گزارش تصويري از بقعه عينالي در تبريز

 گروه فرهنگي_ عكس و نوشته از کاوه، تبریز بر بستر کوهی سرخ فام جای گرفته است که به آن سرخاب گفته­اند، اکنون  به واسطه  مقبره انسان های بزرگواری که در بالای این کوه واقع شده اند از لفظ  عینالی  یا عینال  زینال  و عون بن علی نیز در نام بردن از آن استفاده می شود. 

به گزارش بولتن نيوز، زیارت گاهی در بالای کوه  نهاده شده است که آب "حوض ترلان " زائرانش را سیراب می­کرد و چند  چایخانه  لب­های  تشنه را  تر ! روایت های بسیار در مورد مردان خفته  بر بالای کوه  است ، آنان را فرزندان  حضرت علی ( ع) نیز نامیده اند که شاید برای احترام بیشتر باشد.

سال­های اخیر شهیدان گمنام نیز درجوار این بقعه جایی برای خود یافته اند و مزاری برای آنان ساخته شده است که از تمام تبریز قابل دیدن باشد.

عینالی سرخ فام سال­هاست که در طرح جنگل کاری  قرار دارد و تله کابین نیز می­تواند اسباب رفاه مردم در صعود به کوه باشد.

نادر میرزا در تاریخ و جغرافیای دارالسلطنهٔ تبریز در مورد  لفظ سرخاب  می‌نویسد:

کوی و بستانی بزرگ است. به نام آن کوه (ی) خوانده‌اند که کوی به سفح ( پائین دست کوه) آن است. این کوی مرتفع و مشرف بر همه شهر است. هوای این نیک وبه اعتدال است. روزها به تابستان گرمتر بود که خورشید براین کوه خشک تابد. چون پاسی از شب بگذرد سنگها را گرمی برود و هوا نیک شود. خاک این کوی سخت و با ریگ مخلوط است. چون دیوارها نهند سخت تر گردد و به زمین آن رطوبت نبود. بساتین این کوه کمتر است. توت بیدانه و بادام و فندق و امرود آن نیکوست. کدخدای آن امروز میرزا جواد خان فرزند حاجی میرزا علی وکیل دیوانخانه و از خاندان بزرگ است که بدین نامه بیاید. بقعه مبارکه سید حمزه در این کوی است که زیارتگاه تمامی مردم شهر است و این بقعه در وسط این کوه ‌است.

عینالی جزئی از تبریز و فرهنگ مردم آنان است و تبریز سر در بالین عینالی به آرامی  نشسته  است.

چشمه های پشت کوه؛ دره ها؛ کهیلک اوتی  معطر (کاکوتی) و.....  ده ها گونه گل زیبای مینیاتوری و گونه­های بسیار زیبای پرنده و موجودات ریز و درشت در آن زندگی می­کنند، مارهایی به رنگ و طرح کوه ؛ ملخ هایی مستتر در  سرخاب و خرگوش­هایی که اکنون در نفوذ بشر کم­کم از آن دور می­شوند، سال­هایی نه چندان دور آهو نیز در آن می­زیست .  هنرمند عکاس "توفیق وحیدی آذر"  این گل ها را در یک لوح فشرده  به منظر درآورده است.

بقعه  عینالی ( ائینالی ) اکنون نیز زیاتگاه  خیل  زوار  و محل  بجا آوردن  نماز  در محلی نزدیک تر به آسمان است.

خیل  مردم تبریز از صبح تا شب  پیاده خود را به مسجد می رسانند و نماز خود را در آنجا  به پا  می دارند.

در ساده ترین  غذاخوری  و یا در یک غذاخوری سطح  بالا در  ارتفاعات کوه کنار هم می نشیند  و ساعت ها  دور از هیاهوی شهر ، آن هم در کنار شهر به فراغتی  دلچسب می پردازند.