فائزه هاشمی: خانواده هاشمی شده اند مرغ عروسی و عزا/''زندان''بهترین دوران زندگی فرزند هاشمی

به گزارش رویداد، فائزه هاشمی به مناسبت تبرئه از آخرین مورد از اتهاماتش گفت و گویی کرده است که بخشی از آن را در زیر می خوانید: 

اینکه خاص بوده ام برداشتی است که دیگران می کنند چون من خودم را خاص نمی دانم. من خودم را عادی و معمولی می دانم؛ اما اینکه متفاوت بوده ام موضوعی نبوده است که برای آن فکر و برنامه خاصی داشته باشم. من همیشه سعی کرده ام که خودم باشم. شرایط جامعه من را به سمت و سویی برد که رفتارهایی این گونه داشته باشم.

 رفتار اجتماعی شما در دو دهه گذشته به گونه ای بوده است که عنوان ساختارشکن را به راحتی می توان به آن اطلاق کرد. این ساختار شکنی ریشه در چه چیزی دارد؟
معمولاً در ارتباط با هر موضوعی، رفتاری که فکر می کنم درست است انجام می دهم. برخی عرف ها در جامعه ما تحمیلی است، عرف تحمیلی هم فاقد ارزش است و ماندگار نمی تواند باشد. بنابراین من هم جایی که اعتقاد به آن عرف نداشته باشم و آن را منطقی و به نفع جامعه به ویژه زنان و دختران ارزیابی نکنم الزامی به رعایت آن نمی بینم. بعضی عرف ها خود به خود به وجود می آید و پایگاه ارزشی واقعی در جامعه دارند که من هم معمولاً از آنها تبعیت می کنم؛ اما برخی عرف ها ساختگی، تحمیلی و در تضاد با حقوق انسان ها و به ویژه حقوق زنان است. عرف غیرمنطقی و مصنوعی دوام نمی آورد. عرف قانون یا دین نیست که همه موظف به انجام آن باشند. اگر عرف با خواسته های جامعه مطابقت داشته باشد کم کم شکل می گیرد و با مرور زمان و قبول جامعه ماندگار می شود و حتی در مقابل ساختارشکنی ها نیز باقی می ماند؛ اما عرف هایی که چنین پایگاهی ندارند و اجباری هستند همان طور که سریع آمده اند سریع هم می روند. نکته بعدی کلیشه هاست. الفاظ و رفتارهای کلیشه ای به دلم نمی نشیند و نمی توانم بپذیرم. در کلیشه های رایج کلمات و مفاهیم را از معنای اصلی و واقعی آن خارج کرده اند و انتظار دارند همه این را تکرار کنند. مثلاً کسانی که می خواهند ادای غربی ها را در بیاورند یا از آن طرف تظاهر کنند که خیلی مومن اند یا موارد بسیار دیگر در حیطه های سیاسی، اجتماعی و... چیزهایی که در جامعه به صورت کلیشه ای و بدون منطق باب می شود را نمی توانم تقلید و تکرار کنم که بعضی اوقات دردسرساز هم شده است.

اینها رفتارها و عکس العمل های طبیعی من است و سعی در سرکوب آن نکرده ام؛ زیرا از نظر من با ارزش هستند و ویژگی هایی هستند که افراد را از این طریق بهتر می شود شناخت. در ضمن هیچ وقت نتوانسته ام چیزی را نشان دهم که نیستم یا اعتقادی به آن ندارم. این را یکجور دورویی و بی صداقتی می دانم.

