مایکروسافت؛ دایه ای مهربان تر از مادر

گروه علمی: اواخر هفتۀ پیش «خبرگزاری مهر» با انتشار گزارشی تحت عنوان"مایکروسافت به فکرحفظ حریم خصوصی افراد افتاد" نمونه ای از رفتار دوگانۀ شرکت های بزرگ و اصطلاحاً غول های دنیای فناوری در قبال رعایت موازین حقوق بشری به اثبات رساند.

به گزارش بولتن نیوز، این درحالی است که البته همین خبرگزاری وطنی در گزارشی که روز گذشته تحت عنوان"آیا گوگل کروم از شما جاسوسی می کند؟ گفتگوهای اینترنتی در خطر هک شدن" بار دیگر بر این رفتار دوگانه و سیاستِ یک بام و دوهوای ابرقدرت های امریکایی دنیای فناوری صحه گذاشت.

بنابر آن چه در گزارش اول می خوانیم، شرکت مایکروسافت خواستار پيمانی جهانی برای محدودسازی نظارت دولت ها بر داده های كاربران شده است و این درحالی است که توجه ویژۀ این شرکت به حقوق انسان ها و به خصوص اقلیت ها را می توان در خبری که چند روز قبل تر دربارۀ ارائۀ خدمتی خاص و جدید برای ناشنوایان منتشر گردیده بود، پیگیری نمود. بنابر اخبار منتشره دربارۀ امکان مکالمه مستقیم افراد ناشنوا با دیگران، شرکت نرم افزاری مایکروسافت، مترجم زبان اشارۀ کم هزینه ای طراحی کرده که قادر است اشاره ها را به زبان گفتاری و نوشتاری و برعکس تبدیل کند!

به هر تفسیر بگذارید ابتدا نظری بیاندازیم به گوشه ای از ادعاهای بشردوستانۀ مدیران مایکروسافت تا درادامه با اشاره به برخی نکاتی که عامدانه در گزارش مدیران این شرکت منعکس نگردیده، حقیقت نهفته در پشت این اقدامات و مدعیات را بررسی نماییم.

مدیران مایکروسافت ضمن این که از دولت های جهان خواسته اند با تهیۀ یك چهارچوب قانونی بین المللی برای حفظ حریم خصوصی افراد پیشگام شوند، معتقدند(!): مایكروسافت، همانند بسیاری دیگر از شركت های بزرگ فناوری، از پایگاهی از كاربران برخوردار است كه فرای مرزهاست و این ویژگی برای هر شركتی كه بخواهد بین درخواست های قانونی برای كسب داده های كاربران و حفظ حریم خصوصی كاربران مذكور تعادلی ایجاد كند، مشكل ساز است.

آن ها همچنین می گویند: تمام دولت های جهان نظارت انجام می دهند و عجیب نیست كه دولت ها خواستار دسترسی به داده های مشتریان اند. به همین دلیل، ما باید این موضوع را در سطح گسترده مطرح سازیم و دولت ها را برای ایجاد یك چهارچوب قانونی بین المللی گرد هم آوریم.

گفتنی است، شرکت مایكروسافت به همراه گوگل، اپل، فیسبوك، لینكدین و یاهو در ماه دسامبر، نامۀ سرگشاده ای در وبلاگ موسوم به "اصلاحات در نظارت دولتی" منتشركردند و در آن خواستار تغییر روش دولت ها در گردآوری داده های كاربران شدند.

با این حساب وقتی می گوییم"مایکروسافت" اشتباهاً تنها به یاد یک غول دنیای فناوری می افتیم که درکمتر از 40سال اخیر توانسته به واسطۀ محصولات گوناگون سخت افزاری و نرم افزاری اش، به خانۀ یکایک شهروندان کرۀ زمین رسوخ کرده و گاه به عنوان یکی از اعضای خانواده ها و معمولاً به عنوان یکی از اعضای محبوب این خانواده ها تبدیل شود، اما اگر به نیمۀ پنهان مایکروسافت و شرکت هایی همچون آن خیره شویم، می بینیم مسئله بسیار سیاسی تر و جدی تر از این حرف هاست.

درحقیقت ذکر 2نکتۀ بسیار مهم می تواند تاحدودی به روشن شدن این مسائل یاری رساند. اولاً دلیل اصلی و واقعی مایکروسافت برای توجه به این مسئله، بی شک رسوایی هایی مربوط به جاسوسی های NSA است. طبق اعلام سازمان فناوری اطلاعات ایران، مایكروسافت همراه با سایر غول های فناوری، ازجمله گوگل و اپل، درمعرض این اتهام قرار گرفته اند كه ساز و كار نظارتی NSA به سیستم های آنان دسترسی داشته و ترافیك اینترنتی كدگذاری نشده ای را برای اعمال نظارت در اختیار موسسه مذكور قرار داده اند و به این ترتیب، دولت ایالات متحده بدون محدودیت به داده های كاربران دسترسی یافته است.

