هنرنمایی خارق‌العاده روزنامه اعتماد در بزک کردن چهره آمریکا

خبرنامه دانشجویان ایران: لحن گفت‌وگوی خبرنگاران در مصاحبه با میهمانشان چه در خبرگزاری ها و چه در روزنامه ها، مشخص می کند که این گفت‌وگو یک مصاحبه جدی و چالشی، تبلیغی، سفارشی و یا خنثی است و هر خواننده ای با کمی دقت در پرسش و پاسخ ها و نوع انتخاب و چینش سوالات به راحتی می فهمد که رسانه چه هدفی را از این گفت‌وگو دنبال می کند.

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ بی اعتمادی مردم ایران به دولت مردان آمریکایی، دیوارش تا اندازه ای بلند است که نمی توان به راحتی این دیوار را فروریخت؛ دیواری که ارتفاعش لااقل به اندازه تاریخی 60 ساله از دخالت های آمریکا در ایران است و خیلی هنر می خواهد تا کسی بتواند آجری از این دیوار را برچیند اما برخی رسانه های مکتوب و مجازی این روزها برای بزک کردن چهره آمریکایی با یکدیگر مسابقه گذاشته اند و هر روز تلاش می کنند تا اینطور القا کنند که آمریکایی که گفته شده شیطان بزرگ است نه تنها شیطان نیست بلکه آنگونه هم که می گویند خیلی هم بد نیست!

در این میان تلاش برخی برای ارئه تصویری زیبا از دولت مردان آمریکایی نیز جالب توجه است.

نمونه این رفتار را می توان در گفت‌وگوی امروز روزنامه اعتماد با یک مقام دست چندمی وزارت خارجه آمریکا مشاهد کرد.

آلن ایر سخنگوی فارسی زبان وزارت خارجه آمریکا با لفاظی هایش –با استفاده از ضرب المثل های ایرانی و اشعار حافظ و سعدی- گزینه و سوژه مناسبی برای آنچه گفته شد، است.

مصاحبه غیرچالشی روزنامه اعتماد با آلن ایر بیشتر این گمانه را تقویت میکند که گویا هیچ صفحه تیر و تاری میان آمریکا و ایران نیست و آمریکایی ها اصلا و ابدا در طول این سال ها هیچ جنایتی علیه مردم ما مرتکب نشده اند و تا جائیکه خبرنگار اعتماد حتی یک سوال در این خصوص نمی پرسد که مبادا آقای فارسی زبان ناراحت شود.

اعتماد برای این گفت‌وگو تیتر "مساله ايران وامريكا دوستي و دشمني نيست" را انتخاب کرده و در مقدمه ای متملقانه می نویسد: آلن اير، حالا نامي شناخته‌شده براي ايراني‌هاست؛ يك امريكايي كه زبان فارسي را خيلي خوب حرف مي‌زند و بهتر از آن به فارسي مي‌نويسد. كمي هم بامزه است؛ براي نمونه يك روز در فيس‌بوكش درباره مفهوم «پ نه پ» مي‌نويسد و از مخاطبان فارسي خود مي‌خواهد كه «فردين بازي» را توضيح دهد. گفت‌وگويم با سخنگوي فارسي‌زبان وزارت خارجه، سرشار از همين كنايه‌ها و مثل‌هاي فارسي است كه نشان مي‌دهد، آلن شاگرد اول كلاس ادبيات فارسي بوده اما انگار تمركز او درباره ادبيات فارسي و ايران، سبب تغيير خلق و خوي او نيز شده و از عادات ما ايراني‌ها هم در امان نمانده است.

جالب اینکه اعتماد از گفت‌وگوی مفصل خود با ایر متن ذیل را به عنوان قسمت برگزیده مصاحبه انتخاب کرده است: لحن دولت اوباما هميشه نسبت به ايران مودب است. مساله «دوستي» يا «دشمني» نيست و امريكا، ايران را دشمن خود نمي‌بيند. مساله اين است كه هر كشوري در جامعه جهاني وظايف و تعهدات خودش را دارد و قضاوت نه تنها امريكا بلكه جامعه جهاني اين است كه در چندين مورد حساس، ايران اين كار را نمي‌كند. گفتن اين موردها، «ايران هراسي» يا «ايران ستيزي» نيست؛ توضيح واضحات است.

جالب اینکه آلن ایر حتی نسبت به سوالات نیمچه مهم –که خبرنگار با احتیاط و غیرحرفه ای بعضا پرسیده است- هم پاسخ نمی دهد و تنها بر این مسئله تاکید می کند که پوزش مي‌خواهم كه بنا نداريم در جزييات و پيام‌هايي كه رد و بدل شده به صورت علني صحبت كنيم.

