تزلزل آمریکا در تصمیم گیری

به گزارش بولتن نیوز به نقل از  تارنمای کاوش پرس:تصمیم ۳۱ آگوست رئیس جمهور مبنی بر در خواست حمایت کنگره در مورد اقدام نظامی علیه سوریه، تقریبا تعجب همگان را بر انگیخت. بسیاری درخاورمیانه و جاهای دیگر این اقدام را به منزله نشانه ای از سردرگمی کاخ سفید برداشت می کنند و یا بدتر، بدین معنا که از نظر رئیس جمهور مشکلی نیست که بتواند کنگره را برای عدم انجام اقدام نظامی مقصر قلمدادکند.

طی دو سال گذشته رئیس جمهور در قبال سوریه رویکردی محتاطانه اتخاذ کرده است. وی که نیروهای ایلات متحده را از عراق بیرون کشیده و در آستانه ی کاهش چشمگیر حضور نظامی در افغانستان می باشد، تمایل کمی برای یک درگیری دیگر در قسمت دیگری از دنیا از خود نشان می دهد.

بشار اسد رئیس جمهور سوریه یک رشته عملیات نظامی نفرت انگیز به راه انداخته که حدود۰۰۰، ۱۰۰ کشته و میلیونها آواره بر جای گذاشته و یک تراژدی انسانی دهشتناک را بر مردم خود تحمیل نموده است. در یک جهان آرمانی، واکنش جامعه ی بین الملل چیزی بیش از انزجار خواهد بود، اما تا کنون اینگونه نبوده و به نظر میرسد که درآینده نیزنخواهد بود. حمایت روسیه از اسد تضمین میکند که شورای امنیت سازمان ملل هیچ اقدام جدی نخواهد کرد.

این وظیفه ی ایالات متحده نیست که هر بی عدالتی را در جهان اصلاح کند. به نظر میرسد اوباما باور دارد که قدرت نظامی آمریکا نمیتواند تغییر آنچنانی در سوریه ایجاد کند، حداقل نه به قیمتی که ایالات متحده در حال حاضر برای پرداخت آن آمادگی دارد. بخشی از مشکل، ترکیب سوری های موجود در اردوگاه شورشیان است: برخی خواهان یک سوریه ی دموکراتیک هستند، اما نیروی های اسلام گرا- من جمله عناصر نزدیک به القاعده – نفوذ خود را گسترش داده اند. ایالات متحده چگونه می تواند حمله ای را ترتیب داده و به گروه اول، ونه به گروه دوم کمک کند؟ رویکرد خوددارانه ی رئیس جمهور قابل درک است و سیاستی است که من با آن موافقم.

پشت درخواست حمایت کنگره دلیلی وجود داد. یک حمله ی نظامی با حمایت کنگره پیام قوی تری مبنی بر عظم آمریکا در بر خواهد داشت.

رئیس جهور گفت حمله ممکن است در عرض یک هفته یا یک ماه و یا همین حالا صورت گیرد. میتوان گفت درست است. اما این جمله چه پیام سیاسی به دشمنان و دوستان ما فرستاد؟ نشانی از تزلزل و عدم انصمام کاخ سفید در مورد استفاده از زور بود. برخی بدون شک باور دارند که رئیس جمهور از یک "نه” کنگره استقبال خواهد کرد، زیرا به او این امکان را میداد که از تله بیرون بیاید، همانطور که رای پارلمان، انگلیس را از یک بازی نظامی بیرون کشید. دمشق این تصمیم را به عنوان یک پیروزی تشویق کرد.

رئیس جمهور مسیری را آغاز نموده در حالی که اختیار پیگیری آن را به دستان دیگران سپرده، من جمله کسانی که چندان تمایلی به او ندارند.

http://www.brookings.edu/blogs/up-front/posts/2013/09/03-no-way-to-start-a-war-syria-pifer

منبع: وبلاگ «سیاحت غرب»