شورش کنگره علیه توافقنامه اتمي با ایران

به گزارش بولتن نیوز، واشنگتن پست به قلم جنیفر روبین نوشت: با سرمقاله اي که نیویورک تایمز در محکومیت تلاش هاي کنگره براي تحریم ایران نوشت، همه مي دانستیم دولت عصبی است، بسیار عصبی. به نظر مي رسد که نمایندگان هر دو حزب در هر دو مجلس کنگره و سنا تمایل ندارند که توسط حکومت ایران تهدید شوند. ایران تهدید کرده است که کل توافقنامه را در صورتي که کنگره ساکت نشود، لغو مي کند. جالب است که هم برخی در ایران و هم روزنامه تایمز، تلاش هاي کنگره براي اعمال نظر در قطعنامه هاي سازمان ملل را بدنام کرده اند.

دو دور مذاکرات در راه است. در سنا، اریک کانتور، رهبر اکثریت، جمهوریخواه از ایالت ویرجینیا و استني هویر، دموکرات از ایالت مریلند در مورد راه حل ایجاد یک منشور براي توافقنامه نهایي بحث مي کنند. این راه، در کنار قطعنامه هاي سازمان ملل باید به غني سازي اورانیوم توسط ایران پایان بدهد و تاسیسات آب اراک نیز مورد بازرسي قرار بگیرد. این اقدامات را مجله تایمز "شرارت" و برخی در داخل ایران آن را عامل عدم موفقیت توافقنامه مي نامند. از اینجا باید از سناتور هویر با احترام یاد کرد که در برابر همه قلدري ها ایستادگي کرد. با توجه به اینکه سنا آخر این هفته به تعطیلات مي رود، باید خاطرنشان کنم که بیست و چهار ساعت آینده بسیار مهم است و نتیجه یا توافقنامه یا قطعنامه خواهد بود.

سناتور رابرت منندز، دموکرات از ایالت نیوجرسي، و مارک کیرک، جمهوریخواه از ایالت ایلینویز، در سنا در مورد تحریم هاي جدید مشغول کار هستند و اینکه اگر ایران توافقنامه اتمي را نقض کرد و/ یا اگر نتیجه ای بدست نیامد که مطابق با قعطنامه هاي سازمان ملل باشد، تحریم هاي جدیدي را تصویب کنند. منندز نیز مانند هویر در برابر ایران و مجله تایمز ایستاده است.

این یک امر حزبي نیست. دموکرات ها و جمهوریخواهان هر دو درگیر هستند و تلاش مي کنند تا ایران را از دستیایي به سلاح اتمي بازدارند. هر دو طرف به کاخ سفید در مورد اینکه دارد مماشات مي کند، هشدار داده اند.

مسئله این است که ایا دولت بسمت توافق بین المللي که در آن ایران بر خلاف خواسته اوباما، اجازه تولید آرام غني سازي اورانیوم را دارد، مي رود. برت استفنز به یاد مي آورد که چاک هیگل، وزیر دفاع در جریان بررسي توافقنامه هوشیارانه عمل نکرد.

وي گفته بود: "سیاست دولت اوباما در قبال ایران مهار برنامه هاي اتمي است نه پیشگیري." وزیر دفاع این جمله را در ماه ژانویه گفت که از چشم رسانه ها دور نماند. آنها این گفته را یک جور تلو تلو خوردن توسط کسي که با دولت تفاهم فکري ندارد، تلقي کردند. اما این یک گاف بود؛ یک تصادف که منجر به آبرو ریزي دولتي که مدعي است دروغ نمي گوید، شد.

جان کري که بي وقفه تلاش مي کند تا اعتبار ایران را تقویت کند، با هیاهوي زیاد رفتار دولت بوش را تحریف مي کند و مي گوید که دولت به بوش به ایران پیشنهادي نداد.

گلن کسلر، همکار من، سه جایزه "پینوکیو" به جان کري داد زیرا در مورد توصیف کردن توافقنامه بسیار غلو کرد و گفت که دولت بوش مي توانست کار هاي زیادي بکند. اما آنچه در سوئیس نوشته شد، فهرستي از خواسته هاي ایران و خواسته هاي آمریکا بود که قرار است در آینده در موردش بحث شود. خیر؛ آقاي کري، ایران هرگز به دنیال تعلیق برنامه هاي اتمي اش نبوده است و بجاي مواجهه با واقعیت، دولت آمریکا آنچنان هم موفق به تسلیم کردن ایران نشده است. تعجبي ندارد که مجله تایمز و اسران هر دو به یک شکل خم شده اند.

تنها چیزي که باقي مي ماند، جریمه نقض همین توافقنامه است. حمله به طرفداران تحریم، بی اعتنایي به قطعنامه هاي چند جانبه و انگ خیانت به رئیس جمهور زدن . برخی در ایران هم همین روش را برگزیده اند. کنگره باید کدام راه را انتخاب کند: یا راه منندز و هویر را برود یا در دام تهدید هاي ایران بیافتد؟