آغاز نهضتی فراگیر

به گزارش بولتن نیوز،مجاهدت ها و ایثارگری های مردم قم در طول تاریخ، این شهر را به مرکز مبارزه و قیام علیه طاغوتیان زمان تبدیل کرد، وجود حوزه علمیه ای پویا نیز بر اهمیت و تاثیر گذاری این شهر افزود.

پس از قیام سرنوشت ساز 15 خرداد 1342 هجری خورشیدی که با سرکوب و کشتار بیرحمانه رژیم پهلوی به خاک و خون کشیده شد و شمار زیادی از مردم بی گناه در این روز به شهادت رسیدند. نام قم به عنوان قلب تپنده جریان ها و مبارزه های انقلابی مطرح شد و حضور امام خمینی(ره) رهبر انقلابیون در این شهر، توجه و تمرکز ایرانیان و حتی جهانیان را به این شهر معطوف ساخت.

مبارزه ی بی امان ملت سرافراز ایران با رژیم ستم شاهی در سال های 1356 و 1357 هجری خورشیدی به اوج خود رسید و درگذشت سید مصطفی خمینی فرزند برومند امام خمینی(ره) موجی از تنفر و انزجار را در میان مردم که شهادت ایشان را دسیسه ای از طرف رژیم پهلوی می دانستند، ایجاد کرد.

مجالس یادبود فرزند امام راحل در شهرهای مختلف به صحنه ی روشنگری و مبارزه علیه رژیم تبدیل شد و پیام های امام خمینی(ره) نیز مردم را دلگرم و حضور آنان در میدان مبارزه پررنگ تر می کرد.

عشق و ارادت مردم ایران به معمار بزرگ انقلاب، رژیم پهلوی را خشمگین کرد و عوامل این رژیم در روزنامه اطلاعات با هدف مخدوش ساختن چهره امام نزد مردم، مقاله ای توهین آمیز با نام ارتجاع سرخ وسیاه را به چاپ رساندند و در این مقاله سعی کردند قیام 15 خرداد را توطئه استعمار و حجاب را کهنه پرستی معرفی کنند و اندیشه های امام (ره) را زیر سوال ببرند.

نویسنده این مقاله اهانت آمیز که آتش قیام مردم علیه استبداد پهلوی را شعله ورتر کرده بود، رشیدی مطلق معرفی شد. نخستین واکنش در 18 دی یعنی فردای انتشار مقاله به وسیله روحانیت و مردم قم، شکل گرفت و در این روز مراجع از حضور در کلاس های درس خودداری کرده و در اعتراض به این اقدام حوزه علمیه را تعطیل کردند.

بازاریان نیز با پیوستن به مردم و روحانیان به سمت منزل مراجع وقت رفته و بدین وسیله اعتراض و انزجار خود را از چاپ این مقاله ابراز داشتند.

اعتراض و اجتماع مردم روز نوزدهم دی 1356 هجری خورشیدی نیز ادامه یافت و جمعیت زیادی در مسجد اعظم قم جمع شدند و با توصیه علما و مراجع، دست به یک راهپیمایی آرام زدند. ماموران رژیم راه را به روی مردم بستند و به دنبال یک برنامه ساختگی و به بهانه شکسته شدن شیشه بانک به سوی مردم بی دفاع آتش گشودند.

عده ی بیشماری از مردم بی گناه قم در این روز شهید و مجروح شدند. مطبوعات و رسانه های وابسته به حکومت تظاهرکنندگان را افرادی معلوم الحال لقب دادند و با تعبیر ˈسرکوب اغتشاشˈ سعی کردند تا این قیام را بسیار کوچک جلوه دهند و وانمود کنند که هیچ اتفاقی نیفتاده است.

امام خمینی(ره) در پیامی به مناسبت کشتار مردم بی دفاع قم فرمودند:ˈ ...شاه خواست ضرب شستی به ملت مسلمان نشان دهد. پس از تمامیت حساب با رییس جمهوری امریکا با بهانه مختصری که مامورین ایجاد کردند، مرکز تشیع و حوزه فقاهت اسلام را در جوار مرقد پاک فاطمه معصومه(س) به مسلسل بست و جمعیت بی گناه فراوانی از جوانان حوزه علمیه و متدینین غیور شهر مذهبی قم را در خاک و خون کشیده... ولی ملت با تظاهرات عمومی و تعطیل سرتاسری دامنه دار و اظهار تنفر بار دیگر ثابت کرد که او را نمی‏خواهد و از او و خاندانش بیزار است و این رفراندوم طبیعی سرتاسری، در حقیقت، خلع او از سلطنت غاصبانه جایرانه است کارتر و دیگر غارتگران مخازن ملت‏های مظلوم باید بدانند محمدرضا خائن و یاغی است و ناچار از سلطنت مخلوع استˈ.

قیام 19 دی مردم قم به عنوان نخستین جرقه انقلاب؛ آغازگر نهضت های بزرگ در شهرهای دیگر ایران شد، مردم تبریز در مراسم چهلم شهدای قم در اجتماعی گسترده کشتار هموطنان خود را محکوم کردند و پس از آن شهرهای دیگر ایران، نیز شاهد خلق حماسه هایی بزرگ و جاودان بود تا آنکه سرانجام در 22 بهمن 1357 هجری خورشیدی طومار رژیم پهلوی در هم پیچیده شد و ملت بزرگ ایران پس از سال ها طعم شیرین استقلال و آزادی را چشیدند.



برگرفته از: کتاب آذرخش انقلاب