دو سوال ساده پرسیدم، چرا پاسخ نمی‌دهید؟ / این است رسم جوانمردی؟

گروه فرهنگ و هنر، چند روزی از حرف و حدیث‌های پیش آمده پیرامون خانه شاعران ایران می‌گذرد. این بحث‌ها زمانی آغاز شد که علیرضا قزوه در یک سخنرانی خود از این تشکل نام برد و از انحصارگرایی آنها و هزینه کردن بی‌ضابطه بیت المال انتقاد کرد.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از رجانیوز، این سخنان باعث شد تا خانه شاعران نشست خبری تشکیل دهد و به فرافکنی بپردازد. البته واکنش این طیف به همان نشست خبری محدود نشد و آن افراد در گفتگو‌ها و یادداشت‌های مختلف خود تهمت‌ها و توهین‌های گوناگونی را نثار قزوه کردند و تلاش کردند با سیاسی جلوه دادن سخنان قزوه مسئله اصلی را گم کنند.

قزوه امروز با قرار دادن یادداشتی بر روی وبلاگ خود به گوشه‌ای از ناجوانمردی‌های صورت گرفته توسط آنها در این چند روز اشاره کرده و در نهایت همان دو سوال صنفی خود را بار دیگر تکرار کرده است. دو سوالی که کاملاً قابل تامل است و جواب دادن به آنها چندان نیازی به دادوبیداد ندارد، البته اگر جوابی وجود داشته باشد.

البته اگرچه این سوال‌ها تازه نیست و مدت هاست دربارۀ خانه شاعران وجود دارد. اما هنوز پاسخی نیافته است. البته به غیر از سال83 که وقتی انتقاد از خانه شاعران بالا گرفته بود، خانم راکعی این چنین جواب داده بود: «آن هایی که در این زمینه اظهارنظر کرده‌اند، از قیافه‏ هایشان معلوم است(!) همه این ها از ورشکستگان ادبی هستند. من همه را لب چشمه می‌برم و تشنه بر می‌گردانم! ما(مسئولان خانه شاعران ایران) بیشتر از این ها که می‌گویند، پول گرفته‌ایم! در این مورد هم با هیچ کس حرفی نمی‌زنیم!»

بنابراین شاید انتظار علیرضا قزوه و تعداد زیادی از شاعران برای پاسخگویی مدیران خانه شاعران چندان منطقی نباشد!

متن کامل یادداشت قزوه را در ادامه می‌خوانید:

بسیاری از سخنان و افاضات شما در آن مصاحبه مطبوعاتی که می توانست جنبه روشنگری داشته باشد، جنبه حقوقی پیدا کرده است. بیش از بیست نکته حقوقی و اتهام تنها درهمین گفتگوی شماست. خواستید برای تان می نویسم و یا در همان محکمه ای که برپا می کنید، ارائه خواهم کرد. به قول آن مرد من سرهنگ نیستم من حقوقدانم. شاید دوستان از یاد برده اند که من هم بیست و چهار سال قبل مدرک قضاوتم را دریافت کرده ام و درطول پنج سال کمی تا قسمتی آیین دادرسی و رسم دادخواهی هم خوانده ام.

دیدم برداشته اند خبرگزاری هایی در خط شما نوشته اند آقای زم حرف های فلانی را تایید نکرد. من گفته بودم که حاج آقای زم گفته بود برو این خانه را بگیر و به همراه آن ها آن را اداره کن. این درست در زمانی بود که من مدیر ادبی فرهنگسراها بودم و این خانه هم زیر نظر شهرداری بود و جناب زم هم رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران. عین صحبت های من و حاج آقا را بخوانید و مقایسه کنید با آن تیتر. ایشان اولاً گفته اند که من و آقای قزوه کی اهل بگیر و ببند بوده ایم. باز در ادامه ایشان اشاره کرده اند که ایجاد انشقاق نباید بشود و حرف مرا تایید کرده اند و گفته اند که برو با آن ها در یک جبهه کار کن. آیا این تیتر بی انصافی محض نیست که نوشته اید آقای زم حرف قزوه را تایید نکرد. به هر حال ایشان زنده اند و من هم زنده. به نظرم توضیح ایشان توضیحی جوانمردانه و صد البته رندانه بود که نخواست موجب افتراق شود.

من بارها قبلاً هم این اعتراض ها را کرده ام و شما هربار به جای پاسخ دادن تلاش کرده اید با نامه نگاری و استفاده از قدرت تان در دولت های قبلی من و دوستان معترض دیگر را توبیخ و یا حتی از شغل برکنار کنید. نامه نگاری های تان با رییس سابق سازمان مدیریت و حراست سابق آنجا برای توبیخ کردن اداری یکی از معترضان به شما هنوز موجود است.  درصورتی که درمصاحبه تان گفتید ما فقط از بازرسی خواستیم که بیایند و ببینند و اقدامی نکردیم.

دلم می سوزد وقتی می بینم کسانی که در این همه سال صدایی نداشتند و تنها به مدد سیمایشان و به مدد رسانه ها به شهرتی نسبی رسیده اند با آن همه حمایت دیروز و حتی امروزی نهادها و سازمان ها و با گرفتن خانه سازمانی و حمایت های جوراجور حالا تنها کارشان دشنام دادن به شاعرانی شده که در خط انقلاب و رهبری ثابت قدم ایستاده اند. اگر چه ما و نهادهایی چون حوزه هنری هرگز کاری به آنها نداشته ایم و در طول این همه سال حتی در مواردی از آنها دفاع هم کرده ایم ( که البته این روزها به جای تشکر با تمسخرشان هم در مصاحبه ها مواجه شده ایم) و نگران آنها هم بوده ایم چه در قضیه ی فتنه و چه بعد آن.