فقط صفای مردم جنوب تهرانه که کوچه های دلگیر و تنگشون رو قابل تحمل می کنه،کوچه هایی که اغلب یک طرفه هستن و سواره و پیاده روشون معلوم نیست...کوچه هایی کل دلخوشی پسراش یه توپ پلاستیکیه و دختراش به چندتا وسیله آشپزخانه پلاستیکی واسه خاله بازی دلخوشن.اما زعفرانیه که بری دوچرخه های میلیون تومانی و اسکوتر و عروسک من از مال تو خارجی تره...
مدتی هست در یکی از شهرک های اصفهان زندگی میکنم شهرک شبیه خوابگاه است و روابط مردم بسیار ضعیفه انگار متروکه و بسیار بی محبت از طرفی هم منطقه بیابانی است و آب و هوایی گرم خشک یا بسیار سرد خشک دارد به فکر آمدن به تهران و زعفرانیه هستم
همه چیشون با ماها فرق میکنه.هعی.