لابی اسرائیل جذابیت خود را از دست می دهد

گروه بین الملل، گروه لابی آیپک به خاطر توانایی تسهیل درتصویب لایحه ها، معرفی و حمایت از نامزدها و همراه کردن قانون گذاران شهرت دارد، اما آیا نفوذ این لابی رو به افول است؟

به گزارش بولتن نیوز، در برنامۀ جُنگ"خانه کارت ها"، برنامۀ تلویزیونی جایزه دار امریکایی با نمایش های کوتاه سیاسی که از یک برنامۀ چند اپیزودی در بی.بی.سی اقتباس شده، فرانک آندروود عضو 'ماکیاولی'(وابسته به عقایدسیاسی ماکیاولی) کنگره امریکا، داستانی را (به دروغ) تعریف می کند که نشان می دهد مایکل کرن، انتخاب رئيس جمهور برای پست وزیر امور خارجه، در دوران دانشجویی خود مقاله ای ضداسرائیلی نوشته است. کرن، بلافاصله به عنوان فردی ضدسامی یا ضدیهود محکوم و توسط فعالان طرفدار اسرائیل، مجبور کناره گیری شد.


لابی طرفدار اسرائیل، پرنفوذ و با اهمیت است؟ باشد! این پیام تنها از هالیوود شنیده نمی شود بلکه از زبان اعضای رهبری این لابی، کمیتۀ روابط عمومی اسراییل-آمریکا یا همان آیپک به گوش می رسد. در سرزمین لابی ها –ازبیگ اویل و بیگ فارما گرفته تا پانسیون هایAARP و اسلحه سازی NRA  آیپک از لاف زدن و قدرت نفوذ و شبکه های ارتباطی خود را به رخ کشیدن وحشتی به دل راه نمی دهد.

این کمیته دارای 100هزار عضو و بودجۀ 67میلیون دلاری است و دو-سوم از اعضای کنگره و همچنین روسای جمهوری فعلی و اسبق امریکا در کنفرانس سیاست سالانه آن شرکت می کنند. گفته می شود که استیون روزن، مقام سابق ایپک یک بار سر میز شام، دستمال سفره را به سمت یک روزنامه نگار پرتاب کرد و گفت"این دستمال سفره را می بینید؟ ما می توانیم ظرف 24 ساعت، امضای 70سناتور را درمورد این دستمال سفره داشته باشیم."

اما آیا تا آیپک جذابیت خود را از دست داده است؟ آیا گروه لابیگری که به خاطر توانایی تسهیل درتصویب لایحه ها، معرفی و حمایت از نامزدها و همراه کردن قانون گذاران شهرت دارد اکنون در معرض خطر "ضعیف و بی اثر جلوه کردن" واقع شده است؟ شواهد سال گذشته را در نظر بگیرید.


پردۀ اول:  چاک هیگل. در ژانویه 2013، سناتور مستقل جمهوری خواه از ایالت نبراسکا توسط اوباما برای سمت وزیردفاع در دورۀ دوم ریاست جمهوری وی انتخاب شد. فعالان هوادار اسرائیل بلافاصله فهرستی بلندبالا از اظهارات ضد اسرائیلی هیگل کشف کردند؛ ازجمله  یک سخنرانی در سال 2010 که در آن وی خطاب به دانشگاهیان هشدار می داد که اسرائیل می رود تا به "یک دولت آپارتاید(نژادپرست)" تبدیل شود.
شاید چند سال پیش، آیپک در مواجه با چنین مواردی، مثلاً علیه هیگل اعلام جرم می کرد، اما این بار ساکت ماند. سخنگوی آیپک، مارشال ویتمن تاکیدکرد:"آیپک درمورد عزل و نصب ریاست جمهوری موضعگیری نمی کند،" و ماه بعد هیگل(با اختلاف آرای ناچیزی) توسط مجلس سنا رای اعتماد گرفت.

پردۀ دوم: سوریه. در سپتامبر 2013، آیپک250 تن از مقامات و فعالان خود را به کنگره آمریکا فرستاد تا اعضای کنگره را به تصویب قطعنامه ای ترغیب و متقاعد کنند که مجوز حملۀ هوایی آمریکا به سوریه را صادر میکرد. جملۀ "آیپک از همه سو علیه سوریه" تیتر اول صفحۀ سیاسی هافینگتون پست و زیر تیتر آن: "حملۀ برق آسای آیپک علیه سوریه" بود. با این حال و با اینکه آیپک بیش از 300جلسۀ مختلف با سیاستمداران برگزار کرد، این قطعنامه تصویب نشد و حملات هوایی صورت نگرفت.

