آقای زیباکلام، ما هم مثل شما دوست داریم قانون تکلیف سران فتنه را مشخص کند

گروه سیاسی - صادق زیباکلام در نامه‌ای به رئیس‌جمهور از وی خواسته تا برای رفع حصر سران فتنه اقدام عملی انجام دهد. او که موضع‌گیری دکتر روحانی در خصوص حماسه‌ی نهم دی را از سر اجبار دانسته، شرایط فعلی موسوی، رهنورد و کروبی را غیرقانونی اعلام کرده و با این استدلال که طرفداران مفاهیمی چون فتنه، دروغ بودن تقلب در انتخابات و حماسه نه دی همان‌هایی هستند که در انتخابات ریاست‌جمهوری به دکتر جلیلی رأی داده‌اند، کل روایت نیروهای حزب‌اللهی از اغتشاشات پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال 88 را فاقد مشروعیت و دارای کمترین میزان مقبولیت معرفی می‌کند.

به گزارش بولتن نیوز، نامه‌ی این استاد دانشگاه تهران، حداقل از سه منظر قابل نقد است که در ادامه به توضیح آنها خواهیم پرداخت:

1. اولین نقدی که به صحبت‌ها زیباکلام وارد است، به آن بخشی برمی‌گردد که وی شرایط فعلی سران فتنه را یک موقعیت غیرقانونی دانسته و حصر ایشان را خلاف موازین می‌داند. در این‌باره باید گفت که از قضا ما هم با شما موافقیم. شرایطی که سه شخص مذبور در آن به سر می‌برند نه تنها بر اساس قانون نیست بلکه حتی طبق عرف سیاسی رایج در سایر کشورها هم نیست. آخر شما کجای دنیا را سراغ دارید که عده‌ای علیه حاکمیت دست به اقدام عملی بزنند و بعد همان حاکیمت، برای حراست از جان اغتشاش‌گران و طی یک اقدام تأمینی، از آنها حفاظت کند؟

راستش را بخواهید همه‌ی نیروهای حزب‌اللهی نه تنها به اندازه‌ی شما که خیلی بیشتر از شما خواهان پایان رأفت اسلامی و اقدام تأمینی هستند که شامل حال سران فتنه شده و دوست دارند یک روز این افراد و حامیان آنها در دادگاه عادل محاکمه شده و به مجازات گناه‌های نابخشودنی‌شان برسند.

2. دومین نقدی که به نامه‌ی زیباکلام وارد است به آن بخشی برمی‌گردد که وی از رئیس‌جمهور خواسته تا برای رفع حصر سران فتنه اقدام عملی انجام دهد. ذکر دو نکته در اینجا بسیار مهم است. نکته‌ی اول اینکه طبق شواهد تاریخی که در خیلی از کشورها نمونه‌اش وجود دارد، واقعا چه ضمانتی هست با برداشتن اقدام تأمینی از موسوی، رهنورد و کروبی، شاهد ترور آنها توسط سرویس‌های جاسوسی و تروریستی خارجی نباشیم؟ تروری که طی یک برنامه‌ی مشخص آنرا به گردن نظام انداخته و از روغن ریخته امام زاده، علم عثمان درست کنند و با اسطوره کردن ایشان، هزینه‌های مجددی برای کشور بتراشند؟

و دومین نکته اینکه گویا جناب زیباکلام خبر ندارند در خصوص رفع حصر، تنها این رئیس‌جمهور نیست که تصمیم می‌گیرد. بلکه این اقدام محصول تصمیم‌گیری چندین شخصیت حقوقی و حقیقی بوده و برای هرگونه تغییر در آن باید همه‌ی آنها به یک نتیجه برسند و تصمیم یک نفر، نمی‌تواند و نباید شرایط فعلی را تغییر دهد. مگر اینکه بخواهیم برای رسیدن به خواسته‌های‌مان دست به یک اقدام غیرقانونی بزنیم که البته این رویه از اصلاح‌طلبان بعید نیست. بالاخره همین‌ها بودند که در اعتراض به نتایج انتخابات، بجای رجوع به مسیرهای قانونی، به کف خیابان ریختند و وقع ماوقع.

