مایکل جکسون، الگوی نیکوکاران ایرانی!

گروه اجتماعی، فرهنگ نیکوکاری و خیرخواهی از دیرباز ریشه در باورهای مردمان این سرزمین دارد و نمود تاثیر آن را می توان در هنر و ادب ایرانی و در آثارحکیمان و فرزانگان و شعرای و عرفای ایرانی به روشنی بازشناخت. با برآمدن آفتاب اسلام عزیز از افق حجاز و تابیدن تلالو آن بر گسترۀ خاک پاک ایران زمین و سفارش موکد این دین مبین درخصوص اهمیّت مهرورزی و نیکوکاری و یاری به نیازمندان و مستمندان؛ ایرانیِ نوع دوست و خیرخواه علاوه بر باوری که در فرهنگ و تربیّت قومی اش او را به درازکردن دست یاری به سوی نیازمندان ترغیب می کرد، انگیزه ای جدید یافت که ریشه در باورهای قلبی و مذهبی اش داشت و دیگر درنگی درکار را مجاز ندید که "بنی آدم اعضای یکدیگرند!"

به گزارش بولتن نیوز، "هلال احمر" نام یک انجمن و سازمان غیردولتی انسان‌دوستانه است و "جعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران" یک سازمان غیرانتفاعی ایرانی و عضوی از "نهضت بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر" است که در داخل کشور -و البته دربرخی موارد، در دیگر نقاط جهان- به فعالیت‌های امدادی و بشردوستانه می پردازد. جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران در سال۱۳۰۱ خورشیدی(۱۹۲۲میلادی) با نام "جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران" بنیان گذاشته‌شد و پس از پیروزی شکوهمند انقلاب ایران درسال۱۳۵۷، علاوه بر تغییر نام، تغییرات وسیعی در ساختار، ماهیت و وظایف جمعیت نیز به‌وجود آمد.

باوجود این که ماموریّت درجۀ یک و اولیۀ جمعیت هلال احمر ایران امدادرسانی و ساماندهی عملیات های نجات و یاری رساندن به آسیب دیدگان حوادث، سوانح و بلایای طبیعی وغیرطبیعی است، فرهنگ سازی، آموزش(اعم از آموزش نیروهای متخصص و نیز آموزش مردم برای روبرویی درست و اصولی با حوادث و سوانح غیرمترقبه) ترغیب و تشویق مردم به شرکت در پروژه های انسان دوستانه و ساماندهی کمک های مادی و معنوی مردم به نیازمندان و... نیز از وظایف مهم جمعیت هلال احمر است که این نهادغیردولتی برای تحقق این مهم با صرف بخشی از بودجه اش، اقدام به راه اندازی پایگاه های اطلاع رسانی مجازی و حقیقی نموده و درکنار آن با انتشار هفته نامۀ داخلی"پیام هلال" ضمن بازگوکردن فعالیت های و ارائۀ مستندات درخصوص نوع و چگونگی انجام کارهای و ماموریت های محوله در طول یک هفته، بنا به ضرورت جذب مخاطب گه گاه به مطالب حاشیه ای نیز پرداخته و برای نمونه دربخشی از هرشماره به معرفی برخی از خیّرین و نیکوکاران می پردازد.

با این همه، آن چه در برخی موارد نگران کننده است، نگاه و رویکرد این عزیزان در انتخاب چهره هایی است که به عنوان اشخاص خیّر و نیکوکار، به معرفی آن ها می پردازند و به خصوص در چندشمارۀ اخیر مشاهده شده، با انتخابی نابخردانه و برخلاف عُرف و باورهای ملّی-مذهبی مان، افرادی معلوم الحال را به عنوان نیکوکاران و خیریّنی که قرار است الگوی مخاطب ایرانی و مسلمان این نشریۀ داخلی باشند، معرفی می کنند.

برای نمونه درحالی که دوشنبۀ اخیر شمارۀ259 این نشریه به طبع رسید، در شمارۀ 254 و دربخش «چهرۀ هفته» شاهد بودیم که "آنا النور روزولت" همسر سی و دومین رئیس جمهور ایالات متحده را در مطلبی با تیتر پرطمطراق "زنی برای تمام فصول"، به عنوان چهره ای نیکوکار و انسان دوست هفته معرفی گردید و ذیل این مطلب افاضاتی نیز درخصوص مقام زن ارائه شد که این موضوع را تداعی می کرد که فارغ از این که مردم باید ایشان را به عنوان الگویی برای کمک و یاری به همنوعان بپذیرند، زنان ایرانی و مسلمان نیز باید ایشان را به عنوان الگویی در ذهن تصور نمایند!

مسخره نیست که زنی که با چشم پوشی بر اقدامات غیرانسانیِ همسرش و نادیده گرفتنِ این همه ظلم و کشتاری که توسط شریک زندگی اش بر مردمان ستمدیده و مظلوم اقصانقاط جهان وارد آمده، اقدام به نمایش انسان دوستی و تقریر کلمات توخالی و سخنرانی های بیهوده در صحن امن سازمان ملل(آن هم به پشتوانۀ جایگاه و مقام همین همسر جانیتکار نصیبش شده) می نموده را با ساده لوحی به عنوان فردی خیّر و انسانی بزرگ معرفی کنیم؟!!

