تحقیقات وسیع آمریکا در مورد مینی زیر دریائی های ایران در خلیج فارس
ولت آمریکا ابزارهای جدیدی را توسعه می دهد که با روش های جدید بتواند زیر مینی زیر دریائی ها ایران که سیطره کاملی بر خلیج فارس را دارند در آب های کم عمق مانور زیادی می دهند
گروه سیاسی - دولت
آمریکا ابزارهای جدیدی را توسعه می دهد که با روش های جدید بتواند زیر مینی زیر
دریائی ها ایران که سیطره کاملی بر خلیج فارس را دارند در آب های کم عمق مانور
زیادی می دهند، آمریکائی ها نتیجه تحقیقات خود را در مورد مینی زیر دریائی های
سازمان ناتو را تاکنون انتشار نداده اند.
به گزارش بولتن نیوز، روز سوم فوریه تلویزیون ایران برنامه ای درمورد زیریایی های جدید و کوچک مدل فاتح پخش کرد . به نظر می رسد این زیردریایی بزرگترین مدلی است که تاکنون در ایران ساخته شده و هنوز در حال توسعه است.
زیردریایی فاتح، یک قایق 500 تنی است که 40 متر ( 130 فوت) طول دارد. قایق هایی به این اندازه را اغلب به عنوان زیردریایی ساحلی محسوب می کنند . در مقایسه ، متداول ترین و پر کاربرد ترین زیر دریایی آلمانی در طول جنگ جهانی دوم (مدل:703 VII-) 769 تن وزن و 67 متر ( 220 فوت) طول داشت.
نوع VII ، 48 نفر خدمه ، پنج اژدرافکن و 14 اژدر و یک تیربار عرشۀ 88 میلیمتری داشت. این مدل در میان اقیانوس اطلس و از غرب تا شرق سواحل ایالات متحده آمریکا و کشورهای حوزه کارائیب حرکت می کند.
قرار است فاتح یک زیردریایی ساحلی باشد و زیردریایی آلمانی دیگری، تصویر بهتری از فاتح به دست می دهد . یک زیردریایی ساحلی آلمانی متعلق به جنگ جهانی دوم ، از نوع 205 ، از نظر اندازه شبیه به فاتح است.
طراحی نوع 205 در اوایل دهۀ 1960 انجام شد ویک شناور450 تنی بود که 44 متر ( 144 پا ) طول داشت و مسلح به هشت مقر شلیک اژدر بود که هر کدام با یک اژدر بار شده بود و بارگیری مجددی هم در آن صورت نگرفت..
22 خدمه مرد این شناور، برای حدود 4 هفته غذا و سوخت کافی داشتند . ایران ، که از واردات قانونی ساز و برگ نظامی ناتوان است ، تلاش کرده تا در حد توان خود از این مدل الگو برداری کند ، و اینکار معمولا به معنی کاربرد فن آوری های قدیمی است . بنابراین زیردریایی فاتح از جهات مختلف احتمالا شبیه به مدل 205 ساخته شده است.
فاتح قرار بود دنبالۀ خانوادۀ زیردریایی های کوچک ایران باشد. در سال 2012 ایران آخرین مدل زیردریایی غدیر- ( غدیر 21 ) را تکمیل کرد،. غدیرهای 120 تنی قراربود به دنبال، زیردریایی مدل نهنگ 400 تنی رونمایی شود. اما افسوس، در سال 2006 تنها یک نهنگ وارد خط بهره برداری شد و هیچ زیردریایی دیگری پس از آن دیده نشد.
به نظر می رسید نهنگ بیشتر وقت خود را در بندرمی گذراند ، آنهم در حالیکه پر از تکنسین است ، و یا نیمه اوراق روی حوضچۀ تعمیر کشتی ها قراردارد. جانشین نهنگ ، زیردریایی 1200 تنی قائم است که هنوز پس از هفت سال تلاش در حال تکمیل شدن است.
علاوه بر این، قائم ، بر خلاف سایر زیردریایی های ساخت ایران نمی تواند در نقاط عموما کم عمق خلیج فارسِ حرکت کند.
به عنوان مثال، سه زیردریایی روسی کلاس « kilo » که ایران در اختیار دارد آنقدر بزرگ است ( 2300 تن ) که تنها می تواند در حدود یک سوم از گسترۀ خلیج فارس فعال باشد. این ویژگی، ردیابی و نابود کردن آنها را در خلیج فارس آسان تر می کند . به همین دلیل است که ایران « kilo » های خود را به خارج از خلیج فارس می فرستد و روز به روز قایق های کوچک تر بیشتری می سازد .
به نظر می رسد فاهر جانشین غدیر باشد و ظاهرا از کلاس نهنگ شکست خورده درس ها آموخته است. غدیر نمونۀ دیگری از ابتکار ایران در مواجهه با تحریم هاست. از سال 1996، که روسیه موافقت کرد تا فروش زیردریایی های خود را به ایران متوقف کند ، ایران روی طرح های خود کارکرده است.
