سخنرانی بنیانگذار انقلاب اسلامی در جمع برخی از پژوهشگران

گروه اجتماعی- سید مجتبی نعیمی:

عنايات الهى در انقلاب ايران

بسم اللَّه الرحمن الرحيم.من از آقايان تشكر میكنم كه در اين موقع حساس، همه احساس مسئوليت كرديد. تا اينجا كه مسائل رسيده است، رمز رسيدنش تا اينجا، وحدت همه جانبه ملت بود. اقشار ملت همه با هم بستگى پيدا كردند، و از مركز تا دورافتاده ترين قصبات و دهات اينجا، تهران و ساير شهرها تا آخرين قصبات، تا آخرين دهات، هم صدا بودند. من در پاريس كه بودم يك نفرى كه آشنا بود آمد گفت كه من رفتم به دهات جاپلقو بختيارى و آن حدود كمرهآن حدود؛ و بعضى از قرا را اسم برد، يعنى قلعه‏اى را اسم برد كه اين قلعه در نزديك يك كوه واقع است و هيچ هم اطرافش [آبادى‏] نيست و من آنجا را ديده ‏ام.

گفت من در آن قلعه رفتم ديدم كه در آن قلعه حرفها همان است كه در مركز هست و همان [شعارها] آن شخص گفت كه در دهات اينجاها كه رفتم، صبح كه مى‏شد، آن آقاى دِه جلو مى‏افتاد و دهاتيها دنبال او راهپيمايى مى‏كردند، [تظاهرات‏] میكردند.

به گزارش بولتن نیوز، رمز اين پيروزى، اين وحدت كلمه است و اين وحدت كلمه را خدا ايجاد كرد. يعنى من نمى‏توانم تصور كنم كه بشر بتواند يك ملت سى و چند ميليونى را در مدت كوتاهى اينطور همزبان بكند، هم قلب بكند كه بچه دو- سه ساله زبان باز مى‏كند و همين مسائل را مى‏گويد، آن پيرمرد هشتاد ساله هم همين را مى‏گويد. زن و مرد و بچه و صغير و كبير همه يك روال‏حركت كردند. اين جز اراده الهى نمى‏شود باشد. و من هم از اول اين معنا را چون احساس كرده بودم، اميدوار شده بودم به اين نهضت؛ نهضتى كه ملت به خواست خدا وحدت پيدا كرده است پيروز خواهد شد. رمز پيروزى همين وحدت كلمه بود و ما بايد همين را حفظ كنيم. يعنى هركس در هر مقامى كه هست، من كه يك طلبه هستم، آقايان كه از علماى اعلام هستند، شما كه از روشنفكران و متفكرين هستيد، همه ما الآن مسئول هستيم براى آتيه اين كشور.

خونخوارى سلاطين و بيدادگرى دودمان پهلوى

تا حالا ما دزدها را- يك مقدارشان را- بيرون كرديم يعنى آنهايى كه جنايتكار بودند و مملكت ما را خراب كرده بودند، و شايد بدتر از آن جنگنده هايى بودند كه به ممالك مى‏زدند. آنها مى‏آمدند و زود رد مى‏شدند و مى‏رفتند. اما ايران ما تقريباً بعد از اينكه زير يوغ 2500 سال سلطنت بوده ... و همه سلاطين بى‏استثنا- تقريباً بى‏استثنا- مردم خونخوارى بودند، حتى آنهايى كه به عدالت معروفند. كسانى كه اهل تاريخ هستند مى‏دانند كه همان «انوشيروان عادل» چه آدمى بوده است و چه آدم ظالمى بوده است.