درحقیقت تنها پس از افشاگری های«ادوارد اسنودن»(یکی از پیمانكاران سابق NSA) درخصوص دسترسی این سازمان به اطلاعات شخصی کاربران-که دامنۀ آن از یک شهروند معمولی درجۀ3 اروپایی و آسیایی تا شخص صدراعظم آلمان را دربرمی گرفت- بود که حالا مایکروسافت این گونه همۀ رقابت های میلیاردی با دیگر غول های فناوری را کنار گذاشته و اقدام به انتظار نامه های سرگشادۀ چندجانبه می کند و خود را در کنار، گوگل، فیسبوک و اپل دایۀ مهربان تر از مادر شهروندان جهان جا می زند و سوال اساسی این جاست که به راستی اگر در چند سال اخیر افرادی همچون ادوارداسنودن، جولین آسانژ و گروهبان بردلی منینگ دست به افشای اطلاعات سری در سطح بین المللی نمی زدند، امروز مایکروسافت خواستار تشکیل چنین نهادها و انجام چنین اقداماتی می بود یا به روال گذشته هم پول های میلیاردی به جیب می زد و هم ستون پنجم حکومت های استعماری ای چون امریکا و بریتانیا بود؟

نکتۀ دومی که در این خصوص از سوی مدیران مایکروسافت مسکوت مانده نیز بازمی گردد به این نکته که آیا به راستی چنین اقدامی صرفاً برای کوتاه کردن دست سرویس های اطلاعاتی و امنیتی امریکا و بریتانیا از اطلاعات شخصی کاربران اینترنتی و شهروندان جهانی است یا این ها می خواهند با تصویب قوانینی یک سویه در راستای اهداف و خواست های نظام ها و حکومت های غربی، دولت های جهان را بیش از پیش تحت فشار این ابرقدرت ها قرار دهند؟

برای اثبات این ادعا که مدیران این غول های فناوری رفتاری متناقض با حکومت های مختلف دارند، می توان به خبری که درخصوص خطر هک کردن گفتگوهای اینترنتی ازطریق نرم افزار تشخیص صدای مرورگر«گوگل کروم» توسط هکرهای اینترنتی منشترگردید، اشاره کرد. در این مورد کارشناسان امنیت رایانه کشف کردند که هکرها می توانند از نرم افزار و ظرفیت تشخیص صدای مرورگر«گوگل کروم» برای حمله به حریم شخصی کاربران استفاده کنند. این متخصصان می گویند اگرچه این امر را سپتامبر گذشته به شرکت گوگل اطلاع داده اند اما این شرکت هنوز این مشکل را برطرف نکرده است.

جالب این جاست که پس از اعلام مشکل، گوگل به کارشناسان اعلام کرده است، مهندسان شان در حال حل مشکل هستند و طی دو هفته از گزارش این مشکل، یک بخش برای حل این مساله آماده شده، اما تا به امروز حل مساله اجرایی نشده است و همۀ این ها در حالی است که خطر شنود از گفتگوهای کاربران چت ویدیویی و بازی های آن لاین نیز وجود دارد.

حال بگذارید نگاهی بیاندازیم به درآمدهای نجومی مایکروسافت که اتفاقاً همین دیروز رسانه ای شد. بنابراعلام شرکت مایکروسافت، این شرکت گزارش مالی سه‌ماهۀ چهارم سال ۲۰۱۳(سه ماهۀ دوم سال مالی مایکروسافت) خود را منتشر کرده است که براساس این گزارش فروش سرفیس مایکروسافت از حدود 400میلیون دلار در سه‌ماهۀ سوم تقویمی، به 893میلیون دلار در آخرین سه‌ماهه سال رسیده است. گروه دستگاه‌ها و کالاهای مصرفی که شامل تبلت‌های این شرکت نیز می‌شود، رشد درآمد 13درصدی به خود دیده که مجموع رقم آن را به 11.91میلیارد دلار می‌رساند. در مجموع، مایکروسافت رکورد درآمد 24.52میلیارد دلاری را در بازۀ زمانی 3ماهۀ آخر سال میلادی اخیر گزارش نموده است و سود سهام این کمپانی به 6.56میلیارد رسیده است که بیانگر مبلغ 78سنت به ازای هر سهم است. جالب است بدانید که وال‌استریت پیش‌بینی سود 68سنت در ازای هر سهم را ارائه کرده بود.

