«برد- برد» هسته اي

حميدرضا آصفي* :مذاکرات هسته اي نزديک به 10سال است که ادامه پيدا کرده و به اعتقاد بنده اين زمان براي حل موضوع کافي بوده اما طولاني شدن زمان مذاکرات نشان مي دهد که طرف مقابل اراده اي براي حل موضوع ندارد اگر آمريکا موضوع را از دريچه منافع خود و نه از دريچه منافع اسراييل مي ديد زودتر به نتيجه مي رسيديم. اختلافي جدي بين ايران و 1+5 وجود دارد؛ عدم وجود اراده براي حل مساله از سوي طرف مقابل و ديدگاه و رويکرد آنها درباره برنامه صلح آميز هسته اي جمهوري اسلامي ايران؛ ما اين موضوع را از دريچه فني و حقوقي مي بينيم اما طرف مقابل با ديد سياسي و امنيتي به آن نگاه مي کند در حالي که موضوع هسته اي ايران اصلاموضوع سياسي و امنيتي اي نيست، يک بحث فني و تکنيکي و در چارچوب مقررات بين المللي و NPT است. اگر طرف مقابل در چارچوب NPT و مقررات حاکم بر رفتار هسته اي کشورها، عمل مي کرد تاکنون اين مساله حل شده بود. نکته ديگري که آقاي روحاني نيز به درستي به آن اشاره کردند اين است که اين مذاکرات براي به نتيجه رسيدن بايد زمان محدود و مشخصي داشته باشد .
     به اين معنا که مذاکره به صرف مذاکره نمي شود به ويژه وقتي طرف مقابل مذاکره مي کند و شب قبل از مذاکره، ايران را تحريم مي کند. منطقي نيست که گفت وگو و مذاکره انجام شود و از سوي ديگر طرف مقابل اقدامات خصمانه خود را تشديد کند. نکته ديگر اينکه طرفين بايد براي اين مساله، نقشه راه داشته باشند به اين معنا که طرف غربي بداند که از ايران چه مي خواهد و آن را اعلام کند، ايران هم اعلام کرده غني سازي حق ماست و شفافيت نيز مورد انتظار و مطالبه غرب است که ايران در اين مورد کاملاآماده است و در موضع گيري هاي مکرر آقاي روحاني بر اين نکته تاکيد شده است. شفاف سازي چيزي است که طرف مقابل از ما مي خواهد، و اما به رسميت شناختن حق غني سازي و هسته اي ما، تکليف غربي هاست، اگر اين دو، کنار هم باشد مشکلي پيش نخواهد آمد. نکته ديگر اينکه 1+5 بايد بپذيرد که ما در کجا قرار داريم. نبايد بازگشت به عقب را مطالبه کنند، اگر بحث تعليق و توقف پيش آيد روشن است که مذاکرات سرانجامي نخواهد داشت. غرب بايد همسان پنداري کند و خود را جاي جمهوري اسلامي ايران بگذارد، اين به حل سريع تر موضوع کمک مي کند، ما چيز زيادي نمي خواهيم؛ تنها حقوق هسته اي ايران، لغو تحريم هاي ظالمانه يکجانبه و همچنين تحريم هايي که از سوي سازمان ملل اعمال شده که بي مبناست به رسميت شناخته شود. زيرا از ابتدا پرونده ايران نبايد از سوي آژانس به شوراي امنيت احاله مي شد. اگر طرف مقابل به اين نکات توجه کند مساله زودتر حل خواهد شد. اما آنچه مهم است اينکه آمريکايي ها در اين مذاکرات منافع خود و کشورهاي غربي و آينده سياسي خود را نبايد با منافع رژيم صهيونيستي گره بزنند. رژيم صهيونيستي و معدودي از کشورهاي عربي، آمريکا را در مورد سوريه به پرتگاه بدي کشانده اند، اميدواريم متوجه باشند که به نقطه خطرناکي نزديک شده بودند. استقرار دولت جديد و استقبال گسترده جهاني از اين انتخاب و پيام هاي دلگرم کننده کشورهاي مختلف مي تواند چتر خوبي براي 1+5 باشد که رفتار خصمانه گذشته خود را متوقف کنند و از سر دوستي و تکريم با ايران وارد مذاکره شوند. نمي توان با جمهوري اسلامي با زبان زور مقابله کرد کمااينکه 35سال گذشته نشان داده تمام اين مسايل نه تنها ايران را به عقب برنگردانده بلکه قدرتمندتر کرده است. سياست هاي هسته اي ما، سياست هاي کلان نظام است، دولت ها نيز در چارچوب سياست هاي کلان تصميم مي گيرند اما آقاي روحاني نشان داده علاقه دارد اين مساله حل شود و نمي خواهد از اين موضوع در جهت تحقير و تخريب طرف مقابل استفاده کند. فکر مي کنم اگر کشورهاي 1+5 هم درصدد اين نباشند که براي خود جشن پيروزي بگيرند و به اسراييل خوش خدمتي کنند، موضوع حل مي شود، اگر 1+5 طوري حرکت کند که انتهاي مذاکرات منافع طرفين را تضمين کند زودتر به نتيجه مي رسند.
    *سخنگوي پيشين وزارت خارجه