خاورمیانه جدید پس از توافق ایران و آمریکا

اگر درخواست نتانیاهو برای تسلیم بلاشرط ایران ، اثری نداشته باشد، گام بعدی احتمالا اعمال تحریم های مخرب بیشتر و یا اقدام نظامی احتمالی اسرائیل علیه ایران خواهد بود.

گروه سیاسی - سایت آرتی نیوز در مطلبی به تحلیل وضعیت خاورمیانه پس از توافق ایران با آمریکا در موضوع هسته ای اشاره کرده است.
موضوع سوریه اسرائیل و عربستان و نقش ایران در خاورمیانه پس از توافق ایران و غرب موضوعاتی است که در این تحلیل به آن پرداخته شده است.

به گزارش بولتن نیوز، ولید جنبلاط در آرتی نیوز نوشت، جنگ سالار دروزی ، شام مجللی برای گروهی از لبنانی های برجستۀ اینجا ترتیب داد ، بحث دور میز در مورد این بود که اگر امریکا با ایران به توافق هسته ای برسد ، و به آنچه که نوعی کنار کشیدن آمریکا از خاور میانه قلمداد می شود، سرعت ببخشد، چه کسی قرار است خلاء قدرت در منطقه را پرکند.

این همان اضطراب وجودی است که من به این اواخردر سرتاسر منطقه با آن مواجه بوده ام ، از زمانیکه مذاکرات بین ایران و گروه 1+5 به اوج خود رسید . این معامله ای است که ساختار قدرتی را که پس از انقلاب سال 1979 ایران درخاورمیانه شکل گرفته ، تغییر می دهد و بسیاری از بازیگران منطقه ای که هوادار وضع موجود هستند، به خصوص اسرائیل و عربستان سعودی را نگران می کند .

با وجود سر و صدای زیادی که از شکست مذاکرات آخر هفته گذشته به گوش می رسد، به نظر می رسد روند مذاکره -دستکم از نظر ایالات متحده - به جایی رسیده که باید باشد. از ایران خواسته شده تا توقف برنامه هسته ای خود را در ازای آزادی بخشی از دارایی های مسدود شده اش بپذیرد . ایرانیان ، ناراحت از اینکه این معامله امتیازات زیادی از آنها خواسته بی آنکه "حق " غنی سازی اورانیوم را برای آنها قائل باشد، از پذیرش معامله خودداری کرده اند. در همین حال فشار تحریم ها همچنان دست و پای اقتصاد آنها را بسته است.

اگر ایران این معامله را بپذیرد ، آنگاه اولین گام محکم به سمت توافق نهایی برای توقف برنامه هسته ای این کشور برداشته شده است. طی این مرحله اولیه ، چارچوب تحریم ها به قوت خود باقی می ماند و ایران اجازۀ بازرسی بیشتر از تاسیسات هسته ای خود را خواهد داد. با توجه به مقاومت ایران ، به سختی می توان این معامله را بقول بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل " توافق قرن " برای تهران خواند و یا بقول لوران فابیوس ، وزیر امور خارجه فرانسه آن را " بازی احمقانه " برای غرب نامید.

بیایید به نتانیاهو و فابیوس به خاطر بازی در نقش " دیپلمات بد" برای به دست آوردن نفوذ و قدرت بیشتر ، اعتبار بدهیم. آنها شرایطی ایجاد کردند که طی آن تهران باید بیش از آنچه می گیرد امتیاز بدهد (به خصوص توقف پیشرفت در راکتور آب سنگین خود در اراک، که فابیوس به درستی بر آن اصرار کرد) . اگر تهران نتواند این امتیازات را بدهد ، جهان خواهد دید که حسن روحانی رئیس جمهور هم نمی تواند یا نمی خواهد به توافقی تن در دهد که تحریم ها را لغو می کند و به ایران درخصوص مسائل مربوط به امنیت منطقه ، مانند سوریه صدایی رسا می دهد.

