درس عبرتی که انجمن صنفی روزنامه نگاران داشت
گراییدن به رفتارهای پوپولیستی و تلاش برای گرد آوردن روزنامه نگاران زیر یک سقف و ادعای برگزاری مچمع عمومی عادی سالانه هم دیگر نوشدارو بعد از مرگ سهراب است. تازه همین تلاش ها که با حمایت های آنچنانی و به طرق حرفه ایِ جلب توجه و با سوار شدن بر موج حوادث و رویدادهای سیاسی اخیر صورت پذیرفته اند، بی نتیجه بوده و آنقدر اعضای انجمن منحل شده به هیئت مدیره غیرقانونی بی اعتماد شده اند که مجمع ادعایی رسمیت پیدا نکر
ماجرای انجمن صنفی روزنامه نگاران (منحل شده) به جای آنکه درس عبرتی باشد برای آنان که با ندانم کاری های خود وضع این انجمن را چنین مفتضح کردند، بهانه ای شده برای تداوم ماجراجویی و عقده گشایی های تعدادی انگشت شمار.
به گزارش بولتن به نقل از ايران نامه، نمی توان پنداشت که خیلی از روزنامه نگاران کشور، که بسا قابلیت ها و تعهد آنان بیشتر از مدیران آن انجمن بوده، به این قصد و نیت در این انجمن عضو شده بودند که فضایی و امکانی برای همان چند نفر مهیا شود تا ترکتازی کنند و از هر جهت به فکر خود باشند و دریغا که از حقوق یک روزنامه نگار دفاع وافعی کرده باشند. نمی توان پذیرفت که این چند هزار روزنامه نگار، آگاهانه بازیچه دست کسانی بشوند که به جای رفع و رجوع امور صنفی و حمایت حقوقی از اعضای این تشکل صنفی، در پی راه های رساندن خود به صندلی های قدرت بودند و انجمن را وسیله ای برای این منظور می دانستند؛ چنان که در انتخابات اخیر و موضعگیری ها و فعالیت های این چند نفر حتی موجب اعتراض روزنامه نگارانی هم شد که از نظر سیاسی مواضعی نزدیک به آنان داشتند.
به هر حال، اکنون دیگر، و البته از چند ماه پیش، انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران یک شخصیت حقوقی برقرار نیست و اقدامات و استفاده های هیئت مدیره غیرقانونی از امکانات این انجمن و به نام اعضا هیچ وجاهت قانونی ندارد و بلکه مصداق خیانت در امانت است.
گراییدن به رفتارهای پوپولیستی و تلاش برای گرد آوردن روزنامه نگاران زیر یک سقف و ادعای برگزاری مچمع عمومی عادی سالانه هم دیگر نوشدارو بعد از مرگ سهراب است. تازه همین تلاش ها که با حمایت های آنچنانی و به طرق حرفه ایِ جلب توجه و با سوار شدن بر موج حوادث و رویدادهای سیاسی اخیر صورت پذیرفته اند، بی نتیجه بوده و آنقدر اعضای انجمن منحل شده به هیئت مدیره غیرقانونی بی اعتماد شده اند که مجمع ادعایی رسمیت پیدا نکرد و لابد باز هم مثل دوره های گذشته، این چند ماجراجو روزنامه نگاران را «متهم» به اعتنایی به سرنوشت خود (!!) می کنند و مسئولیت عواقب بعدی را به گردن اعضای از همه سو زخم خورده می اندازند. در حالی که کل داستان تأسف بار انجمن صنفی روزنامه نگاران دفتری شده از نادانی و خودخواهی عده ای که جز «من» فکر دیگری نداشته اند و اعضای انجمن را برگه های رأی به «من» می دیده اند، و بدتر اینکه از امکانات انجمن به نفع خود سوء استفاده های سنگین کرده اند که اعضای انجمن کمابیش از برخی از آن سوء استفاده ها آگاهند.
