شبرنگ صلواتی جلوه ای از عشق به حسین(ع)

گروه فرهنگی: با آمدن محرم شهر حال و هوای دیگری به خود گرفته گویا دلها بی قرار است بی قرار محرم ،شور حسینی در جای جای سمنان به چشم می خورد و ندای یا حسین(ع) و یا ابوالفضل(ع) به همراه صدای حزن انگیز طبل و سنج درفضای شهر  طنین انداز شده است.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از مرآت، هرکس به گونه ای  عشق و ارادت خود را به خاندان عصمت و طهارت پیامبر(ص) نشان می دهد ماشین نویسی و نصب شبرنگ صلواتی  به مناسبت محرم یکی از نمودهایی برای اثبات عشق به ابا عبدالله الحسین(ع) است.

عزیزالله و روح الله قصاب دو برادر سمنانی هستند که چند سالی است به مناسبت فرارسیدن محرم برای اثبات عشق خود به اربابشان شبرنگ صلواتی نصب می کنند.

برای دقایقی پای صحبت هایشان نشستم  عزیز  الله می گفت: که چند سالی است که به عشق امام حسین کار شبرنگ را انجام می دهم و خاطرم نیست دقیقا از چه سالی این کار را شروع کردم.

وقتی که از او دلیل این کار را پرسیدم گویا که سوال عجیبی پرسیدم در پاسخم در ابتداگفت: نمی دانم چرا؟

حکایت، حکایت محرم است. سوز و عشق که دل را آتش می زند و اعتقادی سرچشمه گرفته از اعماق وجود انسان.

عزیرالله آب هم شرمنده عباس شد، امان از دل زینب،یا ابوالفضل و یا حسین را از جمله جملاتی عنوان کرد که بر روی ماشین ها می نویسد  و گفت: هرکس هرچه که می خواهد می نویسد ولی تا به حال هیچ کس آن چه که من به قولی با آن عشق می کنم را ننوشته.

تنها مظلوم مانده از کربلا سجاد(ع) و یا شهزاده خیر النسا دو جمله ای بود که این جوان سمنانی دوست داشت بر پشت شیشه ماشین بنویسد.

می گفت مشتری این شبرنگ های صلواتی از هر قشری چه صاحبان ماشین های گران و چه موتور هستند ...

این ده روز برای برادرش روح الله  با همه ایام فرق می کرد  وبه شکل دیگری زندگی می کرد.

روح الله می گفت: شاید کل سال تمام فکر و ذهنم  کسب در آمد باشد اما در این دهه به در آمد فکر نمی کنم فقط برای امام حسین(ع) کار می کنم این ده روز در بند هیچ چیز نیستم چه کم و زیاد به عنوان دستمزدبدهند می گویم خدابرکت بدهدو این دهه را فقط بری امام حسین(ع) کار می کنم.

وی گفت:شبرنگ صلواتی را فقط و فقط  برای امام حسین(ع)وحضرت  ابوالفضل(ع) انجام می دهم تا سنت این بزرگوارن  برای همیشه بماند و همیشه این ده روز محرم را داشته باشیم وجو محرم ایجاد شود تا مردم حس دیگری به محرم داشته باشند.

یا ابوالفضل العباس جمله ای بود که روح الله با آن عشق می کرد و آن سالی که برای کمک به تکیه محلات نذورات مردم را جمع کرده و از آن کمک های اندک مردم کمکی عظیم جمع شده بود بهترین خاطره این دهه در ذهنش بود...

چشمانم به دستانی بود که شبرنگ ها را بر روی شیشه ماشین نصب می کرد و فکرهای مختلفی را در ذهنم مرور می کردم اینکه ما  تربیت شده مکتبی هستیم که مربی آن شعار "هیات من الذله" را سر داد و ما نیز هرگز زیر بار ذلت نمی رویم و پر شور بودن عزای سرور شهیدان خود فریاد زننده ندای هیات من الذله مردم ایران است.