تا رسيد نوبت به زمان ديكتاتورى رضاخان؛ و بعد از او هم بدتر از او اين پسر كه حقيقتاً خَلَف صدق او بود! اينها از مغول به ما بدتر كردند براى اينكه مغول به فرهنگ ما ديگر كار نداشت. مغول آمد يك چپاولى كرد و گذشت و رفت؛ بعد مردم مشغول شدند به كار خودشان. اينها پنجاه سال بر ما حكومت كردند، حكومت جابرانه كردند و همه [هستى‏] مان را از دست داديم به واسطه آنها. پنجاه سال خرابكارى، آن هم با فريادهاى «تمدن بزرگ»! پنجاه سال بى‏فرهنگى، آن هم با فرياد فرهنگ [مترقى‏]! پنجاه سال جنايت، آن هم با فرياد «عدالت اجتماعى»! پنجاه سال اختناق، آن هم با فرياد آزادى: «آزادزنان» و «آزادمردان»! اينها همه [حيثيت‏] ما را شكستند و از بين بردند. خزانه ما تهى شد از جواهرات ايران. يك مقدار آن را رضاخان برد، يك مقدار آن را اين پسر برد. و اموال اين ملت را برداشتند و بردند در خارجه، ويلاها درست كردند. عرض مى‏كنم الآن‏هم در آنجاها ويلاها دارند. در آن بانكها، خصوصاً بانك سوئيس، اينها زياد از اموال ملت دارند. و ما ان شاء اللَّه در آتيه نزديكى بررسى در اين امر را خواهيم كرد. و ان شاء اللَّه خود او را مى‏خواهيم. اگر تحويل ندادند، محاكمه غيابى مى‏كنيم و اموالى كه اينجا دارد مصادره مى‏كنيم. اموالى كه در بانكهاى خارجى دارد، اموال آنها را هم توقيف مى‏كنيم ان شاء اللَّه.

بسيج عمومى براى ساختن ايران

در هر صورت، اين مقدارى كه تا حالا شده است و به وحدت كلمه شده است، خيانتكارها و دزدها و خرابكارها را بيرون كرديم. براى ما الآن مملكتى گذاشتند، وارث مملكتى هستيم كه نه يك فرهنگ مستقل مترقى دارد، نه يك ارتش مستقل دارد، نه يك كشاورزى دارد. كشاورزى را ديديد كه به چه حالى درآوردند، و ايران را بازار قرار دادند براى جاهاى ديگر. و همه چيزهاى اين مملكت تقريباً به هم ريخته است. الآن- از حالا به بعد- وقت ساختن اين خرابه است. در وقت ساختن اين خرابه، ما همه موظف هستيم. من كه يك طلبه هستم موظفم، آقايان علماى اعلام در بلاد و مراجع موظفند، شما آقايان هم كه اهل علم و جزء علما هستيد شما هم موظف هستيد، روشنفكرها هم موظف هستند؛ همه اقشار ملت [موظفند]. يعنى يك مسئله‏اى است كه نه روحانيت به تنهايى مى‏تواند، نه دولت به تنهايى مى‏تواند، نه وكلاى عدليه مى‏توانند، نه دادگسترى مى‏تواند؛ هيچ كس به تنهايى نمى‏تواند اين كار را انجام بدهد. همين طورى كه به تنهايى نمى‏شد رفع فساد كرد و ملت با هم شدند تا رفع فساد را تا حدودى كردند، و ان شاء اللَّه مى‏كنند.

براى ساختن ايران هم همه ملت بايد شركت كنند: كشاورز در حد كشاورزى، زارع در حد زارع بودن، اهل صنعت در حد صانع بودن، و همه اقشار ملت، از دولت و غيردولت گرفته، اينها بايد با هم همكارى بكنند و برادرانه دست به هم بدهند و اين خرابه‏اى كه براى ما گذاشتند از سر بسازند و آبادش كنند.