درچنین شرایطی است که نمی توان به همین راحتی ها به اظهارنظرهای انسان دوستانه و مطابق با موازین حقوق بشری این شرکت ها و دیگر غول های دنیای فناوری اعتماد کرد.

بخشی از افشاگری های ادوارد اسنودن

سند فوق سری که توسط اسنودن در اختیار روزنامه گاردین قرار گرفت، نشان می‌دهد که سازمان امنیت ملی ایالات متحده آمریکا این اختیار قانونی را داشته تا بدون نیاز به حکم قضایی، اقدام به جاسوسی از "ایمیل‌ها"، "مکالمات تلفنی" و "پیامک‌های" شهروندان آمریکایی کند. این قانون که در سال ۲۰۱۱ میلادی به تصویب رسیده در تضاد با اظهارات باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا و سایر مقام‌های اطلاعاتی در کنگره و سنا مبنی بر حمایت و حفاظت دولت از حریم خصوصی شهروندان این کشور است.

بر اساس این قانون اطلاعات مربوط به شهروندان آمریکایی که ارتباط مستقیمی با اهداف خارجی دارند نیز توسط سازمان امنیت ملی آمریکا بدون اخذ حکم قانونی و قضایی قابل جمع‌آوری و جاسوسی بوده است. جمع‌آوری اطلاعات شهروندان آمریکایی بر اساس بند۷۰۲ اصلاحیه قانون موسوم به"فیسا" از سوی سازمان امنیت ملی آمریکا انجام شده است.

همچنین تعدادی از اسناد که در تاریخ ۱۵ اوت ۲۰۱۳(۲۵مرداد۱۳۹۲) توسط اسنودن در سایت اینترنتی واشنگتن پست منتشرشد، فاش کرد که روش جمع‌آوری اطلاعات اتباع آمریکایی و افراد خارجی در خاک آمریکا از طریق کنترل مکالمات تلفنی و پیام‌های ایمیلی ناقض قانون اساسی آمریکا بوده است. گفتنی است، نتیجه یک حسابرسی داخلی در آژانس امنیت ملی آمریکا نشان داده است که در مدت یک ساله بین ماه مه ۲۰۱۱ و مه ۲۰۱۲، مجموعاً ۲۷۷۶ مورد نقض قانون در جمع‌آوری اطلاعات صورت گرفته است.

در ۲۳ اوت ۲۰۱۳(۱ شهریور ۱۳۹۲) روزنامه بریتانیایی ایندیپندنت در تیتر نخست خود نوشت: بریتانیا تشکیلاتی بزرگ در یکی از کشورهای خاورمیانه دارد تا به طورگسترده تلفن‌ها، ایمیل‌ها و دیگر تبادلات اطلاعاتی درمنطقۀ خاورمیانه را موردشنود قراردهد. ایندیپندنت می‌گوید از میان اسناد افشاشده توسط ادوارد اسنودن دربارۀ فعالیت‌های جاسوسی آژانس امنیت ملی آمریکا به اطلاعاتی دست یافته که نشان می‌دهد این تشکیلات قادر است با قرار گرفتن در مسیر فیبرهای نوری به اطلاعات در حال مبادله به واسطه آنها رخنه کند. اطلاعات به دست آمده از این راه در مرکز دولتی ارتباطات بریتانیا بررسی می‌شوند و نتایج آن در اختیار آژانس امنیت ملی آمریکا قرار می‌گیرد. ایندیپندنت در گزارش روز خود گفته است تشکیلات جاسوسی بریتانیا در یک کشور خاورمیانه‌ای، که نامش فاش نشده، به کابل‌های زیردریا دسترسی دارد و همه اطلاعاتی که از طریق آنها مبادله می‌شده در رایانه‌های بزرگ ویژه‌ی ذخیره‌سازی اطلاعات کپی می‌شده‌اند. اطلاعات ذخیره‌شده بعدتر در صورت نیاز در موارد مشخص مورد نیاز بازیابی می‌شده‌اند.

روزنامه گاردین پس از فشار شدید امنیتی بر تحریریه خود، ۲۳ اوت(یکم شهریور) در پایگاه اینترنتی خود اعلام کرد که قصد همکاری با نیویورک تایمز برای انتشار اسناد افشاگرانه اسنودن را دارد. در این روز گاردین فاش کرد که آژانس امنیت ملی آمریکا، به «گوگل»، «یاهوو» و «مایکروسافت» نیز پول داده است.

