آقا سعید، این تسبیح را از نو بچین

خوب، بالاخره نوبت به دکتر جلیلی رسید. حالا دیگر با حکم رئیس‌جمهور، او مسئول امنیت من و شما "نیست". امنیتی که در این شش سال، تأمین بود و باید بپذیریم که بعضی وقت‌ها، ابتکار شخص دکتر جلیلی به آن ارتقا می‌بخشید. ابتکاراتی که هم از سر حفاظت اطلاعات و هم از سر نجابت خود آقا سعید، اکثرا پنهان مانده و بجز ماجرای ریگی، از دیگر آنها بی‌اطلاعیم.

 اما ما از خود آقا سعید یاد گرفتیم که هر اتفاقی را از زاویه‌ی نیمه‌ی پر آب نگاه کنیم و حتی عزل مدیران انقلابی را نیز فرصتی بدانیم برای استفاده از ظرفیت بالای ایشان در موقعیت‌های دیگر. موقعیتی که قرار نیست همیشه حکومتی و دولتی باشد. و از قضا امیدواریم در مورد دکتر جلیلی، آن موقعیت جدید از این جنس نباشد. تا از همه‌ی توانایی وی و تیم ایشان در بازسازی اجتماعی نئوحزب‌اللهی‌ها بهره ببریم.

نمی‌دانیم که شخص دکتر جلیلی و مدیریت کلان نظام چه جایگاه مدیریتی جدیدی را برای ایشان در نظر گرفته‌اند، اما امیدواریم اگر قرار است دوباره آقا سعید را در یک پست جدید ببینیم، شرایط طوری نباشد که مانع از فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی وی شود. فعالیت‌هایی که متأسفانه در نزد حزب‌اللهی‌ها چندان بها ندارد و از منظر آسیب‌شناسانه، یکی از اصلی‌ترین دلایل شرایط سیاسی امروز ایشان به همین ضعف برمی‌گردد.

هرچند بعضی‌ها در ماجرای معروف "نخ تسبیح" تردید دارند، اما حتی اگر فرض کنیم که اصلا چنین کلامی از سوی رهبر انقلاب در حق دکتر جلیلی بیان نشده باز هم می‌توان چنین نقشی را برای آقا سعید تصور کرد. چون به قول حضرت امیر(ع) باید به صحت منطقی یک کلام خیلی بیشتر از اعتبار گوینده‌ی آن توجه کنیم و مگر غیر از این است که منطق نخ تسبیح، در سطح بالایی‌ست؟

فارغ از اینکه چه کسی باید این بازسازی را انجام دهد، در اصل آن نمی‌توان تردید کرد. کمتر کسی از افراد وابسته به ستادهای حیات طیبه هست که در طول رقابت‌های انتخاباتی و پیش و پس از آن، این ضرورت را درک نکرده باشد. و شاید این جمله‌ی دکتر جلیلی بعد از اعلام نتایج انتخابات که گفتند "نتیجه‌ی انتخابات نشان می‌دهد ما نتوانستیم کارآمدی گفتمان مقاومت را خوب به مردم نشان دهیم" می‌تواند موید این مطلب باشد.

ما نمی‌خواهیم در اینجا ثابت کنیم که دکتر جلیلی و تیم‌شان (با برخی بازنگری‌ها) توانایی انجام بازسازی اجتماعی جریان نئوحزب‌اللهی‌ها را دارد یا نه، چون آنرا پیش فرض خود گرفته‌ایم. البته نه پیش‌فرضی کورکورانه، که تقریبا همه‌ی ما آنروزی که اسم او برای ریاست جمهوری مطرح شد، توی ذهن‌مان نقشی بیشتر از یک رئیس‌جمهور چهار یا هشت ساله برای او ترسیم کردیم.

اما قضیه اینجاست که عزم دکتر جلیلی برای "نخ‌تسبیح‌گری" یک طرف ماجراست. طرف دیگر این ماجرا درخواست‌های گسترده‌ای‌ست که باید از سوی حزب‌اللهی‌های همه‌ جای کشور به سمت آقا سعید روانه شود. به عبارت دیگر، اگر قرار است او ما را دور هم جمع کند، باید خود ما از او بخواهیم که این کار انجام دهد. خواسته‌ای در حد گسترده تا واقعا وی به این نتیجه برسد که عده‌ای در کشور دنبال این پروژه هستند.

البته آنهایی که در انتخابات با ایشان کار کرده‌اند خوب می‌دانند که اگر قرار است در این حلقه تصمیمی گرفته شود، روند این تصمیم‌سازی از پایین به بالاست. یک جورایی سیستم بیعت اینجا حاکم است. تا اشتیاق مستمعین بر صاحب سخن اثبات نشود، او قدمی از قدم برنمی‌دارد. پس حالا که با بیرون آمدن دکتر جلیلی از سازمان امنیت ملی، فرصت انجام این نقش مهم بیشتر از قبل فراهم شده، این من و شما و همه‌ی دلسوزان انقلاب اسلامی و گفتمان مقاومت هستیم که باید از آقا سعید بخواهیم این تسبیح را دوباره بچیند. پس بسم‌الله...