نگاهی بر یک جریان خبری مشترک در نشریات اصلاح‌طلب

گروه سیاسی، اگر جزء آن دسته از افرادی هستید که روزانه به مطالعه‌ی روزنامه‌های مختلف می‌پردازند، احتمالا متوجه یک جریان خبری مشترک در نزد نشریات اصلاح‌طلب شده‌اید. نشریاتی مثل شرق، اعتماد، آرمان، قانون و ... در هفته‌ی گذشته روی یک موضوع مشترک تمرکز کرده و به قول ژورنالیست‌ها آنرا "بولد" کردند و آن سیر خبری مشترک چیزی نیست جز دادگاه احمدی‌نژاد!

حالا جالب اینجاست که تنها به علت تعویق دادگاه احمدی‌نژاد، فریاد واقانونا و وامملکتای نشریات اصلاح‌طلب بلند شده که چرا احمدی‌نژاد از قانون عبور کرده و چرا با او به نحو جدی و محکم برخورد حقوقی نمی‌شود و باید قوه‌ی قضاییه این پرونده را در رأس امورش قرار دهد و ده‌ها شلوغ‌بازی خبری دیگر.

البته کسی منکر این نیست که طبق قانون اساسی همه‌ی ایرانیان در برابر قانون برابرند و به علت اتهامات مختلفی که به احمدی‌نژاد وارد شده، وی باید در دادگاه حضور بیابد و از قضا، کیفیت حضور رئیس‌جمهور سابق در دادگاه به علت اینکه شعار دولت او عدالت‌خواهی بود، بسیار مهم است و اینکه در دادگاه مقرر حضور نمی‌یابد خیلی پسندیده نیست. اما...

اما انگار که احمدی‌نژاد مثل بعضی از حضرات اصلاح‌طلب، تابعیت کشور دیگری را گرفته و قرار است همین امروز و فردا از مملکت خارج شود. و یا اینکه انگار چه جرم سنگین و غیرقابل جبرانی از سوی وی انجام شده که لازم است قوه‌ی قضاییه همه‌ی همتش را بر بررسی آن بگذارد. گویا برخی، بعضی از مفاسد اداری و مالی صورت گرفته در دوران ریاست‌جمهوری وی را به پای شخصیت حقیقی او و داخل در پرونده‌ی مورد بحث می‌دانند که این چنین عدالت‌طلب شده‌اند.

در هر صورت، موضوع مدنظر ما، اتهام یا رفع اتهام از احمدی‌نژاد نیست. موضوع ما، دوگانگی رفتار اصلاح‌طلبان پر مدعاست که امروز این چنین رفتاری دارند اما انگار دیروزشان را از یاد برده‌اند. دیروزی که در آن یک مشت اوباش سیاسی همه‌ی حقوق سیاسی مردم را زیر پا گذاشتند، اما نفس این حق‌طلبان سینه چاک امروزی در نیامد. موضوع ما بی‌انصافی‌ست. بی‌انصافی افرادی که امروز در برابر یک امر حداقلی اینچنین حداکثری رفتار می‌کنند، اما دیروز که قرار بود دادگاه برخی از آقازاده‌ها برگزار شود، انگار نه انگار که خبری هست و اصلا کک‌شان هم نگزید.

آیا این رفتار دوگانه، گواه آن نیست که از نظر روشنفکران اصلاح‌طلبی که سکان رسانه‌ای این جریان سیاسی را به دست دارند، قانون فقط برای دیگران خوب است؟ آیا به این رفتار، رفتار سلیقه‌ای نمی‌گویند؟ آیا این رفتار، گواه از ضمیر قبیله‌گرای این روشنفکرنماها نیست؟ به نظر شما می‌توان با این رویکرد، به مبارزه واقعی با بی‌قانونی رفت و آیا این جماعت، می‌توانند پشتیبان دولتی باشند که خود را در مسیر اعتدال تصور کرده و برای بازگشت قانون به برخی از بخش‌های دولت و جامعه برنامه دارد؟

در هر صورت، تمامی گفتار و اعمال ما در تاریخ ثبت خواهد شد و گرچه هنوز هم که هنوز است، حافظه‌ی تاریخی جامعه چندان بلند مدت نیست، اما دیگر آن روزگار گذشته که هر کاری که می‌خواستیم می‌کردیم و هیچ‌کس پیدا نمی‌شد که در آینده، آنرا جلوی چشم‌مان قرار ندهد. مطمئنا تمامی این بی‌انصافی‌ها در خاطر ما خواهد ماند و اگر روند موجود در نشریات اصلاح‌طلب ادامه پیدا کند، حنای کمرنگ انصاف و حقیقت‌گرایی ایشان، در پیش چشم همگان بی‌رنگ خواهد شد. و در نهایت اینکه العاقبة للمتقین...