غول های فناوری و جمهوری اسلامی ایران

اگرچه جمهوری اسلامی ایران در بسیاری از موارد از سوی غرب تحریم شده و تعداد زیادی از نرم افزارها مدت هاست در ایران پشتیبانی نمی شوند و به محض مراجعه به سایت شرکت ارائه دهنده، پیغام تحریم و عدم پشتیبانی از کاربر ایرانی مشاهده می شود، اما ویندوزِ چند صددلاری به راحتی در کشورمان تکثیرشده و بازار کامپیوترهای شخصی را در کشور قبضه کرده است. چرا مایکروسافت ایران را تحریم نمی کند؟ هنگامی که حتی اتحادیه اروپا نیز به مایکروسافت اطمینان ندارد، کاربر ایرانی بر چه اساسی باید به سیستم عامل امریکایی اعتماد کند؟

مسئله این جاست که مایکروسافت در سال 2000 میلادی محکوم به این شد که به دو شرکت مجزا تقسیم شود اما با دستور جورج بوش در سال 2001 میلادی مجدداً یکپارچه شد و همین که عالی ترین مقام اجرایی امریکا دربارۀ ادمه و چگونگی فعالیت های یک شرکت فناوری و به طور مشخص درخصوصِ تولید سیستم عامل درکنار نرم افزارهای جانبی و سایر محصولات دستور مستقیم صادر می کند، نشان می دهد که این شرکت و شرکت هایی از این دست از چه اهمیت ویژه ای برای قدرت های سیاسی جهان برخوردارند.

به بیان دیگر، شرکت هایی مانند«مایکروسافت» و«گوگل» بازوهای عملیاتی و امنیتی ایالات متحدۀ امریکا در جنگ های سایبری آینده هستند و به طور مشخص، «گوگل» به عنوان ابزار عملیات روانی و رسانه ای و «مایکروسافت» به عنوان بازوی جمع آوری و تخریب اطلاعات دشمن برای دولت و حکومت امریکا عمل می کند. به همین علت است که «مایکروسافت» توانسته مرزهای امپراطوری خویش را در اکثر کشورهای جهان ازجمله کشورهای اسلامی گسترش دهد و«گوگل» درجایگاه اولین سایت اینترنتی بنشیند.

دعواهای صوری این دست کمپانی ها در حوزه اقتصاد و منافع مالی طبیعی است اما مهم این است که تمام آن ها زیر پرچم ایالات متحده قرار داشته و به آن خدمت می کنند، به همین منظور است که هر از چندگاهی صحبت از دفاع دولت امریکا از این شرکت ها به گوش می رسد، برای مثال بارها دولت ایالات متحده از گوگل در برابر کشورهایی مانند چین حمایت کرده است و یا کمیسیون فدرال ارتباطات آمریکا گوگل را از اتهام رفتار غیرانحصاری تبرئه کرد، اقدام سوال برانگیزی که اعتراض مایکروسافت و سایر شرکت ها را به دنبال داشت.

موخره
شاید «هوشیاری» تنها راه حل فرار از بازی های رسانه ای این ابرقدرت های فناوری و ایضاً سیاسی جهان امروز باشد و یگانه راهی که می تواند ما را از گزند این قبیل رفتار بر حذر دارد. با این همه آن چه روشن است این است که تنها با اتکا بر قدرت این یک کلمه نمی توان از شر این شیاطین رجیم بر حذر بود و ضروری است، مسئولین نظام مقدس جمهوری اسلامی درکنار و ضرورتاً پیشاپیش دیگر دولت های آزادی خواه جهان، ضمن قرار دادن آموزش همگانی و اصولی برای عموم جامعه با در دست گرفتن علم و اطلاعات، روز به روز خود را در مناسبات بین المللی از این دست که به زعم قاطبۀ کارشناسان، سازندۀ اصلی قدرت سیاسی فردا هستند، مسیر را برای رشد و تعالی شرکت های داخلی فراهم آورده و حالا که به راستی یارای مقابله با این غول های فناوری را نداریم، بازی را تمام شده ندانسته و اگر امروز، نمی توانیم با این غول های بین المللی فناوری رقابت کنیم، اولاً بدانیم که راه آینده از کدام مسیر می گذرد و ثانیاً به آگاهی از مسیر پشیرفت و در دست گرفتن آینده، خود را برای هرچه نزدیک تر کردن به آن در فردا و فرداها آماده کنیم و با امید و تدبیر چشم به افقی روشن داشته باشیم و بیش از همیشه کار کنیم:
به راستی «کار» و «تلاش بی وقفه» درکنار«هوشیاری» و «آگاهی» می تواند ما را به سمت دروازه های موفقیت رهنمون گرداند.