فرهنگ فردمحور یا گروه محور؟

با مرور رفتار افراد در جامعه، گاهی اوقات شاهد رفتارهایی هستیم که هدف از انجام آن­ها فقط منفعت شخص است. در واقع فاعل به هیچ چیز جز خواستۀ خود فکر نمی­کند و هیچ چیز دیگری را در نظر نمی­گیرد، هرچند که این رفتار به مذاق دیگران خوش نیاید.

با نگاهی به رفتارهایی از این دست، به رسوخ فرهنگی بر می­خوریم که هیچ سنخیتی با فرهنگ جاری بین مردم ندارد. گسترش این گونه رفتارها ناشی از وجود فرهنگی است که علت این رفتارهاست. این فرهنگ مدرن و امروزی، همان فرهنگی است که به اصطلاح «فردمحور» نام دارد. در واقع این فرهنگ، ریشه در معرفت­شناسی نسبی و تفکرات لیبرالیسم و اومانیسم دارد که حقیقت را امری نسبی می­داند و با محور قرار دادن انسان، تنها به منفعت انسان اصالت می­بخشد. کلیدواژه­هایی مانند آزادی­های فردی و حقوق شهروندی در این فرهنگ به وفور یافت می­شود.

این فرهنگ در مقابل فرهنگ سنتی بسیاری از جوامع است که در آن، مصالح همۀ افراد جامعه را در نظر گرفته می­شود و به اصطلاح «گروه­محور» است و اصالت را به خواستۀ گروه می­دهد. در واقع این فرهنگ، نشأت گرفته از تفکرات دموکراسی است.

اما فرهنگی که مورد تایید اسلام است و از این دو فرهنگ معرفی شده، جامع­تر و کامل­­تر است؛ فرهنگ «خدامحور» است که در آن، اطاعت از خداوند به عنوان کسی که مصلحت انسان را می­داند، به عنوان اصل قرار می­گیرد و خداپرستان ملزم به رعایت حقوق یکدیگر و ادای تکالیف خویش هستند.

آنچه که مشخص است این است که فرهنگ «خدامحور» به مذاق تمدن غرب خوش نمی­آید و این تمدن که به فرمودۀ مقام معظم رهبری، در سراشیبی سقوط است؛ با به خدمت گرفتن تمامی رسانه­های خود، سعی در حذف این فرهنگ و جایگزینی آن با فرهنگ رو به زوال خویش دارد. بنابراین باید با تمام مصادیق و نشانه­های چنین فرهنگی مبارزه کرد و نگذاشت فرهنگی که به واسطه خون شهدا در این کشور نهادینه شده است، دستخوش تغییرات ماهوی شود.

والسلام علی من اتبع الهدی