اما این بازی دیگر تمام شده و بهتر است این ماجراجویان مطبوعاتی، دست از این مرحوم بردارند تا بلکه دیگرانی که لیاقت و شایستگی دارند طرحی نو دراندازند در قد و قوارة جامعة مطبوعات کشور. هیچ روزنامه نگار متعهدی تن به بازی های آشکار و پنهان این سیاسی کاران نان به نرخ روز خور نمی دهد و بلکه با هوشیاری مترصد حساب کشی از این سوء استفاده چی ها است.
به گزارش بولتن به نقل از ايران نامه، نمی توان پنداشت که خیلی از روزنامه نگاران کشور، که بسا قابلیت ها و تعهد آنان بیشتر از مدیران آن انجمن بوده، به این قصد و نیت در این انجمن عضو شده بودند که فضایی و امکانی برای همان چند نفر مهیا شود تا ترکتازی کنند و از هر جهت به فکر خود باشند و دریغا که از حقوق یک روزنامه نگار دفاع وافعی کرده باشند. نمی توان پذیرفت که این چند هزار روزنامه نگار، آگاهانه بازیچه دست کسانی بشوند که به جای رفع و رجوع امور صنفی و حمایت حقوقی از اعضای این تشکل صنفی، در پی راه های رساندن خود به صندلی های قدرت بودند و انجمن را وسیله ای برای این منظور می دانستند؛ چنان که در انتخابات اخیر و موضعگیری ها و فعالیت های این چند نفر حتی موجب اعتراض روزنامه نگارانی هم شد که از نظر سیاسی مواضعی نزدیک به آنان داشتند.
به هر حال، اکنون دیگر، و البته از چند ماه پیش، انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران یک شخصیت حقوقی برقرار نیست و اقدامات و استفاده های هیئت مدیره غیرقانونی از امکانات این انجمن و به نام اعضا هیچ وجاهت قانونی ندارد و بلکه مصداق خیانت در امانت است.
گراییدن به رفتارهای پوپولیستی و تلاش برای گرد آوردن روزنامه نگاران زیر یک سقف و ادعای برگزاری مچمع عمومی عادی سالانه هم دیگر نوشدارو بعد از مرگ سهراب است. تازه همین تلاش ها که با حمایت های آنچنانی و به طرق حرفه ایِ جلب توجه و با سوار شدن بر موج حوادث و رویدادهای سیاسی اخیر صورت پذیرفته اند، بی نتیجه بوده و آنقدر اعضای انجمن منحل شده به هیئت مدیره غیرقانونی بی اعتماد شده اند که مجمع ادعایی رسمیت پیدا نکرد و لابد باز هم مثل دوره های گذشته، این چند ماجراجو روزنامه نگاران را «متهم» به اعتنایی به سرنوشت خود (!!) می کنند و مسئولیت عواقب بعدی را به گردن اعضای از همه سو زخم خورده می اندازند. در حالی که کل داستان تأسف بار انجمن صنفی روزنامه نگاران دفتری شده از نادانی و خودخواهی عده ای که جز «من» فکر دیگری نداشته اند و اعضای انجمن را برگه های رأی به «من» می دیده اند، و بدتر اینکه از امکانات انجمن به نفع خود سوء استفاده های سنگین کرده اند که اعضای انجمن کمابیش از برخی از آن سوء استفاده ها آگاهند.
اما این بازی دیگر تمام شده و بهتر است این ماجراجویان مطبوعاتی، دست از این مرحوم بردارند تا بلکه دیگرانی که لیاقت و شایستگی دارند طرحی نو دراندازند در قد و قوارة جامعة مطبوعات کشور. هیچ روزنامه نگار متعهدی تن به بازی های آشکار و پنهان این سیاسی کاران نان به نرخ روز خور نمی دهد و بلکه با هوشیاری مترصد حساب کشی از این سوء استفاده چی ها است.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
