

هرگز دنبال این مسائل نبوده و نیستم. رکورد خوب است اما من برای رسیدن به رکورد تلاش نکرده ام و فقط هدفم اعتلای فوتبال اصفهان و رساندن آن به جایگاه واقعی اش بوده است.

فکر می کنی کسی بتواند رکوردت را در این زمینه بشکند؟

قطعا این رکورد توسط یکی دیگر از بچه های این مرز و بوم شکسته می شود. جذابیت های ورزش هم در این قبیل اتفاقات است که روزی یک رکورد شکسته شود و یک جوان جای یک قدیمی تر را بگیرد.

اما تو در کارنامه ات با سپاهان چند قهرمانی هم در جام های حذفی داری. این رکورد کمی دست نیافتنی به نظر نمی رسد؟

خاصیت رکورد همین است که تا پیش از شکسته نشدن دست نیافتنی به نظر می رسد؛ اما وقتی شکسته شد ماجرایی تازه شکل می گیرد. من هم بابت این همه قهرمانی که با سپاهان به دست آورده ام خوشحالم و هرگز نمی توانم این حسم را پنهان کنم. اما به این باور هم دلخوش نیستم که دیگر کاپیتانی پیدا نمی شود که بتواند این افتخارات را با یک تیم برای خود ثبت کند.

اما قبول داری که انصافا کار آسانی هم نیست؟

البته که آسان نیست. من در طول این سال ها فقط به سپاهان فکر کردم و اگر کسی بخواهد به این رکورد برسد و آن را بشکند باید واقعا عاشق تیمی باشد که برایش بازی می کند.

دوست نداشتی در آسیا هم با سپاهان قهرمان می شدی؟

ما سال ۲۰۰۷ تا فینال بالا رفتیم و گاهی اوقات افسوس آن بازی را می خورم، اما به هر حال این طبیعت فوتبال است که اغلب حق باید به حقدار برسد. ما برای فوتبالمان خیلی کمتر از این که تیم های باشگاهی مان به فینال قاره برسند، هزینه و وقت و انرژی صرف می کنیم و تا همین جا هم که تیم هایی مثل سپاهان بالا می روند از غیرت بازیکنان و تلاش مدیران شان است.

در بازی های آسیایی بوسان کره جنوبی این مشکل برایت استارت خورد؟

بله! در بازی تیم ملی امید برابر کره جنوبی قبل از این که مصدومیت اصلی ام به وجود بیاید مقابل دروازه با آرش برهانی و دروازه بان کره جنوبی برخورد کردم و از ناحیه زانو مصدوم شدم. پس از خروج از زمین با این که از مشکل ام برای پزشکان تیم ملی گفته بودم و با وجود درد زانو، با نظر پزشک تیم به زمین برگشتم. در طول بازی برای این که به زانوی مصدومم فشار وارد نشود بیشتر کارها را با پای راست انجام می دادم تا این که با پای چپم روی بازیکن تیم کره جنوبی تکل رفتم که پس از برخورد با او روی زانوی مصدومم افتادم و بر اثر آن رباط صلیبی ام پاره شد و مینیسک خارجی ام هم از دو قسمت دیگر پاره شد و از آن روز با مشکلات زیادی در ناحیه زانو روبه رو شدم.

به تیم ملی هم که دیگر فکر نمی کنی؟

خیر، پس از نامه ای که برای آقای کرش نوشتم از تیم ملی خداحافظی کردم. ایشان و مسئولان فدراسیون به من لطف داشتند و مرا برای همراهی تیم ملی در مسابقات مقدماتی جام جهانی برزیل دعوت کردند، اما با توجه به این که می دانستم دراین راه، تیم ملی تمرینات پرفشاری را باید سپری کند و من هم از توانایی کمتری نسبت به دیگر بازیکنان برای انجام تمرینات بدنسازی برخوردار بودم، از آقای کرش تشکر کردم و گفتم قادر به حضور در تیم ملی نیستم.