پردۀ سوم: ایران. با وجود تاکید و فشارهای شدید پرزیدنت اوباما برای رسیدن به یک راه حل دیپلماتیک بر سر برنامه هسته ای تهران، آیپک، مشتاق رویکردی مقابله جویانه تر است. بین ماه دسامبر 2013 و ماه گذشته، یک لایحۀ دو حزبی، تحریم های جدید و سخت تری را علیه ایران پیشنهاد کرد و از آمریکا خواست تا ازحملات هوایی اسرائیل به جمهوری اسلامی ایران حمایت کند که بین 27 تا 59 حامی مشترک را در مجلس سنا به خود جذب کرد –این لایحه نیز با این تهدید مواجه شد که مبادا تصویب آن مذاکرات اوباما با تهران را از خط سیر اصلی خود خارج کند.

نقش آیپک در اینجا مورد بحث نیست. جین هارمن، عضو سابق کنگره و مدافع پر و پت قرص اسرائیل، در گفتگویی با CNN درسال 2013 اذعان کرد که همکاران سابق او در کاپیتول هیل دریافتند که حمایت از دیپلماسی هسته ای اوباما کار دشواری است زیرا "بخش بزرگی از لابی طرفدار اسرائیل در ایالات متحده با آن مخالفند و دولت اسرائیل هم با آن مخالف است. این مسیر، سنگلاخی صعب العبور است." 

با این حال، MSNBC در تاریخ 30ژانویه گزارش کرد، پشتیبانی از لایحه تحریم ایران محو شد و یکی از دستیاران ارشد دموکرات مجلس سنا به هافینگتون پست گفته: "این لایحه "فعلا به حال تعلیق درآمده "و دست کم 5حامی مشترک دموکرات این لایحه نیز گفته اند، مادامی که مذاکرات با ایران جریان دارد به این لایحه رای نمی دهند."

نه تنها این لایحه متوقف شده، بلکه قانونگذاران از صحبت کردن علیه آن ترسی به دل راه نداده اند.  اظهارات تند یکی از حامیان دیرینۀ اسرائیل، دایان فاینشتاین از کالیفرنیا را در صحن سنا بشنوید: "با اینکه نگرانی های اسرائیل را درک می کنم و با آنها احساس همدردی دارم، اما نمی توانیم اجازه دهیم تا اسرائیل برای ما تعیین تکلیف کند و بگوید امریکا کی و کجا بجنگد."

اوباما بارها وعده داده که لایحۀ تحریم های جدید را وتو می کند، اما سخنگوی شورای امنیت ملی او، برنادت میهان گفته که حامیان تحریم های جدید به دنبال جنگ با ایران هستند و "باید با مردم آمریکا روبرو شوند این حرف را رک و پوست کنده به مردم امریکا بگویند." احساسات ضد آیپک در کاخ سفید این گونه است که حتی از بایکُت مجمع سالانه این سازمان در ماه مارس توسط دولت اوباما حرف می زنند.
آیپک درمورد ایران، نیز مانند مورد سوریه، بلوف زد و دستش رو شد. چرا که حتی روزن، مقام سابق آیپک نیز مجبور به اعتراف شده بود: "باور نمی کنم که این وضعیت قابل تحمل باشد، وضعیت مقابله[با کاخ سفید]."

فعلاً که لایحه تحریم مسکوت شده. دموکرات ها-اگر نگوییم جمهوری خواهان -می خواهند به صلح یک شانس دیگر بدهند."بخش عمده ای از قدرت آیپک ریشه در توهم کاذب شکست ناپذیری خود دارد" تریتا پارسی، تحلیلگر مستقر در واشنگتن دی سی، می گوید "از آنجا که مردم تصور می کردند که آن ها شکست ناپذیر هستند، بیشتر اوقات فکرش را هم نمی کردند که می توانند با آن ها مقابله کنند."

بیایید واضح و روشن صحبت کنیم: موضوع "لابی یهودی" یا نفوذ غیر قانونی یهودی نیست. گروه های طرفدار اسرائیل مانند آیپک نمایندۀ یهودیان آمریکایی نیستند، آنها بیشتر بیانگر نگرش خصمانه و ستیزه جوی حق اسرائیل هستند. نظرسنجی های اخیر نشان می دهد اکثریت یهودیان آمریکا از رویکرد رئيس جمهور نسبت به برنامه هسته ای ایران حمایت می کنند و حتی در انتخابات سال 2012 گویا 70درصد از آن ها به باراک اوباما، رای دادند نه به میت رامنی.


همانطور که پیتر بینارت، روزنامه نگار یهودی-آمریکایی و سردبیر سابق نیو ریپابلیک، در ستون اخیر روزنامه هاآرتص اسرائیل نوشته: تنها "رهبری" که از جانب یهودیان آمریکایی درمورد ایران صحبت می کند، باراک اوباماست" آیپک بهتر است یک دستمال سفره دیگر بگیرد.