ايران هراسي اعراب ريشه در بالانگه داشتن قیمت نفت دارد

به گزارش بولتن نیوز، والت در اين مقاله به اين موضوع پرداخته است كه چرا كشورهاي عرب حوزه خليج‌فارس مي‌خواهند با دامن زدن به موضوع ايران هراسي عرصه بر ايران تنگ شود.در اين مقاله آمده است كه كشورهاي نفتي حوزه خليج‌فارس همچون كويت و عربستان سعودي از نگراني‌هاي بسيار شديد خود از ايران بسيار سخن مي‌گويند و مشتاقانه به دنبال آن هستند كه ايالات متحده به اين موضوع توجه كرده و سختگيري بيشتري عليه ايران در دستور كار خود داشته باشد.

از نظر بسياري از افراد كه اين اظهارات را مي‌شنوند موضع‌گيري عليه ايران و دامن زدن به آن مي‌تواند انعكاسي از اختلافات شيعه و سني يا ديدگاه‌هاي نگران‌كننده در مورد نقشه‌هاي ايران براي براندازي آنها، يا نقش حزب‌الله در منطقه و به ويژه بهانه رايج در مورد برنامه‌هاي هسته‌اي ايران تعبير شود.

استفن والت به نقل تجربيات خود در اين زمينه مي‌پردازد و مي‌نويسد: من خود از يك مقام ارشد عربستان سعودي اظهاراتي در مورد وجود چنين نگراني‌هايي را چندين بار شنيده‌ام و هيچ شكي ندارم كه ترس آنها واقعي است. چيزي كه مطرح است اين است كه محرك ديگري نيز در اين زمينه وجود دارد كه بايد ايالات متحده آمريكا نيز به دقت آن را در ذهن داشته باشد.به نظر اين كارشناس، دليل اين نوع واكنش عليه ايران بيشتر از آنكه سياسي و مذهبي باشد، دلايل اقتصادي دارد.

اين انگيزه از آن جا ناشي مي‌شود كه كشورهاي نفت خيز حوزه خليج‌فارس نيازمند قيمت‌هاي بالاي نفت در كنار فروش بيشتر نفت به كشورهاي ديگر هستند تا بتوانند بودجه خود را متوازن نگه دارند زيرا اين رژيم‌ها در شرايطي قرار دارند كه تحت‌تاثير بهار عربي قرار گرفته و به شدت به علت وقوع انقلاب‌ها احساس خطر مي‌كنند.

به نوشته اين مقاله، علاوه بر استدلال فوق، عربستان سعودي و ديگر كشورهاي اين حوزه نيازمند آن هستند كه ايران را خطرناك و مكان نامناسبي نشان دهند تا شركت‌هاي خارجي را از آن فراري دهند، زيرا در شرايط فعلي ايران نمي‌تواند شركت‌هاي خارجي را جذب كند يا صنايع نفت و گازش را به روز كرده و حوزه‌هاي انرژي خود را گسترش دهد ضمن اينكه بازاريابي براي نفت نيز در آن شرايط براي ايران تسهيل مي‌شود.

اگر تحريم‌هاي سازمان ملل متحد و ديگران از شركت‌هاي بخش انرژي برداشته شود و اين شركت‌ها بتوانند آزادانه در بخش نفت و گاز ايران سرمايه‌گذاري كنند، توليد نفت ايران به شدت افزايش خواهد يافت و بر ميزان عرضه افزوده مي‌شود و قيمت‌هاي جهاني كاهش مي‌يابد.

اين ثروت و سرمايه جديد نه تنها مي‌تواند ايران را به يك قدرت غيرقابل چشم‌پوشي و بزرگ‌تر در منطقه خليج‌فارس تبديل كند بلكه با پايين آمدن قيمت‌هاي نفت و گاز شرايط را براي عربستان و ديگر كشورهاي منطقه بسيار سخت مي‌كند و باعث مي‌شود كه بحران‌هاي اجتماعي و نارضايتي‌ها ريشه بدواند، زيرا اكنون زمينه‌هاي اين انقلاب‌ها در برخي از اين كشورها تنها به دليل پول‌هاي نفتي كه به مردم تزريق مي‌شود خاموش مانده است. در آن صورت بحران اجتماعي در اين كشورها فراگير مي‌شود.