چالش‌های لیگ دسته یک فوتبال

به گزارش ایسنا، در بسیاری از کشورها لیگ‌های دسته پایین علاوه بر آنکه رقابتی برای حضور تیم‌ها در لیگ برتر به شمار می‌آید جایی برای کشف استعدادها و یا محلی برای گذراندن دوران بازنشستگی برخی از بازیکنان حرفه‌ای است. اما اینکه در لیگ دسته اول و یا دوم در ایران دقیقا چه می‌گذرد، سوالی است که برای بسیاری پاسخی ندارد. لیگی که بیشتر اخباری که از آن به گوش می‌رسد مربوط به بدهی‌های مالی، امکانات حداقلی، ورزشگاه‌های قدیمی، زمین‌های خاکی، چمن‌های زرد و گاهی هم دوپینگ و تبانی است.

30 مردادماه امسال بود که رییس کمیته‌ برگزاری مسابقات لیگ دسته یک با اعلام اینکه 14 تیم لیگ دسته یک بدهکار هستند از فرصت یک ماهه برای تسویه حساب این تیم‌ها خبر داد و هشداری جدی مبنی بر کنار گذاشتن تیم‌های بدهکار داد.

غلامرضا بهروان، در مراسم قرعه کشی لیگ دسته یک کشور تاکید کرده بود که به تیم‌های بدهکار حق شرکت در رقابت‌های دسته یک داده نمی‌شود و حتی درباره احتمال برگزاری قرعه کشی مجدد در صورت عدم تسویه حساب تیم‌های بدهکار اخطار داده بود. اینکه در لیگ دسته یک ما چرا باید از 26 تیم حاضر 14 تیم بدهکار باشند خود از نکات قابل توجهی است که شاید فقط در فوتبال ایران دیده شود.

کار از این هم فراتر رفت و رییس کمیته انضباطی گفت که تیم‌های بدهکار بهتر است از همان هفته اول در این رقابت‌ها شرکت نکنند!

استقلال اهواز، شهرداری یاسوج، پاس همدان، ایران جوان بوشهر، سایپای شمال، نساجی مازندران، مس سرچشمه، شهرداری بندرعباس، گهر دورود، آلومینیوم هرمزگان، صنعت نفت آبادان، نفت و گاز گچساران و ابومسلم خراسان تیم‌هایی بودند که به علت بدهی فقط تا پایان شهریور ماه فرصت صاف کردن حساب خود را داشتند.

اما قضیه وقتی ناراخت کننده می‌شود که بدانیم بدهی بسیاری از این تیم‌ها با قرارداد یک بازیکن لیگ برتری برابری می‌کند. تیم‌های که برخی از آنها دارای سابقه چندین دهه‌ای در فوتبال ایران هستند، بدهی مالی آنها را به این حال و روز انداخته است. نگاهی به تاریخ تاسیس برخی از این باشگاه‌ها خود گویای قدمت آنهاست. پاس(1332)، استقلال اهواز(1327)، نساجی مازندران(1339)، صنعت نفت آبادان(1351)، ابومسلم خراسان(1349) و... اینکه چرا به لیگ دسته در ایران به عنوان لیگی که می‌تواند استعداد آفرین باشد نگاه نمی‌شود نیز از سوالات بدون پاسخ است.

حالا فقط مشکلات تیم‌های دسته یک فقط به حضور در لیگ منتهی نمی‌شود؛ بسیاری از این تیم‌ها بخاطر داشتن بدهی از حضور در جام حذفی نیز کنار گذاشته شدند.

آلومینیوم هرمزگان، گهر دورود لرستان، استقلال اهواز، نفت و گاز گچساران، نساجی مازندران، سایپای شمال،‌ شهرداری یاسوج، ایرانجوان بوشهر، شهرداری بندرعباس و ابومسلم خراسان به علت بدهی از جام حذفی فوتبال کنار گذاشته شدند.

اما بدهی مالی تنها مشکل لیگ دسته یکم نیست؛ مشکلات مدیریتی نیز از دیگر مشکلات حال حاضر برخی از تیم‌های دسته یکی است.

برای نمونه چند وقتی است که بحث‌های مختلفی درباره مالکیت باشگاه ابومسلم خراسان مطرح می‌شود و این تیم را با چالش‌هایی روبرو کرد؛ حالا کار آنچنان بالا گرفت که قرار شد تعیین تکلیف مالکیت این باشگاه با استعلام وزارت ورزش و جوانان مشخص شود.

مساله تبانی نیز از دیگر مباحث مطرح در این لیگ است. بحثی که هر از جند گاهی بحث‌هایی درباره آن مطرح می‌شود. آخرین نمونه آن هم مربوط می‌شود به کنار گذاشتن تیم مس ورزقان به دلیل آنچه که تبانی این تیم با استیل آذین خوانده شد.

کش و قوس‌های تیم‌ها برای قرارداد بستن با مربیان نیز از نکات قابل توجه این روزهای لیگ دسته یک است.بودندتیم‌هایی که در آستانه شروع لیگ دسته یک تکلیف مربیانشان مشخص نشده بود.

حالا گویا قرار است امسال تمهیداتی جدید برای لیگ دسته یک اندیشیده شود و شاهد برگزاری لیگی منظم و با برانامه باشیم که فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به توجه ویژه‌ای به آن خواهد داشت.

لیگ‌های دسته یک و دو و حتی سه در بسیاری از کشورها با نظم و تربیت لیگ برتر برگزار می‌شود و تیم‌های لیگ‌های دسته‌های پایین‌تر اختلاف فاحشی حداقل با بسیاری از تیم‌های لیگ برترشان ندارند.