سین مثل سریال، الف مثل احمق‌پنداری مخاطب

گروه فرهنگی - شب جمعه 25 مهر ماه، ساعت 11 تا حدود 1 نیمه شب، برنامه‌ی "سین مثل سریال". قرار بود در این برنامه برخی از بازیگران و عوامل تولید سریال "پژمان" حضور پیدا کرده و گپ و گفتی با سلوکی، مجری این برنامه داشته باشند. هرچند کلا به اصل وجودی این سریال نقد داریم و آنچیزی که در طول چند ساعت برنامه‌ی سین مثل سریال می‌گذرد را به نوعی پر کردن آنتن به هر طریقی می‌دانیم، اما فعلا از قید آن می‌گذریم تا به معضل بزرگتری برسیم.

به گزارش بولتن نیوز، متأسفانه کار از وقتی خراب می‌شود که مجری و مهمانان این برنامه سعی کردند تا سری به گذشته زده و برخی از آثار قبلی سروش صحت، کارگردان سریال پژمان را نقد کنند، به ویژه سریال ساختمان پزشکان را. همان‌طور که به خاطر دارید، وقتی سریال پر حرف و حدیث ساختمان پزشکان پخش می‌شد، از سوی بسیاری از فعالان جبهه ی فرهنگی انقلاب اسلامی انتقادهای فراوانی به آن وارد شد. زیرا این سریال را مملو از نمادها و پیام‌های غیرمستقیم برآمده از روانشناسی فروید دانسته و همچنین به حجم وسیع رفتارهای مغایر با عفت عمومی به نمایش درآمده در آن، اعتراض کردند.

حال، وقتی در این برنامه قرار شد که ساختمان پزشکان نقد شود، در ابتدای امر مجری برنامه کار را یکسره کرده و عنوان کرد که: «در زمان پخش این سریال و حتی تا چند وقت بعد از آن، انتقاداتی به آن وارد شد که خیلی از آنها، از طرف کسانی بود که همیشه اهل غُر زدن هستند و ایرادات بی‌ربطی به سریال می‌گرفتند» (نقل به مضمون)

جالب این است که در ادامه‌ی برنامه، تنها نقدی که کمی بررسی می‌شود، بی‌پیام بودن سریال ساختمان پزشکان است. اینجاست که محراب قاسم‌خانی به وسط میدان آمده و از اصل بی‌پیام بودن آثار کمدی دفاع می‌کند تا خیال همه را راحت کند که حداقل از طرف برنامه‌سازان ساختمان پزشکان، نیتی برای انتقال پیام‌های منفی به مخاطب وجود نداشته است.

از همین رفتارهای جهت‌دار مجری برنامه و نویسنده‌ی سریال به خوبی معلوم می‌شود که آنها در تلاش بودند تا انتقادات مردم مذهبی و فعالان حزب‌اللهی عرصه‌ی فرهنگ را به ساختمان پزشکان بایکوت کنند و با توهین غیرمستقیم به ایشان، آنهم از سوی مجری برنامه به عنوان نماینده‌ی رسانه‌ی ملی اجازه‌ی هیچ اظهارنظری را به ایشان ندهند.

اما آیا مگر می‌توان واقعیت را پنهان کرد؟ مگر می‌توان اشتباهات محتوایی فاحش در ساختمان پزشکان را که متأسفانه با حجمی کمتر در سریال پژمان نیز وجود دارد، لاپوشانی کرد؟ مگر با توهین و برچسب‌زنی به منتقدان می‌توان حضور آنها و حرف به حق ایشان را نادیده گرفت؟ اینکه محراب قاسم‌خانی مدعی‌ست ما در آن سریال اصلا دنبال انتقال پیام نبودیم، چقدر صحیح است؟ گیریم که این ادعا درست باشد. آیا این صحیح است که سریالی با این همه هزینه و زحمت و با کلی مخاطب، تنها برای لبخندی زودگذر باشد و بس؟

به نظر می‌رسد نقد سریال‌های رسانه‌ی ملی توسط خود این سازمان و بدون حضور منتقدان جدی و دارای حرف، به روند ثابتی در این رسانه تبدیل شده که جنس چنین برنامه‌هایی را از انتقادی به "خودتشکری" تغییر می‌دهد. یکی از مهمترین ایرادات این اتفاق آن است که برنامه‌سازان و سریال‌سازان رسانه‌ی ملی نه تنها به ایرادات خود پی نبرده بلکه با دیدن حجم گسترده‌ی سپاس‌ها و لبخندها، دچار این سوءتفاهم می‌شوند که گویا کارشان خیلی هم عالی است. در نتیجه، روند اشتباه فعلی را دوباره تکرار می‌کنند.

ای‌کاش فرصتی پیش می‌آمد تا منتقدان واقعی این سریال‌ها در حضور عوامل تولید آنها حرف‌های‌شان را می‌زدند و در همان‌جا، جواب‌های طرف مقابل را می‌شنیدند تا حقیقت بر همگان به ویژه خود کارگردان و نویسنده‌های این سریال‌ها مکشوف می‌شد تا شاید کمی از شدت آن حاله‌ی غرور و فریبی که دور آنها را فراگرفته کاسته می‌شد.