پس از ده سال آزمون و خطا، سرانجام آنها در سال 2005 کشتی های 120 تنی غدیر را تولید کردند.
ایرانی ها مشخصات ساخته های خود را برای کسی فاش نمی کنند ، اما غدیر بسیار شبیه به زیردریایی های ایتالیایی کیهان SX- 506B است که از سال 1980 توسط کشور کلمبیا بکار گرفته می شود. زیردریایی
SX- 506B با وزن 100 تن چندان بزرگ نیست و تنها برای حمل مین و کماندو گنجایش دارد . با این حال، فیلم های خبری منتشر شده ، چیزی شبیه به دو اژدرافکن را در غدیر های ساخت ایران نشان می دهد. ایران ادعا می کند که زیردریایی غدیر چندین اژدر افکن و 18 خدمه را در خود حمل می کند.
لازم به یادآوری است که کیهان دردهۀ 1990 تعدادی کشتی های بزرگتر را به پاکستان صادر کرد.
زیردریایی های موسوم به SX- 756 احتمالا مبنای طراحی مدل غدیر بوده است.
همچنین باید اذعان کرد که زیردریایی های کلاسSang-O ساخت کرۀ شمالی ، نزدیک به مدل غدیر بسیار است. در سال 2007، کره شمالی، چهار فروند از زیردریایی های نوع یوگوی بسیار کوچک خود را یکجا به ایران داد. این یوگوها، شناوه های کوچک و فرسوده ای با 90 تن وزن و 21 متر ( 65 پا ) طول بودند . اما با اینحال ایران آنها را پذیرفت. ایران با اوراق کردن آنها مطالب زیادی در مورد نحوه طراحی و ساخت مینی زیردریایی ها یاد گرفت.
ایران در اوایل دهۀ 1990 در این عرصه جهش بزرگی کرد ، زمانی که سه زیردریایی از نوع دیزل الکتریک Kilo-
877/636 را از روسیه گرفت زیردریایی Kilo 2300 تنی دوربرد می توانست در سراسر اقیانوس هند ( از آفریقای جنوبی تا استرالیا) حرکت کند.
مدل Kilo دارای 6 اژدرافکن( 533 میلیمتری – 31 اینچی ) و 18 گلولۀ اژدر ( از جمله یک یا چند اژدر موشک شکوال ) و یا 24 مین بود . مدل 209 ساخت آلمان که بسیار شبیه به زیردریایی های استاندارد دیزلی جهان است ، با 1800 تن وزن ، حریف توانمندKilo است و می تواند به مدت 45 روز در دریا باقی بماند، و به گشتزنی های طولانی مدت و گسترده بپردازد.
فعالیت های گستردۀ ایران در زمینۀ ساخت زیر دریایی موجب شده تا ایالات متحده ابزارهای جدیدی را توسعه دهد و روش های تازه ای برای شناسایی زیردریایی های کوچک در آبهای کم عمق بکار گیرد . آمریکایی ها نتایج آزمایشات در برابر مینی شناوه های ناتو را منتشر نکرده اند. اما انتظار می رود بزودی اینکار را انجام دهند.
بسیاری از این زیر دریایی های بکار گرفته شده دیزل الکتریک هستند و در مجموع 400 فروند زیردریایی دیزل الکتریک، در 39 کشور موجود و فعال استو تنها سه مورد از این کشورها ( چین، ایران، کره شمالی ) به احتمال زیاد از زیردریایی های خود علیه ایالات متحده و متحدانش استفاده می کنند.
چین پنجاه مورد از این شناوه ها و ایران 3 فروند دارد (به همراه 25 فروند از نوع بسیار کوچک) و کره شمالی 20 مورد (به همراه 50 شناوۀ بسیار کوچک) . بنابراین ایالات متحده باید نگران 150 شناور دیزل الکتریک باشد که نیمی از آنها ، شناوه های بسیار کوچکی هستند.
اما ، حدود نیمی از این شناورها فرسوده ، ازرده خارج، و پر سر و صدا هستند. می ماند حدود 70 شناور که تهدیدی آشکار محسوب می شوند. (هر چند چیزهای قدیمی درصورتی می تواند یک تهدید به حساب آید که شما آنها بی اهمیت تلقی کنید و به حساب نیاورید. این تعداد هنوز هم بسیار زیاد است. تعداد قابل ملاحظه ای شناور و زیردریایی متخاصم که ساحل شرق آسیا و خلیج فارس را برای کشتی های جنگی آمریکا ناامن می کند
زیردریایی فاتح، یک قایق 500 تنی است که 40 متر ( 130 فوت) طول دارد. قایق هایی به این اندازه را اغلب به عنوان زیردریایی ساحلی محسوب می کنند . در مقایسه ، متداول ترین و پر کاربرد ترین زیر دریایی آلمانی در طول جنگ جهانی دوم (مدل:703 VII-) 769 تن وزن و 67 متر ( 220 فوت) طول داشت.