شكوفايى قيام لِلّه

من از خداى تبارك و تعالى مى‏خواهم كه به همه شما، به همه ما توفيق خدمت بدهد. و عمده اين است كه يك قيام الهى باشد. و من احساس كردم كه اين آيه شريفه‏اى كه دارد انَّما اعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ انْ تَقُومُوا للَّهِ مَثْنى وَ فُرادى‏،قيام بايد للَّه باشد. خداى تبارك و تعالى مى‏فرمايد كه يك موعظه من فقط دارم، فقط يك موعظه: آن اين است كه قيام كنيد، نهضت كنيد براى خدا. قيام وقتى براى خدا باشد [شكوفا مى‏شود] من احساس كردم كه اين قيامى كه ملت ايران كرد قيام براى خدا بود. براى اينكه شكوفا شد در آنها يك حالات نفسانى [ديده نمى‏شد] يك انسانيت در بين مردم شكوفايى پيدا كرد. و اين نيست جز اينكه يك نحو ايمان بود، يك نحو خداپرستى بود، «خدا نمونه‏اى» بود.

خيانتها و جنايتهاى وصف ناشدنى

در هر صورت بايد همه ايمانمان را راسخ كنيم و اتكال به خداى تبارك و تعالى بكنيم، و با اتكال به خداى تبارك و تعالى نگذاريم از اين به بعد اجانب در اين مملكت دخالت بكنند، منافع ما را مفت و مجان ببرند؛ همين طورى كه ديديد نفت ما را بردند و اگر چند سال ديگر اين [شاه‏] مانده بود، همان طورى كه خودش مى‏گفت، ديگر نفت تمام مى‏شد. در ازاى آن به ما چه دادند؟ در ازاى آن پايگاه درست كردند براى امريكا! يعنى هم نفت ما را بردند، هم به نفع آنها پايگاه درست كردند. وصف مصيبت ما زياد است. و بعدها مطلعين، اشخاصى كه اطلاع از حقايق دارند بعدها خواهند نوشت، در تاريخ خواهد ثبت شد؛ ما همه آن را اطلاع نداريم. آن چپاولهايى كه اينها كردند، آن خيانتهايى كه اينها كردند، ما نمى‏توانيم الآن شرح بدهيم. اطلاعش را هم نداريم. مطلعين كم كم خواهند اينها را گفت. در هر صورت از اين به بعد ما احتياج داريم كه همه با هم باشيم براى خداى تبارك و تعالى با ايمان راسخ؛ همان طورى كه ايمان راسخ ملت ما ابرقدرتها را كنار زد.

فراخوانى شاه فرارى به ايران

شما ديديد كه اولى كه اين نهضت پيش آمد، امريكا با آن شدت دنبال اينكه خير، من چه خواهم كرد! چه خواهم كرد! و ديگران، انگلستان هم همين طور؛ شوروى هم با ملايمت ولى واقعش هم همين بود؛ چين هم كه همين طور بود. اينها همه اول آنطور كردند؛ بعد كه ملت پافشارى كرد، كم كم اينها يكى يكى عقب زدند. به قدرى عقب زدند كه الآن اين محمدرضا در رباط است! حالا نمى‏دانم كجاست. كسى راهش نمى‏دهد! ممالك يكى يكى مى‏آيند مى‏گويند ما نمى‏توانيم تو را حفظت كنيم! به اينجا رسيد كه راهش نمى‏دهند! ان شاء اللَّه راهش ندهند. ما خودمان راهش مى‏دهيم! بگذار بيايد و در يك محكمه عدلى محاكمه بشود و اموال مردم را بدهد. اول هم كه آمد نبايد بكشند او را، بايد اموال را از او بگيرند؛ اموال مردم را بدهد. بعد هم اگر مجازاتْ قتل است، مجازاتش كنيد. و هست حتماً! من از خداى تبارك و تعالى سلامت و توفيق همه آقايان را مى‏خواهم؛ و اميدوارم كه با هم- همه با هم- اين كشتى غرق شده را نجات بدهند.

والسلام عليكم و رحمة اللَّه و بركاته‏

28 بهمن 1357 – مدرسه‌ی علوی تهران