پدرانی که جنگیدند، پسرانی که می‌خوابند!/پول "فرقه‌های سری" را می‌دهند که مثل "اولین انتخاب" را بسازند/حکایت کرسی آزاداندیشی، حکایت بستن سنگ‌ها و آزاد کردن سگ‌هاست/هالیوود، ما همه خوابیم، با خیال راحت فیلمت را بساز

گروه فرهنگی بولتن نیوز-«پدرانی که جنگیدند، پسرانی که می‌خوابند!»قاسمعلی فراست نویسنده‌ی قدیمی دفاع مقدس و خالق رمان "نخل‌های بی‌سر" می‌گوید: «کسانی که برای نوشتن درباره‌ی دفاع مقدس به قول خودشان 20 سال صبر کردند تا حقایق آن روشن شود، مطمئنم که 20 سال بعد هم با بهانه‌ی دیگری درباره‌ی آن نمی‌نویسند. این توجیهات برای ننوشتن از جنگ، تنها توجیه تنبلی‌هاست.»

ذره‌بین فرهنگی: قطعا موضوع دفاع مقدس، مظلوم‌ترین و مهجورترین موضوع حاضر در ادبیات ماست. چون در این زمینه یا با آثار سفارشی روبه‌رو هستیم که طبیعتا چندان قابل اعتنا نیستند و یا با معدود نوشته‌های باکیفیتی مواجهیم که دیگر دارند تکراری می‌شوند. شاید مهمترین دلیلش نیز این باشد که ما نویسنده‌ی حرفه‌ای که چنین موضوعاتی را به عنوان دغدغه‌ی اساسی در خود پرورش داده‌ باشند کم داریم. به عبارت دیگر، پدران ما با داشتن روحیه‌ی مقاومت، در نبرد سخت آنرا متجلی کردند اما نسل‌های بعدی این مبارزان، آنچنان که باید صاحب روحیه‌ی مقاومت نیستند و رفاه را بر آن ترجیح می‌دهند.

پول "فرقه‌های سری" را می‌دهند که مثل "اولین انتخاب" را بسازند

اسماعیل حاج‌حیدری نویسنده، تهیه‌کننده و کارگردان مستند "فرقه‌های سری" كه در ماه رمضان از شبكه‌ی مستند پخش مي‌شد درباره‌ی ساخت سری دوم این مجموعه به خبرنگار مهر گفت: قصد داریم سری دوم را کلید بزنیم اما هنوز سازمان صدا و سیما نظر قطعی خود را اعلام نکرده است.

آنها شفاهی مایل به همکاری هستند اما از نظر عملی قضیه جدی نشده است.وی افزود: ما از ماه‌ها پیش پیگیر ساخت سری دوم بودیم و از طرفی درصددیم اثری درباره‌ی شیطان‌پرستی و فرقه‌هایی از این دست در ایران نیز بسازیم اما از آنجایی که بودجه وجود ندارد، هنوز موفق به ساخت آن نشده‌ایم.

ذره‌بین فرهنگی: حاج‌حیدری عزیز! تا وقتی سریال‌هایی چون "اولین انتخاب" در نوبت ساخت و تهیه‌ی رسانه‌ی ملی قرار دارند، طبیعی‌ست که نوبت به شما نمی‌رسد. همان سری اول را هم که ساخته‌ای شانس آوردی. شاید اگر سریال‌های نوروزی باد کرده روی دست تلویزیون نبود و مدیران شبکه‌ها مجبور بودند برای رمضان گذشته سریال جدید تولید می‌کردند، بودجه‌ای برای کار جدی و مهم شما باقی نمی‌ماند و پول‌ها هزینه‌ی "خروس"ها و "پژمان"ها می‌شد. پس منتظر باش تا یکی از سریال‌های آبکی در دست تولید تعطیل شود تا شاید باز هم نوبت به شما برسد.

