فوتبال ما درآمد کافی دارند لطفا به فکر محرومان جامعه باشید!

بولتن نیوز - گروه ورزش: این روزها در خبرها می خوانیم که سردار رویانیان مدیرعامل پرسپولیس در تلاش است تا خلعتبری در لیگی نماند که نام جعلی خلیج ع – ر – ب – ی بر آن نام گذاشته شده است. امروز در خبرها دیده شد که خیری پیدا شده است تا تمام مبلغ 1 میلیون دلاری خلعتبری را پرداخت کند تا این بازیکن در لیگی که روزگاری مامن تمام فوتبالیست های مشهور ایرانی بود به فوتبال حرفه ای خود ادامه ندهد.

بازیکنی که به ادعای وی قرارداد خود را پس از نام گذاشتن این عبارت مجهول بر لیگ فوتبال این کشور، بسته است.

همه ی ماها می دانیم که خیرین انسان هایی هستند که با تمام امکاناتی که نسبت به آحاد جامعه دارند در فکر کرامت انسانی ند و به گفته ی عامیانه خرج کردن در این موضوع برای تمام افراد جامعه کار بسیار ارزشمندی و قابل تکریمی است.

اما در این جریان سوالی که پیش می آید این است آیا حقیقتا هدف این کمک های انسان دوستانه سمت و سویی خوبی به خود گرفته است یا خیر؟ یا به طور کلی باب شدن این کمک ها به مسیرهایی که کمتر برای جامعه و تک تک افرادی که در آن زندگی می کنند مفید است؟

یعنی در ایران هیچ کار خیری نیست که این فرد خیّر حاضر شده است پول بدهد خلعتبری در امارات بازی نکند؟! بهای بازی نکردن خلعتبری در امارات شاید چهره خیلی‌ها را خندان کند.

هرفرد دوستار فوتبال طبعا دوست ندارد که بازیکن تیم ملی فوتبال کشورش در لیگی که نام جعلی خلیج فارس رو یدک می کشد به فوتبال حرفه ای خود ادامه دهد چرا که آن بازیکن نماینده ی مردم و فوتبال کشور کشورمان است.

کمترین انتظاری که از خلعتبری می شد در این جریان داشت، این بود که برای هویت کشور عزیزمان هم که شده به هر دلیل ممکن یا غیر ممکن در امارات و لیگی که نام جعلی برآن گذاشته شده است بازی نکند که به گفته ی خود او ندانسته و پس از عقد قرارداد با نام جعلی این لیگ فوتبال مواجهه شده است.

این آزمونی بود برای خلعتبری که نشان دهد آیا عزت و اقتدار کشورش 3 میلیارد تومان ارزش دارد یا نه؟

اما در این مطلب روی سخن با خیرین است، جناب آقای خیر! فوتبال ما به اندازه ی کافی درآمد دارد چه در بخش خصوصی و در چه بخش دولتی و خیلی افراد هستند که به عنوان خیر در این فوتبال میلیاردها خرج می کنند تا به تیم مورد علاقه شان کمک کرده باشند نمونه اش هم همه  ما می دانیم و از رقم قرارداد بازیکنان در طول یک فصل کاملا مشهود است.

به طورمثال آتش سوزی دبستانی که همین پارسال دانش آموزانش در آتش سوختند و یا همین کودکان مدرسه ی درودزنو یا برادران روستای دارالمیزان مهر که چشم‌انتظار کمک خیّران هستند،  هزاران محکومی که با این یک میلیون دلار می توانند به آغوش خانواده شان برگردندو...

یعنی درد آنها گران‌تر از تحمل حضور یک بازیکن ایرانی در لیگی با هر اسمی که می‌خواهد باشد، نیست؟ کسی حاضر است بدون نیت یک میلیون دلار بدهد و ما هم که رسانه هستیم دنبالش بدویم و برایش دست بزنیم؟

این ها مشتی از خروار است که همه ما ایرانی ها به آن واقف ایم اما  هدف از این گلایه این بود که کشور عزیزمان ورای استقلال و عزت که خواستگاه همه ی افراد این سرزمین است محرومانی دارد، محرومانی که از بازی کردن یک بازیکن در لیگی که نام جعلی روی آن گذاشته شده است مهم تراست و خیلی از این ها چشم به راه افراد دارایی هستند که کرامت انسانی و کمک به محروم سرلوحه ی زندگیشان است. 

جناب آقای خیر محترم، فوتبالیست‌ها و مدیران و مسئولان و مربیان ما به‌اندازه کافی درآمد دارند؛ اما آنهایی که پول ندارند، درد دارند؛ می‌شود به‌فکر آنها باشید؟