نوع VII ، 48 نفر خدمه ، پنج اژدرافکن و 14 اژدر و یک تیربار عرشۀ 88 میلیمتری داشت. این مدل در میان اقیانوس اطلس و از غرب تا شرق سواحل ایالات متحده آمریکا و کشورهای حوزه کارائیب حرکت می کند.
قرار است فاتح یک زیردریایی ساحلی باشد و زیردریایی آلمانی دیگری، تصویر بهتری از فاتح به دست می دهد . یک زیردریایی ساحلی آلمانی متعلق به جنگ جهانی دوم ، از نوع 205 ، از نظر اندازه شبیه به فاتح است.
طراحی نوع 205 در اوایل دهۀ 1960 انجام شد ویک شناور450 تنی بود که 44 متر ( 144 پا ) طول داشت و مسلح به هشت مقر شلیک اژدر بود که هر کدام با یک اژدر بار شده بود و بارگیری مجددی هم در آن صورت نگرفت..
22 خدمه مرد این شناور، برای حدود 4 هفته غذا و سوخت کافی داشتند . ایران ، که از واردات قانونی ساز و برگ نظامی ناتوان است ، تلاش کرده تا در حد توان خود از این مدل الگو برداری کند ، و اینکار معمولا به معنی کاربرد فن آوری های قدیمی است . بنابراین زیردریایی فاتح از جهات مختلف احتمالا شبیه به مدل 205 ساخته شده است.
فاتح قرار بود دنبالۀ خانوادۀ زیردریایی های کوچک ایران باشد. در سال 2012 ایران آخرین مدل زیردریایی غدیر- ( غدیر 21 ) را تکمیل کرد،. غدیرهای 120 تنی قراربود به دنبال، زیردریایی مدل نهنگ 400 تنی رونمایی شود. اما افسوس، در سال 2006 تنها یک نهنگ وارد خط بهره برداری شد و هیچ زیردریایی دیگری پس از آن دیده نشد.
علاوه بر این، قائم ، بر خلاف سایر زیردریایی های ساخت ایران نمی تواند در نقاط عموما کم عمق خلیج فارسِ حرکت کند.
به عنوان مثال، سه زیردریایی روسی کلاس « kilo » که ایران در اختیار دارد آنقدر بزرگ است ( 2300 تن ) که تنها می تواند در حدود یک سوم از گسترۀ خلیج فارس فعال باشد. این ویژگی، ردیابی و نابود کردن آنها را در خلیج فارس آسان تر می کند . به همین دلیل است که ایران « kilo » های خود را به خارج از خلیج فارس می فرستد و روز به روز قایق های کوچک تر بیشتری می سازد .
به نظر می رسد فاهر جانشین غدیر باشد و ظاهرا از کلاس نهنگ شکست خورده درس ها آموخته است. غدیر نمونۀ دیگری از ابتکار ایران در مواجهه با تحریم هاست. از سال 1996، که روسیه موافقت کرد تا فروش زیردریایی های خود را به ایران متوقف کند ، ایران روی طرح های خود کارکرده است.
پس از ده سال آزمون و خطا، سرانجام آنها در سال 2005 کشتی های 120 تنی غدیر را تولید کردند.
ایرانی ها مشخصات ساخته های خود را برای کسی فاش نمی کنند ، اما غدیر بسیار شبیه به زیردریایی های ایتالیایی کیهان SX- 506B است که از سال 1980 توسط کشور کلمبیا بکار گرفته می شود. زیردریایی
SX- 506B با وزن 100 تن چندان بزرگ نیست و تنها برای حمل مین و کماندو گنجایش دارد . با این حال، فیلم های خبری منتشر شده ، چیزی شبیه به دو اژدرافکن را در غدیر های ساخت ایران نشان می دهد. ایران ادعا می کند که زیردریایی غدیر چندین اژدر افکن و 18 خدمه را در خود حمل می کند.
لازم به یادآوری است که کیهان دردهۀ 1990 تعدادی کشتی های بزرگتر را به پاکستان صادر کرد.
زیردریایی های موسوم به SX- 756 احتمالا مبنای طراحی مدل غدیر بوده است.
همچنین باید اذعان کرد که زیردریایی های کلاسSang-O ساخت کرۀ شمالی ، نزدیک به مدل غدیر بسیار است. در سال 2007، کره شمالی، چهار فروند از زیردریایی های نوع یوگوی بسیار کوچک خود را یکجا به ایران داد. این یوگوها، شناوه های کوچک و فرسوده ای با 90 تن وزن و 21 متر ( 65 پا ) طول بودند . اما با اینحال ایران آنها را پذیرفت. ایران با اوراق کردن آنها مطالب زیادی در مورد نحوه طراحی و ساخت مینی زیردریایی ها یاد گرفت.