حکایت کرسی آزاداندیشی، حکایت بستن سنگ‌ها و آزاد کردن سگ‌هاست

دومین نشست آزاد اندیشی «انتقاد دینی و تغییر مذهب» از ساعت 16 روز جمعه پنجم مهرماه در مجموعه‌ی فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی(سرچشمه) برگزار می شود.

مهمانان جلسه که از کارشناسان حوزه های اجتماعی، سیاسی و دینی هستند درباره‌ی آیین مسیحیت و دلیل گرایش برخی از جوانان به آن سخن خواهند گفت.مجموعه‌ی فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی(سرچشمه) در میدان بهارستان، نرسیده به چهار راه سرچشمه، خیابان شهید صیرفی پور واقع است.علاقه مندان به شرکت در این همایش آزاد اندیشی، نام و نام خانوادگی خود را به سامانه‌ی پیامکی 3000577272 ارسال کنند.شرکت در این همایش آزاد خواهد بود اما به دلیل محدود بودن ظرفیت، حضور در این نشست تنها از طریق ثبت نام میسر است.

ذره‌بین فرهنگی: کرسی آزاد اندیشی با این همه تأکیدات رهبر انقلاب، هنوز که هنوز است آن جایگاه شایسته‌ی خود را پیدا نکرده و در معدود همایش‌های مربوط به آن، مشکل ظرفیت و جا پیدا می‌شود. حالا فکر کنید مثلا کنسرت موسیقی یکی از خواننده‌های اسم در کرده بود. ظرفیت بر ظرفیت افزوده می‌شد تا مخاطب بیشتری برای آن فراهم شود. یعنی امکانات ما بجای اینکه در ابتدا به مسائل ضروری اختصاص پیدا کند و بعد به موضوعات رده چندم، برعکس شده و مقولات حیاتی کشور، لنگ امکانات و تجهیزاتند. اینجاست که آدم یاد داستان بستن سنگ‌ها و آزاد کردن سگ‌ها می‌افتد.

هالیوود، ما همه خوابیم، با خیال راحت فیلمت را بساز

بازیگر سریال "پسران هرج و مرج" یک فیلمنامه اقتباسی بر اساس کتاب "سفارتخانه" درباره‌ی حمله به سفارتخانه‌ی آمریکا در لیبی می‌نویسد.

تایلر شرایدن فیلمنامه‌ی این کار را می‌نویسد و شرکت "تاندر روود" امتیاز تصویری کتاب "سفارتخانه" را خریداری کرده است. این کتاب به حمله به سفارتخانه‌ی امریکا در بنغازی در سال 2012 می پردازد که به کشته شدن کریستوفر استیونز، سفیر ایالات متحده در لیبی منجر شد.کتاب "سفارتخانه" توسط گروهبان مورگان جونز و نویسنده‌ی بریتانیایی دمین لیووس نوشته شده و قرار است تا یک ماه دیگر در آمریکا چاپ و منتشر شود. با توجه به سوژه‌ی "سفارتخانه" پیش‌بینی می‌شود کتاب با استقبال زیادی مواجه شود.

ذره‌بین فرهنگی: فقر موضوع که نداریم، فقر دغدغه داریم. این همه سوژه‌ی داخلی و خارجی برای ساخت فیلم در سینمای ایران هست اما آنچه که باعث می‌شود موضوعات ناب ما معطل بماند اما داستان‌های دسته چندم هالیوودی به آثار سینمایی فاخر تبدیل شوند این است که سقف دغدغه‌ی‌ اکثر عوامل تولید در ایران به "برف روی کاج‌ها" و "پله‌ی آخر" و "قاعده‌ی تصادف" ختم می‌شود اما جنگ جهانی زِد، یکی از حداقلی‌ترین موضوعات پرداخته شده در سینمای هالیوود است. امیدواریم روزی سطح دغدغه‌ی سینمای ایران آنقدر بالا برود که مثلا ساخت فیلمی در خصوص حمله‌ی تروریستی به کاروان‌های زیارتی ایرانیان در عراق و عربستان، تبدیل به کف مطالبات سینماگران شود.