باز هم تقلید و انحراف در تبلیغات تلویزیونی/از معاونت سینمایی تا سازمان سینمایی: با تغییر اسم اتفاقی نمی‌افتد/یک اقدام سلبی خوب در جهت بهبود صنعت نشر/اعتلای موسیقی مذهبی در گرو حل مسئله‌ی حد حرمت موسیقی

گروه فرهنگی بولتن نیوز «باز هم تقلید و انحراف در تبلیغات تلویزیونی» این روزها از سیمای جمهوری اسلامی، آگهی تبلیغاتی پخش می‌شود که در آن برای معرفی محصول شرکتی به اسم "آواز" نشان داده می‌شود که یک مراسم کشف استعداد برگزار شده و سه خانم بر روی سن آمده تا توانایی‌های‌شان را در معرض دید همگان قرار ‌دهند. اما هیچ کدام با استقبال داوران روبه‌رو نمی‌شود.

ولی نفر چهارم بر روی سن آمده و با عنوان اینکه هنر وی آواز است – توجه کنید! یک خانم می‌گوید هنر من آواز است – برنده‌ی مسابقه می‌شود.

ذره‌بین فرهنگی: این تبلیغ بازرگانی دو ایراد اساسی دارد. اول اینکه بر روی یک خط قرمز دست گذاشته و هنر یک زن را در دید همگان، آواز معرفی می‌کند. هرچند بعدا معلوم می‌شود که منظور از آواز، یک نوع برنج است اما در ابتدا این موضوع را به ذهن متبادر می‌سازد که گویا آن خانم قرار است آوازه‌خوانی کند. ایراد دوم هم این است که باز برای تبلیغ یک محصول، از روش‌های استفاده‌ شده در برنامه‌سازی غربی استفاده شده است. روشی که متأسفانه در تبلیغات بازرگانی رسانه‌ی ملی جا باز کرده و گویا به کام برنامه‌سازان خوش آمده و ناظران این برنامه‌ها هم کاری به کار آن ندارند. ما بارها از همین رسانه به نقد تبلیغات بازرگانی رسانه‌ی ملی پرداخته‌ایم اما معلوم نیست که کی قرار است تحول چشم‌گیری در این حوزه صورت گیرد. امیدواریم این اتفاق به زودی بیافتد و تا این اندازه با سبک زندگی مردم بازی نشود.

از معاونت سینمایی تا سازمان سینمایی: با تغییر اسم اتفاقی نمی‌افتد

«محسن علی‌اکبری» عضو شورای‌عالی سینما درباره‌ی اهمیت تشکیل شورایعالی سینما و دستاوردهای آن گفت: شورا فرصتی را پیش آورد تا فیلمسازان بدون هیچ واسطه‌ای مستقیما مباحث و مسایل را مطرح کنند، برخی از معضلات و مشکلات ماه‌ها طول می‌کشید تا به وزیر انتقال یابد و مشکل مرتفع شود اما در جلسه شورایعالی سینما به خوبی و بدون واسطه‌ی با وزیر مطرح می‌شد و در نهایت می‌توانستیم مصوبه‌ی دولت را با حضور رئیس‌جمهور در جلسه داشته باشیم.

تشکیل شورایعالی سینما یکی از افتخارات دولت دهم بود و شخص آقای شمقدری توانست شورا را پایه‌گذاری کند و امیدواریم تداوم داشته باشد تا سال‌های بعد بیشتر و بهتر خواسته‌های اهالی سینما محقق شود.

ذره‌بین فرهنگی: اینکه یک ساختار اجتماعی، تغییر اسم دهد و روی کاغذ، از شأن بالاتری برخوردار شود اتفاق مهمی نیست. زیرا تا وقتی کارکرد آن ساختار بهبود نیابد، تفاوت‌های ظاهری به پشیزی نمی‌ارزد. اینکه معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد تبدیل به سازمان سینمایی شده وقتی مثبت قلمداد می‌شود که از یکسو مشکلات قدیمی و یا جدید سینمای ایران برطرف کرده و از سوی دیگر، مشغول به اقداماتی برای ارتقای مادی و معنوی سینما شود. اما وقتی یک اختلاف صنفی ساده مثل مشکلات خانه‌ی سینما تا این اندازه بیخ پیدا می‌کند، چه تفاوتی دارد که ما در مملکت‌مان معاونت سینمایی داشته باشیم یا سازمان سینمایی؟

یک اقدام سلبی خوب در جهت بهبود صنعت نشر

به گزارش «نسیم»، احمد علمشاهی مدیرکل دفتر امور چاپ درباره‌ی ساماندهی چاپخانه‌های دولتی اظهار کرد: در گام اول تصمیم گرفتیم از این پس به هیچ چاپخانه‌ی دولتی مجوز فعالیت ندهیم. وی با اشاره به وضعیت تعلیق برخی از درخواست‌های احداث چاپخانه‌ی دولتی در تهران، از ادارات کل ارشاد استان‌ها خواست از این پس به چاپخانه‌های دولتی مجوز ندهند و در صورت لزوم درخواست‌ها را به کمیسیون ارجاع دهند.