جالب اینکه ایر در کنایه ای تحقیر آمیز به خبرنگار اعتماد میگوید  وقتي توافق ژنو امضا شد، حس شخصي من تركيبي از خوشحالي و افتخار بود. علت خوشحالي من معلوم است و به تيم مذاكره‌كننده امريكايي، به ويژه وزير آقاي كري و معاون وزير، خانم شرمن كه در راستاي رسيدن به اين توافق از هيچ تلاشي فروگذار نبودند، افتخار كردم!

مصاحبه اعتماد با ایر سر شار از تحقیر ایران و ماست مالی جنایات آمریکا علیه مردم ایران است.

ایر در پاسخ به سوالی درباره بحث حث درباره توانايي موشكي ایراندر وین 2 می گوید: بهتر است بزرگ‌نمايي نكنيم، اين نگراني بي‌جا است. اگر به سند برنامه اقدام مشترك مراجعه كنيم، آمده است كه پيش از رسيدن به توافق جامع؛ «در فاصله ميان گام‌هاي اوليه و گام آخر، گام‌هاي ديگري از جمله پرداختن به قطعنامه‌هاي شوراي امنيت با هدف پايان رضايت بخش بررسي موضوع توسط شوراي امنيت سازمان ملل متحد وجود خواهد داشت». بخشي از يكي از اين قطعنامه‌ها مربوط به نگراني موشك‌هاي بالستيكي است كه قابليت حمل سلاح هسته‌يي داشته باشند. پس به شكلي بايد به اين نگراني پرداخته شود اما اين به آن معنا نيست كه در اين مذاكرات فراتر از محور مربوط به امور هسته‌يي برويم.

اعتماد در سوال تامل برانگیز پرسیده است : جمهوري اسلامي خواستار تغيير لحن جدي دولت امريكا در قبال ايران است، خواستار پايان دادن به دشمني با رژيم از راه همدستي با اپوزيسيون خارج كشور و مخالفان داخل ايران است، خواستار به رسميت شناختن حق دخالت در منطقه (!) براي جمهوري اسلامي و خروج امريكا از مسائل منطقه‌ خاورميانه است، ايران همچنين دارايي‌هاي بلوكه‌شده خود را در امريكا طلب مي‌كند و مي‌خواهد كه تحريم‌ها پايان بگيرد. شما اين خواسته‌ها را چگونه پاسخ مي‌دهيد و تا چه ميزان آنها را منطقي مي‌دانيد؟

ایر ابتدا م یگوید: لحن دولت اوباما هميشه نسبت به ايران مودب است. مساله «دوستي» يا «دشمني» نيست و امريكا، ايران را دشمن خود نمي‌بيند. مساله اين است كه هر كشوري در جامعه جهاني وظايف و تعهدات خودش را دارد و قضاوت نه تنها امريكا بلكه جامعه جهاني اين است كه در چندين مورد حساس، ايران اين كار را نمي‌كند. گفتن اين موردها، «ايران هراسي» يا «ايران ستيزي» نيست؛ توضيح واضحات است. پس در مورد «پايان دادن به دشمني» همين‌طور كه اشاره شد، دشمن كه نيستيم و خواهان تغيير روابط‌مان هستيم اما اين منوط به تغيير كاركرد ايران هم هست.

وی توضیحی در خصوص ادبیات گستاختانه و بی ادب اوبما و جان کری در خصوص حمله نظامی به ایران و برچیدن تاسیسات هسته ای ایران نمی دهد و وقیحانه ادامه می دهد: در مورد «همدستي با اپوزيسيون»، اين وصله‌ها به ما نمي‌چسبد و همين جوري كه گفتم، سياست ما تغيير رژيم نيست. در مورد فعاليت‌هاي منطقه‌يي ايران، خواست ما اين است كه فعاليت‌ها سازنده باشد و نه در راستاي ثبات‌زدايي و به‌اصطلاح از آب گل‌آلود ماهي گرفتن. در مورد پايان دادن به تحريم‌ها، ما تحريم را وسيله مي‌دانيم نه هدف و زماني كه نگراني‌هاي جامعه جهاني درمورد ماهيت برنامه هسته‌يي ايران رفع شده، اين وسيله را مي‌گذاريم كنار.

ایر ابدا توضیح نمی دهد چگونه وصله همدستی با اپوزسیون با وجود همکاری و حمایت صریح و آشکار از عوامل فتنه88، دفاع از سازمان تروریستی منافقین، ترور دانشمندان هسته ای، حمایت از صدام و ... به آمریکا نمی چسبد!

دیروز هم  روزنامه ایران در صفحه اول روز شنبه 23 فروردین 1392 با انتشار عکس آلن ایر، به نقل از وی نوشت: «تیرماه با ایران به توافق می رسیم.»

نکته جالب آنکه به فاصله چند ساعت بعد، سخنگوی فارسی زبان وزارت خارجه امریکا با انتشار مطلبی در صفحه فیس بوک خود، با تکذیب تیتر روزنامه ایران نوشت:  «تیترش درست نیست. من هیچوقت نگفتم که تیرماه با ایران به توافق میرسیم.»