در سپاهان چطور با این مشکل کنار آمدی؟

در تیم باشگاهی ام از این نظر راحت تر هستم و با کادر فنی هماهنگ بودم. کرانچار هم این موضوع را می دانست و من در بیشتر جلسات تمرینی پر فشار شرکت نمی کردم و فقط برای کارهای شاداب و تمرینات تاکتیکی تیم را همراهی می کردم.

دوست نداشتی در برزیل برای تیم ملی بازی می کردی؟

بله که دوست داشتم. این آرزوی هر فوتبالیستی است که در چنین رویدادی تیم ملی کشورش را همراهی کند، اما شرایط برای من با دیگران کاملا فرق داشت و نمی توانستم با این وضع کنار تیم ملی باشم. در هر حال برای این تیم و همه عواملش آرزوی موفقیت می کنم.

نظرت درباره این تیم و بازیکنانش چیست؟

خیلی باعث خوشحالی است که این بار تیم ملی با هدایت یک مربی کاربلد خارجی که امتحان پس داده هم هست به این رقابت ها قدم می گذارد. کارلوس کرش گرچه دراین مدت در بازی های تیم ملی برای ما نقش اثر گذارش را نشان داده است اما به اعتقاد من، او که در لیگ اسپانیا و انگلیس کار کرده و قبل از ایران هدایت تیم ملی پرتغال را در جام جهانی در دست داشته، با این تجربه ارزشمند به این مسابقات قدم می گذارد و باید خوشحال باشیم همراه تیم مان کسی است که این تجربیات را با خود دارد. همین مسأله می تواند بار منفی روحی تیم ملی ما را تا حد زیادی بکاهد. چون بازیکنان تیم از اعتماد به او، اعتماد به نفس بیشتری پیدا می کنند. از طرفی بازیکنانی که در این دوره تیم ملی را همراهی می کنند اغلب دارای تجربه بازی در لیگ های بزرگی مثل آلمان، اسپانیا، انگلیس و هلند هستند که این هم به خودی خود به ما کمک می کند در مواجهه با تیم هایی مثل آرژانتین و نیجریه از پیش باخته نباشیم.

یعنی بار تجربی این تیم نسبت به تیمی که به آلمان 2006 رفت ، بیشتر است؟

صددرصد بیشتر است. در آن دوره ما این تعداد بازیکنی را که در اروپا بدن به بدن بازیکنان بزرگ توپ زده باشند، نداشتیم و مربی ای که تیم ما را هدایت می کرد اولین تجربه حضورش در جام جهانی را پشت سر می گذاشت. از این گذشته به رغم همه احترامی که برای برانکو ایوانکوویچ قائل هستم او هرگز تجربه مربیگری در لالیگا آن هم تیمی مثل رئال مادرید یا در انگلیس و منچستریونایتد را در کارنامه اش نداشت.

پس به این تیم ملی امیدوار هستی؟

من فکر می کنم اگر بازیکنان تیم ملی مان در برزیل اسیر احساسات نشوند و بازی منطقی شان را انجام دهند، می توان به صعود از گروه هم امید داشت. گرچه این را می گویم که کار خیلی سختی است، اما تیم ما توان این کار را دارد.

فکر نمی کنی این قبیل پیش بینی ها انتظارات را از تیم ملی بالا می برد؟

به هر حال هر تیمی را باتوجه به آنچه در چنته دارد بررسی می کنند و ما هم توقع نداریم ایران آرژانتین را شکست دهد؛ گرچه در فوتبال غیرممکن وجود ندارد؛ اما در کل فکر می کنم این تیمی که به جام جهانی می رود نسبت به دفعات قبل بهتر است و توانمندی بیشتری برای خودنمایی در برزیل و جام جهانی دارد.

و در پایان نظرت درباره افشای قراردادهای میلیاردی بازیکنان استقلال و پرسپولیس چیست؟

خودم با این موضوع مشکلی ندارم که رقم قراردادم رسانه ای شود، چون همان رقمی که گرفتم همان نیز در هیات فوتبال ثبت شده و قراردادم شفاف بوده است. در رابطه با استقلال و پرسپولیس نظری ندارم، اما از وزارت ورزش و جوانان انتظار دارم حالا که قرار بر شفاف سازی است، تنها فوتبال را نبینید و به بقیه رشته ها نیز ورود کنند. چون در برخی رشته های دیگر هم میلیاردی می گیرند، اما فقط فوتبال را می بینند که این درست نیست.