با همین منطق به یک باره دختر آیت الله هاشمی با شلوار جین و روسری رنگی تابوهای بسیاری را برای زنان می شکند؟
هر دو علاوه بر اینکه یک سلیقه شخصی بود تابوشکنی در مقابل محدودیت ها و عرف های اجباری بود. شاید از طرف دیگران هم این رفتارها تکرار شد که منجر به شکسته شدن این محدودیت ها شد. فکر می کنم در برابر افکار تحمیلی و فشارهای گروه های خاصی ایستادگی کردم که به نظر می رسد عموم جامعه هم تفکر این گروه ها را قبول نداشتند چون اگر غیر از این بود این رفتارهای من نمی توانست ادامه یابد و به طور طبیعی توسط اکثریت جامعه پس زده می شد، نه تنها این طور نشد بلکه مورد استقبال نیز قرار گرفت حتی توسط بسیاری از خانواده های مذهبی. سال هاست که بسیاری از زنان اصولگرا هم روسری های رنگین شان از زیر چادرهایشان بیرون است.
رفتارهای ساختارشکنانه شما به زعم برخی در سال هایی انجام شد که حاج آقا مسئولیت های ویژه حکومتی داشتند. چرا در آن مقطع رفتار سیاسی شما زاویه جدی با پدر و به تبع آن نظام داشت؟
تا جایی که به خاطر می آورم این رفتارها زاویه ای جدی با افکار آقای هاشمی نداشت و برعکس در بسیاری موارد حامی هم بود. به نظرم بخش عمده حاکمیت در آن زمان نیز با این عرف ها و کلیشه های ساختگی همسویی جدی و عمیق نداشت. در آن دوران بسیاری از محدودیت ها به تبع شرایط افراطی آن زمان شکل گرفته بود.
به خاطر نمی آورم هیچ گاه اصولگرا بوده باشم یا کسی مرا اصولگرا خطاب کرده باشد، البته منظورم اصولگرا در چارچوب تقسیم بندی های سیاسی است. من از همان زمانی که وارد فعالیت های اجتماعی و بعد از آن هم وارد مجلس شدم همیشه مورد غضب گروه های افراطی راست قرار داشتم. گروه های فشار هیچ وقت نسبت به من در مخالفت و برخورد کوتاهی نکرده اند. در ایام تبلیغات مجلس پنجم به برنامه های تبلیغاتی و سخنرانی های من حمله می کردند. شما اگر گذشته را مرور کنید متوجه می شوید که این ابراز لطف ها مسبوق به سابقه است و از همان دهه 70 مورد غضب اینها بوده ام. بنابراین من تغییر رفتار ندادم و از همان ابتدا انگار که اصلاح طلب بودم. حزب کارگزاران هم که من فعالیت سیاسی ام را با آن شروع کردم یک حزب اصلاح طلب بود؛ اما از وقایع سال 88 به بعد فضا امنیتی تر و بسته تر شد و همچنین تکنولوژی و کانال های اطلاع رسانی گسترده تر و عمومی تر شد و در نتیجه رفتارها بیشتر دیده و شنیده شد و مردم بیشتر آگاه شدند و گرنه من همان هستم که بودم. نسل سومی های انقلاب کمتر دهه 70 را به خاطر می آورند و بیشتر با وقایع پس از انتخابات 1388 مرا شناختند. برای من تاریخ با شدت و ضعف هایی در این دو دهه اخیر تکرار شده است.
 انگار هر کس کم می آورد با دروغ و اتهام زنی بر اساس شایعات به این خانواده خودی نشان می داد. خانواده هاشمی شده اند مرغ عروسی و عزا! به نظرم این گونه رفتارها بیشتر به فتنه شبیه است که افراد با زیر پا گذاشتن اخلاق و انسانیت و دین و بر اساس بغض و عقده و کینه آن هم در قامت یک نماینده مجلس و بر خلاف سوگندی که خورده است این گونه حرف بزند.
 

 روزهای زندان برایتان چگونه بود؟
قبلاً هم گفته ام آن روزها را بسیار دوست داشتم و دارم. تجربه عجیب و گرانبهایی بود و خدا را شکر می کنم. هنوز هم به عنوان بهترین مقطع زندگی ام به آن نگاه می کنم و از کسانی که این فرصت را برایم ایجاد کردند ممنونم. زندان دنیای دیگری به روی من باز کرد. فکر می کنم روحیه خودم بود که تهدید را برایم به فرصت تبدیل کرد.

 یک روز فائزه هاشمی در زندان چطور می گذشت؟
صبحانه می خوردیم. ناهار را برای گروه خود آماده می کردم. چند ماهی مشغول ترجمه کتاب بودم و چند ساعتی در روز را به این موضوع می پرداختم. دو گروه کتابخوانی داشتیم که دو تا یک ساعت در روز با هر کدام از این گروه ها بودم. گفت وگو با زندانیان و شنیدن داستان های زندگی شان. ورزش می کردیم. به نوبت حدوداً ماهی یک روز بند را تمیز می کردم. هفته ای یکبار جلسه تحلیل خبر داشتیم. با توجه به مناسبت ها، جلسات با موضوعات روز سیاسی و غیرسیاسی داشتیم. حدود سه ماهی که وکیل بند بودم امورات بند و زندانیان را پی می گرفتم. در دو ماه آخر هم کار با هویه روی پارچه را یاد گرفتم و برای هم بندی هایم، برخی زندانبان ها و بیرونی ها یادگار دوران زندان را با امضا درست می کردم.