دشمنی که باید از او ترسید
به گزارش بولتن نیوز به نقل از خبرگزاری فارس ، اعتیاد یک بیماری زیستی، روانی و اجتماعی است که کشورهای مختلف و جوامع انسانی را به شدت تهدید می‌کند و موجب ایجاد آسیب‌های اجتماعی بی‌شماری مانند عوارض جسمانی و روانی، فقر و بیکاری، دزدی، تن‌فروشی، خودکشی، همسرآزاری، کودک‌آزاری و مهم‌تر از همه از بین رفتن نیروی کارآمد کشور و سلب ارزش‌های والای انسانی و اخلاقی میلیون‌ها انسان ناآگاه می‌شود.
سازمان بهداشت جهانی(who) اصطلاح وابستگی داروئی را به جای اعتیاد و هر نوع مصرف نابجای مواد دارویی به کار می‌برد که خودسرانه و بدون تجویز پزشک مصرف می‌شود و هر سال 26 ژوئن (5 تیرماه) به عنوان روز جهانی پیشگیری و مبارزه با مواد مخدر با شعارهای مختلف از سوی سازمان بهداشت جهانی نامگذاری می‌شود.
با توجه به اینکه همه انواع مواد مخدر و روانگردان تأثیرات خود را بر مغز و سیستم عصبی مرکزی و مناطق اصلی لذت و درد می‌گذارند بنابراین به شدت در شخص ایجاد وابستگی روانی و جسمی می‌کنند و شاید بتوان وابستگی جسمانی را با مسمومیت‌زدایی و سایر روش‌های دارویی درمان کرد، اما آنچه اهمیت دارد این است که در بسیاری از موارد 80 تا 90 درصد کسانی که در کمپ‌های ترک اعتیاد و مراکز متادون‌درمانی اقدام به ترک مواد مخدر کرده‌اند بعد از زمان‌های متفاوت به علت وابستگی روانی دیرپایی آن شروع به مصرف مجدد کرده‌اند که نشان از میزان بالایی بازگشت به مواد است.
مافیای مواد مخدر و سوداگران مرگ هر روز مواد مخدر جدید را با شکل‌ها و رنگ‌های مختلف وارد بازار می‌کنند که دارای ناخالصی بسیار زیاد و قدرت مسمومیت بالایی است که در بسیاری از موارد منتهی به کما و مرگ می‌شود.
امروزه اعتیاد چهره خود را تغییر داده است و از سمت مواد مخدر سنتی به سوی مواد صنعتی و شیمیایی محرک و توهم‌زایی مانند شیشه که با نام‌های مانند کریستال، آتش، یخ، شابو و تینا که در آزمایشگاه‌های زیرزمینی تولید و توزیع می‌شود و یا پان‌پراگ که در قالب پودر، آدامس و پاستیل و حتی مواد جدیدتر مانند کورکودیل که از مشتقات مورفین و بسیار اعتیادآور است و عوارض آن بسیار شبیه ماده مخدر کراک است وارد بازار می‌شود که متأسفانه اکثر نوجوانان و جوانان به علت تبلیغات غلط و ناآگاهی از عوارض آنها؛ آن را مصرف می‌کنند.
حال چه باید کرد؟ آنچه اهمیت دارد این است که تمامی سازمان‌ها و ادارات و انجمن‌های دولتی و مردم‌نهاد و خانواده‌ها علیه مبارزه با عرضه مواد مخدر، درمان معتادین و مهم‌تر از همه پیشگیری و آگاه‌سازی عموم مردم به ویژه نوجوانان و جوانان در مورد عوارض مصرف و علل و عوامل آن همکاری و هماهنگی لازم را داشته و از هیچ تلاشی در این زمینه دریغ نورزند.
امروز ما می‌توانیم کودکان و نوجوانان خود را در برابر بیماری‌هایی مانند سرخک و هپاتیت واکسینه کنیم اما برای واکسیناسیون ذهنی در برابر وسوسه مواد مخدر و روانگردان چه باید کرد؟
امروز فرزندان ما در سطح شهر و روستا در خطر هستند و باید با آموزش دادن و آشنایی نوجوانان و جوانان با مهارت‌های زندگی مانند ارتباط مؤثر، تصمیم‌گیری و ارتقای مهارت «نه» گفتن، آموزش اصول تربیت‌سازنده کودکان و مهارت‌های فرزندپروری در خانواده‌ها و اصلاح روابط والد ـ فرزند، آشنایی با عوارض سوء مواد محرک و روانگردان و داروها، اصلاح باورهای غلط و عوامل خطر و محافظ محیط‌های کاری و اختصاصی، تقویت فعالیت‌های جایگزین و امکانات حمایتی، مشاوره‌ای و درمانی و آشنایی با خدمات درمان و کاهش آسیب، نقش عوامل محافظت کننده دینی و فرهنگی و بسیاری عوامل دیگر در پیشگیری از این بیماری صعب‌العلاج تلاش کرد.
===============
یادداشت: علی اکبر محمدی
مدیر شبکه بهداشت و درمان دهگلان
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