محمدرضا مدنی / جام جم

کاپیتانی پرافتخار و گرفتار مصدومیت
امید توفیقی / گروه ورزش

محرم نویدکیا، کسی که آبان 61 در اصفهان دیده به جهان گشود را می توان در زمره بدشانس ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران از نظر حضور در تیم ملی دانست؛ ستاره ای که اگر بیشتر دوران حرفه ای خود را گرفتار آسیب دیدگی نبود، بی اغراق می توانست شمار بازی های ملی خود را سه رقمی کند. با وجود این ستاره اصفهانی فوتبال تنها بازیکن تاریخ فوتبال ایران است که چهاربار بر جام قهرمانی لیگ برتر و چهار بار بر جام قهرمانی حذفی بوسه زده است و این یعنی رکوردی ماندگار برای این هافبک طراح.

نویدکیا از جمله بازیکنان فوتبال ایران محسوب می شود که منهای یک مقطع که به عضویت باشگاه بوخوم آلمان درآمد، در ایران تنها در یک باشگاه توپ زد؛ سپاهان اصفهان. این هافبک خوشفکر، خلاق و طراح که در شرایطی حد فاصل سال های 99 ـ 1997 در تیم جوانان سپاهان توپ می زد، از سال 1998 بتدریج در ترکیب تیم بزرگسالان این باشگاه مطرح و با ریشه فوتبال ایران آفتابی شد و حتی در روزگاری که فوتبال ایران همچنان دوقطبی و در سیطره استقلال و پرسپولیس بود، هیچ گاه برای ادامه فوتبالش به تهران کوچ نکرد. علاوه بر این وفاداری به پیراهن باشگاه که خود گواه تعصب بالای این بازیکن به سپاهان است، علاقه مندان به فوتبال هیچ گاه این اظهارنظر او را پس از یکی از قهرمانی های سپاهان فراموش نمی کنند که گفت این واقعیت را باید قبول کرد قطب ورزش ایران در حال انتقال از تهران به اصفهان است و تلاش می کنیم اصفهان در همه رشته های ورزشی حرف اول را بزند. بازیکنی که طی این سال ها همواره حضور او در میانه میدان سپاهان در دیدار با دو تیم پرطرفدار پایتخت به همان میزان که قوت قلبی بزرگ برای اهالی زاینده رود بوده است که پا به توپ شدنش هم لرزه بر اندام سرخابی ها و هوادارانش می اندازد.

نویدکیا سال 77 از سوی مهدی مناجاتی، سرمربی وقت سپاهان به تیم بزرگسالان آمد و در نیم فصل دوم 79 توسط حمید ندیمیان برای اولین بار در ترکیب ثابت تیم قرار گرفت. او در بازی های آسیایی بوسان 2002 به همراه تیم امید ایران قهرمان آسیا شد و پس از بازگشت از آن بازی ها با وجود جوان بودن، بازوبند کاپیتانی را با پیشنهاد بزرگ ترهای وقت تیم از جمله آرمناک پطروسیان، لئون استپانیان و مجید بصیرت و موافقت فرهاد کاظمی (سرمربی) بر بازو بست. پس از آن درخشش این بازیکن همچنان ادامه داشت و مرزها را درنوردید تا این که سال 2004 (1383) لژیونر شد و به عضویت باشگاه بوخوم آلمان درآمد. این لژیونرشدن برای نویدکیا اصلا خوش یمن نبود، چرا که او با وجود این که در ماه های اول حضورش در آلمان درخشش خوبی داشت، اما سریال مصدومیت های ادامه دار او از همین تیم آغاز شد تا جایگاه خود را در بوخوم از دست بدهد. او که طی سال های 2004 تا 2006 با بوخوم قرارداد داشت؛ فقط در 10 بازی برای این تیم به میدان رفت و به همین دلیل در اواخر سال ۸۵ به مدت چند ماه و قرضی به باشگاه سپاهان بازگشت و در اول فصل بعد، قراردادش را دائمی کرد. افتخارات باشگاهی نویدکیا از دومین دوره لیگ برتر آغاز شد. او در این سال با سپاهان قهرمان لیگ برتر شد.

