کارزار علیه آزادی بیان توسط مدعیان آزادی!

به گزارش بولتن نیوز به نقل از  رادیو دیروز، رادیو فردا با افتخار از قطع برنامه های ایران از روی ماهواره های غربی خبر داد:

"اینتل‌ست، شرکت ارتباط ماهواره‌ای اروپا، از روز دوشنبه، دهم تیرماه، رسما پخش برنامه‌های شبکه‌های دولتی جمهوری اسلامی ایران را از فرستنده‌های خود قطع کرد. ایالات متحده آمریکا بهمن‌ماه سال گذشته اعلام کرد که رادیو و تلویزیون دولتی ایران و عزت‌الله ضرغامی به دلیل آن‌چه کمک به جریان سانسور دولتی خوانده شده، در فهرست تحریم‌های این کشور قرار گرفته‌اند .تا کنون شبکه‌ پرس تی‌وی، کانال خبری انگلیسی زبان دولت ایران،شبکه اسپانیایی زبان هیسپان تی‌وی و عرب زبان العالم، نیز از برخی فرستنده‌های ماهواره‌ای حذف شده‌اند. شبکه پرس تی‌وی در وب‌سایت خود نوشته است که نهاد بین‌المللی ناظر بر مخابرات ماهواره‌ای از اینتل‌ست و آمریکا خواسته است برنامه‌های شبکه‌های دولتی ایران را قطع نکنند. پرس تی‌وی می‌گوید این اقدام کارزاری علیه آزادی بیان است".

در ادامه تحریمهای سیاسی و اقتصادی که قرار بود ایران را فلج کند و عملاً به نتیجه خاصی نرسید و اگر ضعف مدیریت دولتی کمتر بود، شاید همین تأثیر اندک را هم بر اوضاع کشور نمی گذاشت، عاملان این تحریمهای ظالمانه که به شهادت خودشان سخت ترین تحریمهای تاریخ بوده است، به خوبی دریافتند که تحریمهایشان نه تنها تأثیر دلخواه را نداشته بلکه در بسیاری از زمینه ها باعث خودکفایی در علم و صنعت شده است و در عین حال توان اجرای گزینه های دیگر روی میز را هم ندارند. ایران و انقلابش روز به روز مقتدرتر و پیشرفته تر می شود و کشورهای منطقه با الگو پذیری از ایران و قیام بر علیه استکبار و دست نشانده هایشان، مناطق بیشتری را از سلطه استعمارگران خارج می کند و این بیداری اسلامی هشدار جدی برای آنها و اهداف سلطه طلبانه شان است.
حال چه باید کرد؟ وقتی جلو پیشرفت و اثبات حقانیت ایران را نمی توانند بگیرند، باید از انتشار آن تا جای ممکن جلو گیری می کردند. پس دست به هر اقدام ضد بشری زدند. صدها شبکه خبری همچون بی بی سی، سی ان ان ، وی اُ ای و رادیو فردا و.... را تأسیس کردند و با تصویب بودجه های هنگفت در کنگره هایشان از آنها حمایت مالی کردند تا سر پا بمانند و با دروغ پراکنی و اتهام زنی به نظام ایران، صداقت آن را زیر سؤال برده و چهره ای منفی از آن در معرض دید و شنید مخاطب در داخل و خارج بگذارند. اما دیده بانهای هوشیار با بر ملا کردن دروغهایشان باعث شدند این تیر آنها هم تاحد زیادی به سنگ بخورد. حال چه باید می کردند؟
چطور از نفوذ روزافزون ایران و افشا شدن چهره کریه شان ممانعت می کردند؟ تنها راه باقی مانده قطع راههای ارتباطی ایران با دنیاست. نباید گذاشت انقلاب و آرمانهایش بیشتر از این فراگیر شود. یکی از مهمترین ابزارهای انتشار اطلاعات در دنیا شبکه های ماهواره ای است. پس دست به اقدام غیر قانونی قطع شبکه های ماهواره ای ایران زدند و قوانین حقوق بشری که خود نوشته بودند را زیر پای سلطه طلبی شان له کردند. قوانین آزادی بیانی که شاهرگ پیکرۀ حقوق بشر نامیده می‌شود و در مادۀ نوزدهم "اعلامیّۀ جهانی حقوق بشر" که در ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ به تصويب رسيده، از حقوقِ بنیادی بشری شناخته شده است. در ماده ی۱۹ به صراحت بیان شده "هر فردی حق آزادی عقيده و بيان دارد و اين حق مستلزم آن است که کسی از داشتن عقايد خود بيم و نگرانی نداشته باشد و در کسب و دريافت و انتشار اطلاعات و افکار، به تمام وسايل ممکن بيان و بدون ملاحظات مرزی آزاد باشد".
حال باید از این آقایان مدعی حقوق بشر که به بهانه نقض آنها توسط ایران، ما را تحت اعمال شدید ترین تحریمهای ظالمانه قرار می دهند و حتی به بیماران هم رحم نکرده و با تحریم دارویی جان هزاران بیمار را به خطر انداخته اند، چطور به خود اجازه می دهند، کدخدای جهان شده و حق اطلاع رسانی را از ایران و اطلاع داشتن از اخبار درست را از مردم سراسر دنیا بگیرند و باز ادعای گزافه نقض حقوق بشر و آزادی بیان در ایران را داشته باشند؟
در این میان امثال رادیو فردا که با پخش اخبار دروغِ نقض حقوق بشر در ایران نان می خورند و آن را مایه سرافکندگی نظام می دانند، چطور با افتخار از همین عمل ضد بشری توسط دشمنان ایران یاد می کنند؟ واقعاً شرم نمی کنند؟