آن هم درشرایطی که کیست که نداند، چه بسیارند زنان ایرانی و مسلمانی که نه در زمان جنگ اول جهانی، بلکه همین امروز تمام دار و ندار و زندگی و وقت شان را برای کمک و یاری به همنوعانشان گذاشته و از کوچک ترین اقدامی فروگذار نمی کنند. بگذارید برای اشاره به یکی از این نمونه های بی شمار، به موسس بیمارستان"نوری افشار" که اتفاقاً متعلق به هلال احمر نیز می باشد، بپردازیم که اهدایی بانوی خیّری ایرانی و گمنام است.

نکتۀ جالب توجه این جاست که این بانوی محترم که به هیچ وجه علاقه ای به لو رفتن نامش نیز ندارد و برخلاف استارهای کاخ سفیدنشین که برای نور فلاش عکاس ها، لبخندهای مهربانانه می زنند و دست سخاوت بر سر کودکان فلسطینی می کشند، هیچ علاقه ای معروفیت و محبوبیت ناشی از آن ندارد، از هموطنان زرتشتی مان است در کنار او می توانیم اشاره کنیم به بانوی مسلمان دیگری که ماهانه 3میلیاردتومان(یعنی 90% سودی که از کارخانه هایش به دست می آورد) به اماکن مذهبی و درمانی کشور اهدا می کند و چه بسیارند مردمانی مهرورز و مهربان چون اینان در این خاک!

البته این پایان کار نیست. درحقیقت آن چه ما را به واکنش وهشدار به عزیزان و همکاران رسانه ای مان در"هلال احمر" واداشت، مطلبی است که در شمارۀ 258 این نشریه(دوشنبه 21 بهمن 92) و در صفحۀ نخست به طبع رسید. "همنوایی با رنج دیدگان" تیتردیگری بود که همراه با عکسی از صورت پلاستیکی خوانندۀ امریکایی، به مایکل جکسون می پرداخت.

مایکل جکسونی که بارها و بارها "شایعاتی" درخصوص انحرافات جنسی و کودک آزاری او را به دادگاه های همان امریکا کشاند و جنجال های رسانه ای مربوط به او حتی پس از مرگش نیز پایان نیافته است. جالب اینجاست "پیام هلال"صدقۀ 5میلیون دلاری این هنرمند گرانقیمت را چنان بزرگ جلوه می دهد که هرکس نداند فکر می کند این همۀ دارایی جکسون بوده است!

همچنین می توان اشاره کرد به مطلبی که شمارۀ 259(28بهمن 92) درخصوص مریل استریپ در همین نشریه منتشر شد و درواقع سندی بود بر این مدعا که پرداختن به بازیگران و ستاره های هالیوودی به مطلب همیشگی هرهفتۀ این نشریه تبدیل شده است.

البته ما در این جا نه می خواهیم ارزش فعالیت انسان دوستانۀ کسی را زیرسوال برده و بی بها جلوه دهیم و نه قصد داریم به ارزش هنری و فرهنگی کسی توهین کنیم. با این همه بحث الگوسازی مسئلۀ دیگری است و وقتی قرار است فردی را به عنوان الگویی مثبت در جامعه معرفی کنیم، می بایست به همۀ ابعاد وجودی او دقت کرده و لااقل کمی از سطح اخبار و حواشی و جنجال های رسانه ای و خبری عبور کنیم و بعد دست به اقدام بزنیم. آن هم درشرایطی که بسیارند چهره های که می توانند به عنوان الگوهایی هنری و ارزشی برای مردم جامعه قرار بگیرند.

از طرفی، مسئله اینجاست که بسیاری از سوپراستارهای هالیوودی به دلایلی که بیشتر ناشی از پوچی و افسردگی زندگی فاسدشان است، روی به اقدامات انسان دوستانه می آورند که البته خود این اقدامات نیز بیش از آن که به راستی برای کمک و یاری به نیازمندان باشد، اهداف رسانه ای را دنبال می کنند و به قصد پرکردن جیب اسپانسرها و دلالان اقتصادی است. حال این که این چنین ساده لوحانه پا جای پای رسانه های غربی بگذاریم و با درشت نمایی اخباری از این دست، به فکر جذب مخاطبان بیشتر باشیم، لااقل ازسوی نهادی همچون "هلال احمر"که وارث موقوفه های بسیار از مردم این سرزمین است، پذیرفته نیست.

نکند آقایان فراموش کرده اند، همین مردم بودند که برای سرافرازی این خاک و یاری به مردمان این سرزمین، از جان و مال شان گذشته اند و ازهیچ تلاشی برای سربلندی این مردمان دریغ نکرده اند؟!! آیا بهتر نیست به جای معرفی زن رئیس جمهورآمریکا در زمان جنگ اول، به معرفی چهره های ایرانی بپردازید و دست از این ساده لوحی رسانه ای بردارید؟!!

مگر می شود رنگ "سرخ" این "هلال" را که نشانی است از خون و خطر، نادیده انگاشت و با میانمایگی و ساده لوحی، همه چیز را تا این حد "زرد" دید و "زرد" جلوه داد و "زرد کرد"؟!!