از «نرمش قهرمانانه» تا «تمدن نوین اسلامی»

گروه مانیتورینگ - بیانات مهم مقام معظم رهبری که بازتاب های زیادی در رسانه های داخلی و خارجی داشته است از دید کاربران شبکه های اجتماعی هم پنهان نمانده است.

به گزارش بولتن نیوز، محمد پورغلامی در صفحه گوگل پلاس خود نوشت:


یک. از جمله خصوصیات "رهبران" و "متفکران"، در کنار "نظریه پردازی"، خلق "واژگان" و "اصطلاحات" جدید است. اصطلاحاتی که شاید تا قبل از آن کسی به کار نبرده بود و آن متفکر برای رساندن فحوا و معنای کلام خود آنها را جعل کرده است. واژه سازی البته کار ساده ای نیست و کمتر کسی است که توانایی چنین کاری را داشته باشد.
به نظر می رسد یکی از اقداماتی که رهبر انقلاب در کنار "اندیشه ورزی" و تعیین "خط مشی"های کلی نظام انجام می دهند، "واژه سازی" آن هم برگرفته از ظرفیت های بالقوه "زبان فارسی" (و نه ترجمه و گرته برداری ناشیانه از دیگر زبان ها) است. در طول مدت این بیست و چهار سال، ایشان واژه ها و اصطلاحات جدیدی را به وجود آوردند که امروزه حتی طیف منورالفکری هم مجبور به استفاده از آنها است حتی اگر مخالف باشد. شبیخون فرهنگی، تهاجم فرهنگی، ناتوی فرهنگی، جنگ نرم، مهندسی فرهنگی، چشم انداز بیست ساله، ایران 1404، الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت، تولید علم، جنبش نرم افزاری، بیداری اسلامی، تقوای سیاسی، مثلت "عزت، حکمت، مصلحت"، و نرمش قهرمانانه از جمله آنها است.

دو. بعد از به کار بردن اصطلاح "نرمش قهرمانانه" توسط ایشان، برخی از افراد و رسانه ها چنین نوشتند و پنداشتند که این به معنای "عقب نشینی" و "کوتاه آمدن" در برابر تحریم های غرب است و بنابراین سیاست های غرب در قبال ایران نتیجه داده است. که باید گفت: اولا این فرض اشتباه است، چرا که اساسا منظور رهبری از اصطلاح "نرمش قهرمانانه" چنین نبوده است. ایشان همانطوری که دیروز هم گفتند این اصطلاح را "سال ها پیش" در جریان دیدار با دکتر ولایتی و مسئولان وزارت خارجه به کار بردند. در آن دیدار اینطور گفتند:
"نمايندگان سياسى جمهورى اسلامى ايران در جهان بايد تيزتر از شمشير، نرم‌تر از حرير و سخت‌تر از سنگ و پولاد باشند. عرصه سياست خارجى ميدان نرمشهاى قهرمانانه است، اما نرمشى كه در برابر دشمن تيز باشد." 17/5/75
این سخنان کاملا نشاندهنده آن است که مراد ایشان به هیچ وجه عقب نشینی در برابر غرب نیست. ثانیا بر فرض هم که این باشد (فرض محال) این "عقب نشینی"، تاکتیکی است نه "استراتژیک". عقب نشینی نادرست است که استراتژیک (به معنای کوتاه آمدن از آرمان ها و اهداف) باشد، وگرنه ممکن است دو جبهه درگیر در جنگ، برای رسیدن به اهداف مهم و حیاتی دیگر، برای مدتی از برخی از سنگرهای خود "به صورت موقت" عقب نشینی کنند، که این نه تنها بد است، که اتفاقا عین "عقلانیت" است.

سه. رهبری در انتهای سخنان خود نیز بر این نکته تأکید کردند که آینده ایران صد در صد به سمت تعالی و پیشرفت است اما "شرط" هم دارد:
"بنابراين ما ترديدى نداريم كه آينده‌ى روشنى داريم؛ البتّه اينكه اين آينده زود باشد يا دير باشد، دست من و شما است: اگر خوب حركت كنيم، آينده زودتر خواهد رسيد؛ اگر چنانچه تنبلى و كوتاهى و خودخواهى و دنياپرستى و دل دادن به اين ظواهر، چشم ما را يك قدرى پُر كند، ساقط كند ما را، در درون خودمان ريزش - چه ريزش شخصى در درون، چه ريزش اجتماعى - پيدا بكنيم، البتّه ديرتر به دست خواهد آمد؛ امّا بدون ترديد به دست خواهد آمد."
در حقیقت سرنوشت محتوم ایران به سمت پیشرفت است اما تنبلی ها و سستی ها و مشغول شدن به دعواهای حیدری- نعمتی ممکن است رسیدن به آن را با تأخیر همراه سازد.
در این باره نیز می توان دلائل زیادی بر شمرد که فعلا از آنها می گذرم اما چندی پیش برای مصاحبه ای در باب "تمدن سازی" خدمت آقای "دکتر محسن الویری"، مدیر گروه تاریخ اسلام دانشگاه باقرالعلوم(ع) رفتم. ایشان نیز مبتنی بر گزاره های عقلانی، چنین نتیجه گرفتند که "تمدن نوین اسلامی"، فرزند مشروعی است که چه دیگران بخواهند و چه نخواهند حتما متولد خواهد شد، چرا که تقریبا همه مولفه های تمدن ساز، یا به وجود آمده یا در حال شکل گیری است، منتها مخالفان (داخلی و خارجی) می توانند اندکی آن را به تأخیر بیاندازند اما یقینا این کودکی است که پا به عرصه جهان خواهد گذاشت.