علمشاهی ادامه داد: ممکن است برخی از نهادها برای چاپ اسناد محرمانه و امنیتی نیاز به چاپخانه داشته باشند که در این زمینه نیز تا حد ممکن سعی می‌کنیم از چاپخانه‌های امنیتی موجود بهره بگیریم و در غیر این صورت تنها در موارد خاص مجوز صادر خواهد شد. در حال حاضر درخواست‌های ایجاد چاپخانه‌ی دولتی در تهران نیز در دست بررسی هستند و قصد نداریم بدون توجیه منطقی به آنها مجوز دهیم. مدیرکل دفتر امور چاپ اظهار کرد: حتی وام‌های صندوق توسعه‌ی ملی که قرار است بر اساس تفاهم‌نامه امضا شده به واحدهای چاپی واجد شرایط اعطا شود، به واحدهای غیردولتی اختصاص دارد. وی هدف از این تصمیم را تقویت بخش خصوصی دانست و گفت: بر این اساس اگر بیش از 20 درصد سرمایه‌ی چاپخانه‌ای از سازمان‌های دولتی تامین شود، آن واحد دولتی محسوب شده و مجوز نخواهد گرفت.

ذره‌بین فرهنگی: همان‌طور که بارها گفته شده، بهترین راه کمک دولت و نهادهای دولتی به فعالیت‌های فرهنگی این است که تا حد ممکن موانع را از سر راه فعالان حوزه‌ی فرهنگ بردارند و بگذارند فضا برای عملکرد ایشان فراخ شود. نه اینکه خودشان را جای متولیان حقیقی امر فرهنگ قرار داده و سعی کنند با ارائه‌ی برنامه و حتی از آن بالاتر، با تصدی‌گری امر فرهنگ تصور کنند که در حال خدمت‌رسانی به فرهنگ و هنر کشور هستند. از این منظر، اقدام فوق یک کار مثبت در حوزه‌ی نشر تلقی شده و لازم است تا سایر حوزه‌های فرهنگی از این عملکرد الگوبرداری کرده و راه را برای فعال شدن بخش خصوصی فراهم کنند.

اعتلای موسیقی مذهبی در گرو حل مسئله‌ی حد حرمت موسیقی

به گزارش خبرنگار موسیقی فارس، هوشنگ جاوید محقق و پژوهشگر موسیقی نواحی ایران، فارغ‌التحصیل رشته فیلم‌برداری و نوپردازی از دانشگاه صدا و سیما، از نیاز موسیقی مذهبی به پژوهش بنیادین خبر داده و نسبت به امکان فراموشی این آئین‌ها در صورت عدم پژوهش دامنه‌دار در این زمینه‌ها هشدار داد.

این محقق درباره‌ی جایگاه موسیقی در آیین‌های مذهبی می‌گوید: آیین‌های مذهبی همواره با موسیقی همراه بوده است از جمله‌ی این آیین‌ها افطاری است، که شاید بتوان آن را مهم‌ترین آیین مذهبی موسیقایی در رمضان دانست که توسط سحر‌خوانان- افرادی که با چراغ در کوچه‌ها می‌گشتند و به آواز مردم را برای سحرگاه بیدار می‌کردند- اجرا می‌شد. در واقع سحرخوانان در روز عید فطر با آیین‌ ویژه‌ای گرد شهر می‌چرخیدند. وی می‌افزاید: تغییر در آیین‌های آوازی مذهبی یکی از این آفت‌هاست. تغییر در نوحه‌‌خوانی‌ها، ذکرخوانی‌ها و در هنر ستایش‌گری از این اتفاقات است. تغییر در آواها و لحن‌ها، ملودی‌های آوازی، همه و همه را می‌توان از آفت‌های عدم پژوهش در این هنر دانست.

ذره‌بین فرهنگی: باید بپذیریم که موسیقی از آن دسته مقولاتی‌ست که همواره از منظر دینی با چالش روبه‌رو شده و هنوز که هنوز است، به خوبی و وضوح تکلیف آن معلوم نیست. زیرا در حوزه‌ی فقه، با طیفی از احکام من‌باب موسیقی روبه‌رو هستیم که در یک سر آن، نفی غالب صور موسیقی قرار دارد و در سر دیگر آن، نسبی بودن و معطوف به شخص بودن مسئله‌ی غنا مطرح است. به همین دلیل است که شاید سخن گفتن از موسیقی دینی چندان درست نباشد چون حدود و ثغور آن خیلی معلوم نیست و شاید به همین دلیل است که همچنان شاهد بی‌میلی مذهبیون به این مقوله‌ی مهم و تأثیرگذار فرهنگی-هنری هستیم. به نظر می‌رسد تا وقتی که مسئله‌ی حد حرمت موسیقی توسط حوزه‌های علمیه به طور کاملا عیان و کاربردی و ملموس حل نشود، نمی‌توانیم شاهد پیشرفت موسیقی مذهبی باشیم.