دیپلماسی به سبک روحانی

به گزارش بولتن نیوز، اجلاس سازمان در نیویورک نخستین آزمون جدی برای ارزیابی دولت دکتر روحانی در سیاست خارجی و حل مساله هسته ای ایران است.

با پیروزی دکتر روحانی در انتخابات ریاست جمهوری شاید کمتر کسی امیدی به بهبود اوضاع اقتصادی داخلی و روابط خارجی کشور و برون رفت کشور از فضای گذشته است. دکتر روحانی که در مناظره های انتخاباتی با مهارت در سخنوری و ادبیات گفتمانی دیپلماتیک افکار عمومی را به سمت خویش معطوف کرد، بعد از انتخاب شدن نیز با تعامل سازنده و مثبت با افکار عمومی داخلی و خارجی صحبت نمود. اگر به پیشینه فعالیت روحانی مراجعه کنیم، عضویت در مجلس خبرگان رهبری، عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام، عضویت در شورای عالی امنیت ملی، رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، 5 دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی، نائب رئیس مجلس، دبیر شورای عالی امنیت ملی، رئیس تیم هسته ای، مذاکره کننده ارشد ایران در مذاکرات هسته ای و ده ها پست حساس دیگر را شاهد هستیم. به واقع روحانی علاوه بر مناصب اجرایی و تصمیم گیری مهم در سطح اول مملکت در مراکز حساس تحقیقاتی نیز حضوری فعال داشته است. تمام این موارد نشان از سیاستمدار کار کشته و خبره ای می دهد که به خوبی به زبان و ادبیات سیاسی و دیپلماتیک آشنا است.

دکتر روحانی در شرایطی شعارهای انتخاباتی دولت خود را دولت تدبیر و امید نامید که جامعه با توجه به بی تدبیری های گذشته با نوعی یاس و استیصال مواجه بود. وی دولت خویش را دولت اعتدال نامید، چون فهمیده بود که نتیجه افراط و تفریط به کجا رسیده است. در واقع دکتر روحانی با گفتمان عقلانیت محور با مردم سخن گفت که از سیاست های شعاری، افراطی و مخرب خسته و به ستوه آمده بودند و در پی راه و تفکر نوینی برای بازگردان مملکت به سمت و سوی توسعه و پیشرفت بودند.

رئیس جمهور منتخب از همان آغاز از تعامل با سایر کشورها و حل تنش های موجود میان ایران و جهان خبر داد. در حالی که از دو سوی طیف اعتدال انتقاداتی به او وارد می شود، اما روحانی می دانست که چه راهی را در پیش گرفته و به کجا می رود. در جریان انتخاب وزرای کابینه، معاون ریاست جمهوری و مقامات تصمیم گیر، دکتر روحانی از وزرایی استفاده کرد که علاوه بر سوابق اجرایی و عملی روشن، معتقد به مشی اعتدالی نیز باشند. شاید از مهم ترین و تاثیرگذارترین افراد منتخب روحانی بتوان به دکتر ظریف برای وزارت امور خارجه اشاره کرد. دکتر ظریف که از جهت سوابق علمی و عملی از پرستیژ و وجهه بین المللی برخوردار است، در مناصبی که بر عهده داشته، همواره بر دیپلماسی تعاملی معتقد بوده است. به عقیده نگارنده، در حالی که در دنیای سیاست آخرین راه حل را جنگ می دانند، اما دکتر ظریف معتقد است که جنگ راه حل نیست و آخرین راه حل نیز دیپلماسی و گفت و گو است.

شاید به واقع مهمترین چالش پیش روی دولت جدید در مرحله نخست بازیابی اعتماد از دست رفته نسبت به سیاست خارجی ایران و توسعه مناسبات با سایر کشورها و در مرحله بعد حل و فصل مساله هسته ایران است که بسیاری از مسائل به آن گره خورده است. رئیس جمهور که در گذشته سابقه روشنی از مذاکرات با کشورهای غربی بر سر مساله هسته ای ایران دارد، آمادگی خود را برای از سرگیری مذاکرات و حل مساله بر مبنای احترام و اعتماد دو طرفه اعلام کرده است. در مقاله اخیر ایشان در واشنگتن پست آمده است که ایران به دنبال تعامل سازنده است، زیرا دوران دشمنی خونین گذشته است. روحانی در این مقاله معتقد است که جهان تغییر کرده است، سیاست بین المللی دیگر بازی با حاصل جمع صفر نیست، بلکه عرصه چند بعدی است که گاهی اوقات همکاری و رقابت همزمان رخ می دهد و انتظار می رود که رهبران جهان تهدیدها را به فرصت تبدیل کنند. روحانی همچنین از اختیار تام خویش در زمینه مساله هسته ای خبر داده است.

انتخاب دکتر روحانی به ریاست جمهوری چه در داخل و چه در خارج امیدها را زنده کرده است. به همان اندازه که در داخل مردم به او امید بسته اند در خارج نیز گفتمان جدید با استقبال روبه رو شده است و این مساله را از سخنان رهبران غربی می توان به وضوح مشاهده کرد. این روزها در آستانه اجلاس سالانه سازمان ملل در نیویورک هستیم و رئیس جمهور خود را آماده شرکت در این اجلاس می کند. همگان به انتظار نتیجه سخنرانی رئیس جمهور در این اجلاس و مذاکرات با روسای جمهور کشورهای غربی هستند تا ببینند که دیپلماسی جدید تا چه حد قادر به حل مسائل و مشکلات است. بدون شک این اجلاس می تواند مسیر راه دولت جدید در مذاکرات هسته ای و روابط با سایر کشورها باشد. باید در انتظار نشست و دید که روحانی با این چالش بزرگ چگونه روبه رو خواهد شد.

منبع: روزنامه آسیا