در لیگ نهم نیز ـ که سپاهان با امیر قلعه نویی قهرمان شد ـ نویدکیا بازهم در قامت کاپیتان بر جام قهرمانی بوسه زد، در لیگ دهم سپاهان و نویدکیا قهرمانی خود را تکرار کردند و در لیگ یازدهم در تیم تحت رهبری زلاتکو کرانچار برای چهارمین بار به عنوان کاپیتان بر جام قهرمانی بوسه زد.

این ستاره خط میانی سپاهان چهار بار به همراه این تیم فاتح جام حذفی نیز در فصول ۸۳ ـ ۸۲، ۸۵ ـ ۸۴، ۸۶ ـ ۸۵، ۹۲ ـ ۹۱ شده است. از همه اینها مهم تر نویدکیا به همراه سپاهان در لیگ قهرمانان سال 2007 به عنوان نایب قهرمانی آسیا دست یافت.

فقط 25 بازی ملی

نویدکیا بازیکنی است که به محض پدیده شدن در فوتبال ایران بسیاری از کارشناسان و ناظران فوتبال ملی را به ظهور یک هافبک بازیساز و کم نقص امیدوار ساخت؛ هافبکی که سال ها می توانست میانه میدان تیم ملی را بیمه کند. تصوری که به هیچ عنوان بیراه نبود، اما امان از مصدومیت های پیاپی. نویدکیا در مجموع تاکنون چهار بار زانوی چپش را جراحی کرده است؛ یک بار برای رباط صلیبی و دو بار برای مینیسک و یک بار برای غضروف. این شرایط باعث شد او که حد فاصل سال های 2002 تا 2009 عضو تیم ملی بود، فقط 25 بار با پیراهن ملی به میدان رفته و یک گل ملی (مقدماتی جام ملت های آسیا سال 2004 مقابل کره شمالی) در کارنامه خود به ثبت برساند.

با وجود این، هر چند او فرصت چندانی برای خودنمایی در تیم ملی نداشته است، اما حضور در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان و قهرمانی با تیم ملی امید در بازی های آسیایی بوسان را تجربه کرده است. کارلوس کرش، سرمربی کنونی تیم ملی سال 90 نویدکیا را به تیم ملی دعوت کرد، اما با توجه به وضع جسمانی و آسیب پذیری اش از حضور در تیم ملی عذرخواهی کرد و طی نامه ای برای مربی تیم ملی و با توضیح شرایط خاص خود نوشت: «در چند سال اخیر بابت آسیب دیدگی های فراوان، جراحی های زیادی را انجام داده ام. لذا نظر به این که بازیکنی که به اردوی تیم ملی دعوت می شود باید با تمام وجود و در صحت و سلامتی کامل در خدمت آن تیم باشد و اینجانب به جهت پزشکی و شرایط جسمی ام امکان حضور در تمرینات پرفشار را ندارم، لذا یک بار دیگر ضمن تشکر از آن مجموعه محترم و شخص جناب آقای کرش سرمربی محترم تیم ملی، مراتب عذرخواهی خودم را از حضور در تیم ملی اعلام و صمیمانه از تمام وجودم آرزوی موفقیت و پیروزی برای تیم ملی کشورم را دارم.»

نویدکیا که در تیم فوتبال امید نیز 14 بار به میدان رفته و دو گل به ثمر رسانده است، از سال 2006 تاکنون در 200 مسابقه ای که برای سپاهان به میدان رفته 23 گل وارد دروازه حریفان کرده است ضمن این که حد فاصل سال های 1998 تا 2004 نیز در 46 مسابقه پیراهن سپاهان را به تن کرد و 18 گل به ثمر رساند. او همچنین در فصل 82 ـ 81 و 92 ـ 91 به عنوان مرد سال فوتبال ایران انتخاب شد.