ظروف شکننده کردستان عراق و سوالهای بی پاسخ از گوران
گروه بین الملل - انتخابات پارلمانی کردستان عراق فارغ از همه کشمکش ها و تقلبات و تبلیغات انتخاباتی تمام شد؛ پایانی که شروعی است برای پی ریزی حکمرانی چهار سال آینده کردستان عراق.
به گزارش بولتن نیوز، کردستان عراق در طول دو دهه گذشته توانسته است در حوزه های اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی رشد قابل توجهی پیدا بکند به نحوی که نیروهای کلاسیک کنونی توانسته اند نوعی ثبات داخلی در کردستان عراق ایجاد کنند و از سوی دیگر پیامهای صلح آمیز برای کشورهای منطقه بفرستند. همین توسعه امنیت در حوزه داخلی و خارجی سبب شده است کردها در عراق یک بازیگر مهم در صحنه تحولات منطقه ایی وبین الملل باشند، اما واقعیت این است که گروههای کلاسیک کردی دیگر به تنهایی نمی توانند حاکمیت را در دست بگیرند و برای ادامه دادن به این روند نیازمند وحدت داخلی می باشند.وحدتی که از کانال تشکیل حکومت اقلیم می گذرد، که به نظر می رسد با چالشهای جدی روبرو است.
در صحنه سیاسی کردستان عراق امروز همانطور که حزب دمکرات کردستان عراق برنده بیشترین کرسی بوده است جنبش تغییر یا گوران نیز تبدیل به نیروی دوم کردستان عراق شده است .نکته کلیدی این نتایج این است که در طول بیست سال گذشته اتحادیه میهنی کردستان عراق و حزب دمکرات کردستان عراق علیرغم تنشی که در گذشته خویش داشتند به همان میزان نیز تشریک مساعی برای تشکیل حکومت داشتند بخصوص بعد از 2003 که بطور رسمی قدرت در کردستان عراق بین این دو گروه تقسیم شد.
اما شرایط کنونی سبب تغییر معادلات قدرت در منطقه گشته است به نحوی که دو حزب اول و دوم یعنی حزب دمکرات کردستان عراق و جنبش تغییر گذشته پر تنشی را داشته اند که می توان گفت این دو رویکرد رویکردی نیستند که در یک کاسه بگنجند و همین نگرانی هم سبب شد که مسرور بارزانی مسئول سیستم امنیتی حکومت اقلیم کردستان عراق نسبت به نتایج حضور جنبش تغییر در حکومت اقلیم هشدار دهد. رویکردهای تند و رادیکال گونه جنبش تغییر در خصوص مواضع آینده اش در قبال حکومت اقلیم عاملی شده است که حزب دمکرات کردستان عراق بعنوان مامور تشکیل حکومت نسبت به حضور جنبش تغییردر حاکمیت مردد شود، بویژه که حکومت اقلیم کردستان عراق در سال آتی مباحثات جدی در سطح عراق با سایر گروههای سیاسی عراقی خواهد داشت. همزمان روند تغییرات سیاسی در سوریه سبب شده است که کردها نیاز به وحدت نظر در خصوص آن داشته باشند. اما به نظر می رسد سوال حزب دمکرات کردستان عراق این باشد که ایا جنبش تغییر در زیر مجموعه حکومت اقلیم قرار خواهد گرفت ؟یا اینکه خود را فراتر از آن خواهد دید؟آیا نسبت به ارتباط با بغداد و کشورهای همسایه و مسائل داخلی پتانسیل توافق را دارد؟ اگر براساس واکنش های اخیر جنبش تغییر بخواهیم به این سوالها پاسخ بدهیم می بایستی گفت که پاسخ خیر می باشد .
رویکردهای تند جنبش تغییر در دوران اپوزیسیون بودن این حزب چه بسا اکنون کار دست این جنبش بدهد چرا که این جنبش با این شعارها هواداران خود را پرورش داده است حال آیا جنبش تغییر می خواهد این مواضع را تغییر دهد یا با همین رویکرد تند به استقبال مشارکت در حکومت خواهد رفت که قطعا در چنین شرایطی رویکردهای نا همسو به برخورد دیدگاهها سوق داده خواهد شد و این برای کردهای عراق که در شرایط مهم داخلی و بین المللی قرار دارند می تواند بسان سم باشد.آیا نیچیروان بارزانی می خواهد این سم را بنوشد؟
از سوی دیگر احزاب کلاسیک کردی در طول دو دهه گذشته با قبول مسئولیت پذیری اگر نگویم امنیت مطلوب اما امنیت مناسبی برای کشورهای همسایه ایجاد کرده اند به نحوی که این کشورها نه تنها بتوانند در داخل کردستان عراق فعالیت اقتصادی داشته باشند همزمان نگرانیهای کشورهای همسایه در خصوص امنیت مرزها به حداقل برسد از این رو این سوال نیز می تواند در ذهن کشورهای منطقه شکل بگیرد که با حضور جنبش تغییر در حاکمیت کردی در کردستان عراق آیا سیاست حفظ امنیت مرزهای کشورهای همسایه بسان سابق خواهد بود و یا در این خصوص نیز آنها مواضع دیگری اتخاذ خواهند کرد؟
اصولا احزاب و گروههای سیاسی وقتی با رویکردهای رادیکال گونه پیش می روند در مواقعی که در سمتهای مسئولیتی قرار می گیرند این شائبه را برای همه ایجاد می کنند که آیا به سیاستهای چالشی خود ادامه خواهند داد؟
در روزهایی که رایزنی ها برای تشکیل حکومت در آستانه آغاز شدن است رفع این نگرانیها هم در فضای داخلی و هم در فضای بیرونی می تواند به روند مشارکت در حاکمیت بسیار کمک کند و قطعا این مسائل مواردی نیستند که احزاب بخواهند در قالب تنها سخن به آن بسنده کنند. امروزه هنر سیاست در دور افتاده ترین از مناطق دنیا تابعی از عوامل داخلی و خارجی است از این رو می توان این سوال را به شکل زیر خلاصه کرد که آیا جنبش تغییر بعنوان یکی از مدعیان مشارکت در حاکمیت می خواهد از همه سیاستهای داخلی احزاب کلاسیک که اگرچه حزب مطلق نیستند اما حزب پیروز به شمار می روند جزر بگیرد ؟
واقعیت حکمرانی مطلوب با سیاستهای تند رادیکالی چندان همخوانی ندارد و تجربه تمام دولتها نشان داده است که تندروها نه تنها نمی توانند بر مردمان خویش حکمرانی کنند بلکه نمی توانند فضای سالم و ارامی را در منطقه برای خود درست کنند.لذا جنبش تغییر می تواند نیروهای برنده انتخابات اخیر و کشورهای همسابه را از عدم تندروی در هنگام حکمرانی مطمئن سازد؟
اینها همه سوالات مهمی می باشند که وضعیت شکننده سیاسی در کردستان را شکننده ترازگذشته نشان می دهد .اگر بخواهیم منطقی باشیم باید بپذیریم که فضای ایجاد شده کنونی بنام کردستان عراق ماحصل تعاملات مثبت داخلی و خارجی است و قطعا فضای تعاملی کنونی خواهان برهم زدن آن نیست واین نگرانی از رفتارهای هیجانی جنبش تغییر حاصل شده است که این فضا در حال تهدید شدن است مگر آنکه جنبش تغییر یا گوران تعریف منطقی و مسالمت آمیزی از این فضا علیرغم همه انتقادها نسبت به آن داشته باشد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
درسته 