ایران در اوایل دهۀ 1990 در این عرصه جهش بزرگی کرد ، زمانی که سه زیردریایی از نوع دیزل الکتریک Kilo-
877/636 را از روسیه گرفت زیردریایی Kilo 2300 تنی دوربرد می توانست در سراسر اقیانوس هند ( از آفریقای جنوبی تا استرالیا) حرکت کند.
مدل Kilo دارای 6 اژدرافکن( 533 میلیمتری – 31 اینچی ) و 18 گلولۀ اژدر ( از جمله یک یا چند اژدر موشک شکوال ) و یا 24 مین بود . مدل 209 ساخت آلمان که بسیار شبیه به زیردریایی های استاندارد دیزلی جهان است ، با 1800 تن وزن ، حریف توانمندKilo است و می تواند به مدت 45 روز در دریا باقی بماند، و به گشتزنی های طولانی مدت و گسترده بپردازد.
فعالیت های گستردۀ ایران در زمینۀ ساخت زیر دریایی موجب شده تا ایالات متحده ابزارهای جدیدی را توسعه دهد و روش های تازه ای برای شناسایی زیردریایی های کوچک در آبهای کم عمق بکار گیرد . آمریکایی ها نتایج آزمایشات در برابر مینی شناوه های ناتو را منتشر نکرده اند. اما انتظار می رود بزودی اینکار را انجام دهند.
بسیاری از این زیر دریایی های بکار گرفته شده دیزل الکتریک هستند و در مجموع 400 فروند زیردریایی دیزل الکتریک، در 39 کشور موجود و فعال استو تنها سه مورد از این کشورها ( چین، ایران، کره شمالی ) به احتمال زیاد از زیردریایی های خود علیه ایالات متحده و متحدانش استفاده می کنند.
چین پنجاه مورد از این شناوه ها و ایران 3 فروند دارد (به همراه 25 فروند از نوع بسیار کوچک) و کره شمالی 20 مورد (به همراه 50 شناوۀ بسیار کوچک) . بنابراین ایالات متحده باید نگران 150 شناور دیزل الکتریک باشد که نیمی از آنها ، شناوه های بسیار کوچکی هستند.
اما ، حدود نیمی از این شناورها فرسوده ، ازرده خارج، و پر سر و صدا هستند. می ماند حدود 70 شناور که تهدیدی آشکار محسوب می شوند. (هر چند چیزهای قدیمی درصورتی می تواند یک تهدید به حساب آید که شما آنها بی اهمیت تلقی کنید و به حساب نیاورید. این تعداد هنوز هم بسیار زیاد است. تعداد قابل ملاحظه ای شناور و زیردریایی متخاصم که ساحل شرق آسیا و خلیج فارس را برای کشتی های جنگی آمریکا ناامن می کند
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
ناشناس
| 
۱۵:۱۸ - ۱۳۹۲/۱۱/۳۰
پاسخ
فقط چرت و پرت بنویسین. به این بازیچه های مستعمل روسی دلتون خوش باشه پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۵:۱۸ - ۱۳۹۲/۱۱/۳۰
بی انصاف اینا چرت وپرت نیست اینها ذکر توانمندی دفاعی ایرانه که ما رو تو دنیا سربلند کرده ناشناس
| | ۱۵:۱۸ - ۱۳۹۲/۱۱/۳۰
منم میگم باید پول و انرژی بیشتری برای دفاع از میهن عزیز صرف بشه ولی این نطر شما دیگه بی انصافی دوست عزیز نادر
| | ۱۵:۱۸ - ۱۳۹۲/۱۱/۳۰
چرت وپرت وجودته که مزد بگیری و بااین پیام قصد جمع آوری اطلاعات را داری باشه زمانیکه با همین تجهیزات ماشین جنگی کدخدا را برای همیشه بقعر ابهای دور و نزدیک بفرستیم ناشناس
| ۲۲:۳۲ - ۱۳۹۳/۰۳/۰۵
پاسخ
سلام مطالب باید میتنی بر واقعیت وبیطرفی باشد حتی اگر درباره کشور خودمان بیان شود عطاءالله
| ۱۲:۲۶ - ۱۳۹۴/۰۶/۲۶
پاسخ
ای ایران اسلامی به نظرم به نیروی دریایی ونیروی بسیج سپاه مردمی بسیار تقویت کنید خصوصا برای نیروی دریایی واحد ضربت مجزا مهیا کنید آقا نیروی دریایی خیلی مجهز سازید به امید پیروزی جمهوری اسلامی ایران 