با توجه به مزایای ظاهری این معامله ، عجیب است که نتانیاهو در مقابل آن مصرانه موضع گرفته است. موضع گیری مخالف نتانیاهو به طور مستقیم قدرت پرزیدنت اوباما را به چالش می کشد، کسی که اعتبار دولت خود در گرو رسیدن به این راه حل دیپلماتیک به ودیعه گذاشته است. درست مانند آلمان غربی، که جان اف کندی را در میانۀ مذاکره دربارۀ معاهدۀ حل و فصل بحران موشکی کوبا در سال 1962 نکوهش کرده بود .

به نظر می رسد نتانیاهو تصور می کند که اگر تحریم ها ایران را پای میز مذاکره کشانده و باعث گرفتن امتیازاتی از ایران شده ، پس تحریم های بیشتر و سخت تر، تهران را مجبور به رها کردن کل برنامه هسته ای خود خواهد کرد. اما مقامات دولتی بیم آن دارند که مبادا اعمال تحریم های بیشتر در این لحظه حساس( آنگونه که نتانیاهو کنگره ایالات متحده رابه تصویب آن ترغیب می کند ) روند مذاکرات را یکباره متوقف کند. دولت فکر می کند که در اینصورت تهران، به جای تسلیم شدن ، ممکن است به برنامه هسته ای خود سرعت بیشتری بدهد و به نتیجه ای برسد که اسرائیل از آن وحشت دارد.

اگر درخواست نتانیاهو برای تسلیم بلاشرط ایران ، اثری نداشته باشد، گام بعدی احتمالا اعمال تحریم های مخرب بیشتر و یا اقدام نظامی احتمالی اسرائیل علیه ایران خواهد بود.
اینجا به سوال مطرح شده توسط دوستان لبنانی من دور میز شام که در بالا اشاره شد باز می گردیم که در مورد پر کردن خلاء قدرت در منطقه بود. احساس من این است که اسرائیل و عربستان سعودی دوست دارند آمریکا از تصمیم ایجاد روابط حسنه با ایران دست بردارد و منصرف شود؛ کشوری که به زعم آنها دشمنی مرگباراست. اما اگر اوباما کار خود را پیش ببرد، نتانیاهو قطعا قدرت دیگری را به عنوان محافظ نظامی وضع موجود ، از جمله امنیت اعراب در خلیج فارس، جایگزین ایالات متحده می کند.

به لحاظ استراتژیک ، اتحاد عملی و غیر رسمی اسرائیل با عربستان سعودی ، فرصتی فوق العاده برای اسرائیل است. و همچنین برای فابیوس ، فرصتی طلایی برای انتخاب فرانسه به عنوان اولین تامین کنندۀ غربی سلاح و تجهیزات نظامی عربستان سعودی ، که در دوران پس از آمریکا در خلیج فارس، صدها میلیارد دلار به چنگ آورد. به دلایل فرصت طلبانه ، مطلقا تعجبی ندارد که اسرائیل و فرانسه بخواهند موضوع ایجاد روابط حسنه بین ایران و آمریکا را همچون بمبی منفجر کنند و سر و صدا بپا کنند، اما آیا اینکار واقعا امنیت آنها را تامین خواهد کرد ؟

دولت اوباما (به نظر من به درستی) اشاره می کند که استقبال از استراتژی عربستان سعودی مبنی بر تعمیق شکاف سنی و شیعه، کاری غیر عاقلانه است. این تفرقه افکنی ها، جنگ دائمی فرقه ای در عراق ، سوریه و لبنان را شعله ور می کند.عربستان سعودی در حال حاضر روند تشکیل هر نوع دولتی را در لبنان مختل کرده ، تا مثلا مانع حزب اللهِ متحد ایران شود. در سوریه نیز ، گوئی سعودی ها آمادۀ مبارزه اند تا آخرین فرد سوری را در جنگ شیعه و سنی، از بین ببرند.

اوباما استدلال می کند که بهتر است از طریق دیپلماسی به دنبال چرخشی در روابط با ایران باشیم کاری که می تواند برنامه هسته ای این کشور را متوقف کند؛ که البته حق با اوست.

لینک کپی شد

گزارش خطا