3. و آخرین نقدی که می‌خواهیم در اینجا به نامه‌ی زیباکلام به دکتر روحانی داشته باشیم مربوط به نتیجه‌گیری اشتباهی‌ست که وی از مقایسه‌ی نتایج انتخابات با حامیان حماسه‌ی 9 دی داشته است. سوالی که باید اینجا پرسید این است که مگر در زمان رقابت‌های انتخاباتی، دکتر روحانی از رفع حصر و دکتر جلیلی از تداوم حصر صحبت کرده بودند که شما رأی به هر کدام را نشانه‌ی رأی به موضع‌گیری‌های مختلف در خصوص حصر سران فتنه تلقی کرده‌اید؟

البته شاید شما در پاسخ بفرمایید که گفتمان هر کدام از این کاندیداها، در جهت موضع‌گیری خاصی در رابطه با حصر سران فتنه است. اما این پاسخ هم جوابی دارد. زیرا به نظر می‌رسد آنچه که باعث چنین نتیجه‌گیری‌هایی می‌شود این تحلیل اشتباه است که جنس همه‌ی آراء انتخاباتی را برآمده از هویت سیاسی افراد دانسته و آنها را از سر اصول‌گرایی یا اصلاح‌طلبی بدانیم. در حالی که این واقعیت کاملا مشهود است بخش قابل توجهی از آراء دکتر روحانی نه براساس هویت سیاسی که براساس نیازهای معیشتی بوده و لاغیر. در نتیجه، اصولا نمی‌توان این آراء را از منظر سیاسی تحلیل کرد و بیشتر باید با نظریه‌های اقتصادی به بررسی آنها پرداخت.

این درست که جنس آراء دکتر جلیلی غالبا برآمده از هویت سیاسی افراد بود، اما باید به آراء سایر اصولگرایان هم توجه کرد. زیرا با شرایط دکتر روحانی در انتخابات و جذب آراء معیشتی، باید گفت جنس رأی بقیه‌ی اصول‌گرایان هم عموما برآمده از هویت سیاسی‌شان بوده و گرچه بین طیف‌های اصول‌گرایی اختلاف نظر است، اما حداقل بر سر موضوع نه دی، از رضایی گرفته تا غرضی و حداد و از جلیلی گرفته تا قالیباف، اشتراک نظر وجود دارد. پس باید گفت حداقل چهل و نه و نیم درصد رأی دهندگان به حماسه‌ی نه دی معتقدند و این عده تنها به چهار و نیم میلیون رأی دکتر جلیلی محدود نمی‌شود.

همچنین یادمان نمی‌رود که در آن روز باشکوه، خیلی از اصلاح‌طلبان هم حضور داشتند. آنهایی که مرز بین خود و فتنه‌گران را جدا کرده و از قضا در انتخابات ریاست جمهوری، به دکتر روحانی رأی دادند. پس نه تنها پنجاه و نیم درصد آراء دکتر روحانی سیاسی نیست، بلکه حتی آن بخش سیاسی این آراء هم در خصوص موضوع فتنه یک دست نبوده و بخش قابل توجهی از آن با نظر اصول‌گرایان هم‌پوشانی دارند.

در انتها لازم است یکبار دیگر از قوه‌ی قضاییه تقاضا کنیم تا هرچه زودتر شرایط تأمینی سران فتنه را به محاکمه‌ی قانونی آنها تغییر داده تا دیگر شاهد چنین اضهار نظرهایی نباشیم. هرچند آنهایی که بخواهند حرف و حدیث ایجاد کنند، همیشه و در هر شرایطی این کار را انجام می‌دهند.