عراقچی در گفتگو با لس آنجلس تایمز از تهیه سند 30صفحه ای توافق نامۀ ایران با قدرت های بزرگ خبرداد
"توافق نانوشته" البته اصطلاحی است خاص در زبان سیاسی و سیاستمداران از به کار بردن آن منظورخاصی دارند و به هیج وجه به این معنا نیست که توافق صورت گرفته، صرفاً کلامی و غیرمکتوب بوده است. درحقیقت آنگاه که قرار به عدم افشای جزئیات یک توافق نامۀ سیاسی بین المللی برای عموم مردم باشد، سیاستمداران با استفادۀ از این اصطلاح، از توافق صورت گرفته صحبت می کنند.
گروه بین الملل، مذاکره کنندۀ ارشد هسته ای ایران امروز در مصاحبه ای به زبان فارسی گفت که در یک سند 30صفحه ای توافقنامۀ ایران با ایالات متحده و قدرت های بزرگ، جزئیات مهمی وجود دارد که به اطلاع عموم نرسیده است. به گزارش بولتن نیوز، "توافق نانوشته" البته اصطلاحی است خاص در زبان سیاسی و سیاستمداران از به کار بردن آن منظورخاصی دارند و به هیج وجه به این معنا نیست که توافق صورت گرفته، صرفاً کلامی و غیرمکتوب بوده است. درحقیقت آنگاه که قرار به عدم افشای جزئیات یک توافق نامۀ سیاسی بین المللی برای عموم مردم باشد، سیاستمداران با استفادۀ از این اصطلاح، از توافق صورت گرفته صحبت می کنند.
این آخر هفته، ایران و گروه1+5، در مورد آخرین نسخۀ این قرارداد(که از هفته
آینده آغازمی شود) موافقت کردند، اما متن اصلی این نسخۀ نهایی را منتشر نکرده
اند و این مقام ایرانی، عباس عراقچی، می گوید که شاید هیچ وقت دیگر هم این کار
را نکنند که این امر به معنی وجود نوعی "معاملۀ جنبی پنهانی
"است.
لس انجلس تایمز می افزاید: عراقچی با اشاره به این توافق از کلمۀ
انگلیسی"non-paper"(بدون کاغذ یا نانوشته) استفاده کرده، اصطلاحی دیپلماتیک که برای توافقات
غیر رسمی به کار می رود و معمولاً اجباری در افشای جزئیات آن برای عموم مردم وجود
ندارد.
او گفت، این معاملۀ نانوشته(بدون کاغذ)، جزئیات مهمی از
قبیل بهره برداری از کمیسیونی مشترک برای نظارت بر چگونگی پیاده سازی مفاد توافق و
حق ایران، برای ادامۀ تحقیق و توسعه هسته ای طی چندماه آینده را در بر دارد.
عراقچی،
این کمیسیون مشترک را به عنوان نهادی تاثیر گذار توصیف کرد که اختیار تصمیم گیری در
مورد اختلافات احتمالی را دارد. مقامات ایالات متحده آن را نه مرجعی برای داوری در
خصوص اختلافات عمده که بیشتر انجمنی برای بحث و گفتگو توصیف می کنند.
جی کارنی، سخنگوی کاخ
سفید روز دوشنبه گفت که متن دستورالعمل پیاده سازی این توافق، به اطلاع نمایندگان
مجلس خواهدرسید. او
گفت که طرفین در حال بررسی این موضوع هستند که چه مقدار از این متن را می توانند به
اطلاع عموم برسانند.
گروه های جنگ طلب
آمریکا از دولت اوباما خواسته اند تا متن این توافق را منتشر کند، اما ادعای عراقچی
درمورد"نانوشته بودنا "ین متن
نشان می
دهد که ایران و قدرت های 1+5 تصمیم گرفته اند که بخش های خاصی از این قرارداد
که با آن به توافق رسیده اند، نباید علنی نشود.
عراقچی اما می گوید این متن شامل برخی محدودیت ها درمورد
نوع خاصی از تحقیقات هسته ای ایران است که می تواند مانند سابق ادامه یابد:
مقامات غربی روز یکشنبه گفته اند که پروژه های موجود می تواند ادامه یابد و تحقیقات
را می تواند پیش برد، اما هیچ پروژۀ فیزیکی جدیدی نباید آغاز شود.
از گفته های عراقچی اما چیز دیگری استنباط می شود او می
گوید: "هیچ تاسیساتی تعطیل نخواهدشد. غنی سازی ادامه خواهد داشت و تحقیق کیفی و هسته
ای گسترش خواهد یافت و تمام پژوهش ها برای رسیدن به نسل جدیدی از سانتریفیوژها
ادامه خواهد داشت."
شاید اظهارنظر ایران با
گفتن اصطلاح"معامله جانبی" می توانست(به معنای واقعی کلمه و یا به طور
تمثیلی) بد تعبیر شده باشد، اما شرح و توصیف او از درک ایران در مورد بخش های تحقیقاتی
هسته ای در این معامله، نشان می دهد که ممکن است میان آنچه که غرب در مورد این معامله
ادعا کرده و آنچه که ایران می گوید اجازۀ انجامش را خواهد داشت شکافی وجود دارد. حال باید دید آیا این ابهام برطرف می شود یا خیر.
این اولین بار نیست که برسر تعابیر مختلف طرفین از مفاد
این توافق، اختلاف نظر پیش آمده است: در پایان ماه نوامبر، هنگامی که این توافق
منعقدشد، کاخ سفید تنها برگه های حاوی نقطه نظرات خود را منتشر کرد و حتی از انتشار
متن غیر رسمی اطلاعیۀ این کنفرانس، که توسط رسانه ها به دست آمده بود نیز خود
داری کرد.
این امر به دولت اوباما اجازه داد تا به عنوان مثال، بخش هایی از این توافق، که تحریم های بین المللی علیه ایران را تضعیف می کند را بی اهمیت جلوه دهد، برای مثال، در برگه های نقطه نظرات امریکا ادعا
شده که تنها تعمیرات و بازرسی خطوط هوایی ایران مجاز می شود، درحالی که در متن
توافق به نکتۀ "تامین
قطعات یدکی" نیز صراحتا
اشاره شده که معمولاً این موارد توسط سپاه پاسداران انقلاب تغییر می کند.
ایران ادعا کرده که تصویر کاخ سفید از این توافق
"معتبر" نیست، هر چند گوش خراش ترین اعتراضات آن ها راجع به این نکته
بود که: دیپلمات های آمریکایی استدلال کردند که این معامله، حق ایران برای غنی
سازی را به رسمیت نمی شناسد. در حالی که مقامات ایرانی گفته اند: این حق به
رسمیت شناخته شده است.