روزنامه‌ی اعمتاد و بررسی موسیقی راک، تنها پنج روز مانده به عاشورای حسینی

به گزارش بولتن نیوز، یکی از بزرگترین این مناسبت‌ها، تاسوعا و عاشورای حسینی و دهه‌ی اول محرم است که به تازگی از آن خارج شده‌ایم. توقع می‌رود در این اَبَر رویداد تاریخی، رسانه‌های گوناگون ایرانی، به شایسته‌ترین شکل ممکن، حسینی شوند و مطالب‌شان را به نحوی تنظیم کنند که با آن هم‌خوانی داشته باشند. حداقل این هم‌خوانی، اجتناب از پخش مطالب و برنامه‌های طنز است که عموم رسانه‌ها آنرا رعایت می‌کنند.

اما آیا باید به این حداقل کفایت کرد؟ اگر رسانه‌ها که چه بخواهند چه نخواهند، در جامعه نقش تربتی دارند، مروج رعایت کمترین‌ها باشند، آیا آنوقت نباید انتظار عبور از برخی خط قرمزها را در بین مردم داشته باشیم؟ آیا وظیفه‌ی یک رسانه‌ی فعال در ایران اسلامی و انقلابی این نیست که در محرم و صفر، بخصوص در دهه‌ی اول محرم که سفارشات مختلی من‌باب پاسداشت آن وجود دارد، زمان‌شناس بوده و در این چهارچوب به تولید محتوا بپردازند؟

اگر بخواهیم نگاهی به عملکرد انواع رسانه‌ها داشته باشیم می‌بینیم که متأسفانه برخی از آنها مثل رسانه‌ی ملی نتوانستند از این فرصت، بهره‌ی مناسب ببرند و برخی دیگر، دست به انتشار مطالبی زدند که کمترین تناسب را با ایام دهه‌ی اول محرم و شهادت سالار شهیدان امام حسین(ع) داشت. مثل روزنامه‌ی اعتماد که دقیقا در میانه‌ی این ایام، یعنی 18 آبان ماه، مطلبی را منتشر کرد که سوالات بزرگی را به همراه دارد.

مطلب منتشر شده در این شماره، مصاحبه‌ای‌ست با رضا یزدانی، خواننده‌ی راک و پاپ ایرانی که به موضوعات مختلف در حوزه‌ی موسیقی می‌پردازد. شاید در نگاه اول ایراد چندانی به موضوع وارد نباشد. اما وقتی دقت می‌کنیم و می‌بینیم که این مطلب، در زمانی منتشر شده است که مردم ما با آواهای عاشورایی هم‌نوا شده‌اند، پیش خودمان می‌پرسیم که چقدر باید روزنامه‌ی اعتماد از بطن جامعه دور باشد که چنین مطلبی را در آن ایام خاص کار می‌کند؟

بگذارید با مثال، کمی مسئله را روشن کنیم. فکر کنید روزی روزگاری در ایران قرار باشد جام جهانی فوتبال برگزار شود. مسلما این مسابقات، خیلی از مناسبات کشور را تحت تأثیر قرار می‌دهد. حال فکر کنید در این میان، تلویزیون ما بیاید و در زمانی که قرار است افتتاحیه‌ی مسابقات پخش شود، برنامه‌ی مشاعره پخش کند. قطعا تلویزیون ما در پخش این برنامه مختار است و هیچ ایراد ممیزی هم در این میان وجود ندارد. اما آیا مگر اینگونه نیست که "هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد؟"

آیا واقعا در زمانی که عموم مردم ما با دلبستگی ویژه‌ای به مداحی‌هایی اباعبدالله گوش می‌دهند، و کل مجموعه‌ی شعر، موسیقی و مداحی عاشورایی دارای ابعاد مختلف و پرداخته نشده‌ای‌ست، وقت این است که بیاییم و موسیقی راک را پررنگ کرده و زیر و بم آنرا به بحث کارشناسی بگذاریم؟ آیا این نهایت بدسلیقگی فرهنگی نیست؟ آیا این ظلم به امام حسین(ع) و کل معارف عاشورایی نیست که حالا که بجای بررسی آن در کل دوران سال، حداقل در ایام محرم این کار را انجام می‌دهیم، این را نیز معطل گذاشته و به مقولاتی بپردازیم که زمان برای پراختن به آن بوده و هست؟

امیدواریم کسی این برداشت را نکند که ما مخالف موسیقی و نوع راک آن بوده و یا معتقدیم که نباید با هنرمندانی چون رضا یزدانی مصاحبه کرد و حرف‌های آنها را رسانه‌ای نمود. همه‌ی حرف ما این است که وقتی موضوع بسیار مهمی چون عاشورا در میان است و از قضا، جای پرداخت فراوان دارد و از نگاه دینی، این وظیفه‌ی ماست که همیشه، به ویژه در ایام متعلق به آن، بررسی عاشورا را در دست اقدام داشته باشیم، اوج بدسلیقگی‌ست که موضوعات دیگری را به میان بیاوریم که می‌شود در زمان دیگری آنها را مورد بازبینی قرار داد.

ان‌شاءالله که قضیه به همین کج‌سلیقگی مرتبط باشد و دلایل دیگری در میان نباشد که باعث چنین اتفاقاتی می‌شود. و ان‌شاءالله که در آینده شاهد این باشیم که رسانه‌های ما از فرصت‌های مناسبتی موجود، بهترین بهره را ببرند و رسالت خود را فراموش نکنند.