آقای مهرجویی چه خوبه که برنمی‌گشتی

داریوش مهرجویی زمانی فیلم ساز شخصیت های واقعی و جاندار سینمای ایران بود اما کانون خبری از آنها نیست.

به گزارش بولتن نیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان؛ هر کارگردانی بر مبنای نگاه جهان شناختی خود به سمت و سوی ایده هایی گرایش می یابد که در پرتو آن بتواند شخصیت هایی را خلق کند که با آن نگره جهان باورانه نزدیک باشند.

از این منظر اگر روشن اندیشی، جنون، مظلومیت، رفتارهای هپروتی و خود ویرانگری را به عنوان قالب روان شناختی بارز در رفتار شناسی شخصیت های سینمای مهرجویی درنظر بگیریم کاراکترهایی همچون حمید هامون، لیلا، یوسف، علی بلورچی و حامد آبان در آثاری مانند هامون، لیلا، مهمان مامان، سنتوری، نارنجی پوش بیش از دیگر نقش ها به یاد می آیند اینکه چرا در خیل شخصیت های قابل تأمل در اجاره نشین ها، هامون، پری، لیلا، سارا، مهمان مامان، سنتوری و نارنجی پوش تنها به 5 کاراکتر اشاره کردیم به نوع شخصیت پردازی حساب شده آنها منطبق بر حس و حال مفهومی اثر برمی گردد یعنی اگر شمایل قهرمان مستأصل و درمانده ای چون حمید هامون را در بستر درون مایه و مفاهیم اصلی ملودرام بسنجیم به تطابق خیره کننده میان وجود کارکردی می رسیم که با نوع روایت ملودرام عاشقانه مهرجویی(لیلا) همسان به نظر می رسد رفتارهای هپروتی یوسف در مهمان مامان نیز بسیار ترکیب جالبی را با بی خیالی حسن پورشیرازی ایجاد می کند و رفتارهای خود ویرانگرانه علی در سنتوری، شاخصه های کارکردی بارزی را با تصویر تلخ و در عین حال حقیقتی از هیولای شوم اعتیاد پیدا می کند و در نهایت حامد آبان عکاس برجسته مطبوعات که با مطالعه فنگ شویی نگاه فلسفی را نسبت به پیرامون خود ایجاد می کند.

براساس این با نگاهی به شخصیت های جاندار سینمای مهرجویی متوجه می شویم که این کارگردان فلسفی در فیلم هایش به دنبال کاراکترهای واقعی با جامعه است تا مخاطب آن چیزی را تماشا می کند نگاه ملموسی نسبت به فیلم کسب کند اما اکنون خبری از این شخصیت های جاندار نیست شاید مهرجویی با انهدام سینمای خود باعث پایان حیات کاراکترهای سینمایی شده است.

لینک کپی شد

گزارش خطا