سیف با این دو گانه چه خواهد کرد؟

به گزارش بولتن نیوز، رسالت اصلی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران آن است که با اجرای سیاستهای پولی و اعتباری شرایط مساعد برای پیشرفت اقتصادی کشور را فراهم سازد و در اجرای برنامه‌های مختلف اعم از برنامه‌های تثبیت وپیشرفت اقتصادی پشتیبان دولت باشد. (۱) از وظایف اصلی بانک مرکزی در حوزه ریالی می‌شود به هدایت  نقدینگی به تولید، خلق پول ، تنظیم کننده نظام پولی و اعتباری کشور، نظارت بر بانک‌ها و مؤسسات اعتباری اشاره کرد. در حال حاضر نقدینگی در کشور بیش از ۴۵۰ هزار میلیارد تومان است و در طی ۱ سال گذشته ۲۵% افزایش یافته اما با نگاهی به وضعیت اقتصادی درمییابیم که این افزایش به هیچ‌وجه سبب افزایش ورود نقدینگی به بخش تولید نشده و به کاهش عطش بنگاه های تولیدی نیانجامیده است. حال سوال این است که چه سیاستهایی اتخاذ شده که با وجود افزایش نقدینگی، تولید کشور از نبود نقدینگی رنج می‌برد؟ و دولت جدید و بانک مرکزی جدید چه سیاستی را باید در پیش بگیرد؟

متاسفانه قانون بانک داری بدون ربا – با اینکه انتقاداتی به آن وارد است – به طور کامل اجرا نمی­شود. یکی از مهمترین وظایف بانک مرکزی که در قانون نیز تصریح شده است، نظارت بانک مرکزی بر بانک‌های عامل است که تا به حال اقدام مناسبی در این زمینه انجام نشده است. حتی بانک مرکزی ابزار لازم را برای نظارت در اختیار ندارد و تا به حال سعی در ایجاد ساختار های نظارتی لازم نشده است حتی تشکیل معاونت نظارت در بانک مرکزی هم بعد از تخلف بزرگ اخیر بانکی بوده است نبود نظارت مناسب بر بانک ها در کنار افزایش بیش از پیش بانک ها بواسطه افزایش  قدرت خلق پول بی انظباطی پولی را در بازار کشور به همراه دارد. همچنین به دلیل نبود سیاست های مالی و بازدارنده مناسب منابع پولی نزد بانک ها به راحتی وارد بازارهای موازی تولید یعنی سفته بازی می‌شود. در حال حاضر بانک مرکزی توانایی هدایت نقدینگی را به سمت تولید ندارد و بانک ها هم هیچ الزامی به این امر ندارند. با توجه به مسائل ذکر شده نحوه مدیریت منابع پولی توسط بانک مرکزی یک مساله جدی است.

دوگانه ای در بخش پول وجود دارد؛ همزمانی نبود نقدینگی برای بخش تولید و همچنین افزایش حجم نقدینگی در کشور. نبود مسیر هدایت نقدینگی به بخش تولید به کاهش عرضه کل می­انجامد و افزایش نقدینگی نیز در بازارهای سفته بازی و غیر مولد به افزایش قیمت نهاده­‌های تولید از جمله زمین، مواد اولیه و مانند آن می­انجامد.بنابراین افزایش تورم از هر دو مسیر کاملا مشخص و واضح است.

دلیلی بر این مدعا آنکه نسبت نقدینگی به تولید ناخالص داخلی در ایران کمتر از یک است و این نسبت برای کشورهایی مانند ژاپن و چین و انگلستان بیش از ۱٫۵ است. در واقع اگر پول به بخش تولید هدایت می­شد قطعا حجم نقدینگی موجود بسیار کمتر از آن چیزی است که باید می­بود و این در حالی است که تورم در کشور دو رقمی است. راه­حل واقعی حل مشکل تورم کشور در هدایت نقدینگی است نه کنترل تورم. سیاست کنترل تورم در شرایط فعلی به مانند پاک کردن صورت مسأله است نه حل آن. این مطلبی است که باید مسوولان بانک مرکزی و اقتصادی کشور به آن توجه کنند و اقدام های عاجل را برای آن اتخاذ نمایند.

منبع : عیارآنلاین