درنگی بر وقایع ژوئن 2003 پاریس؛ دستگیری مریم رجوی و 165 تن از همراهان

به گزارش بولتن نیوز به نقل از انجمن دفاع از قربانیان تروریسم، سه شنبه 27 خرداد ماه 82 خبر دستگیری مریم رجوی توسط پلیس فرانسه بر خروجی رسانه ها قرار گرفت. در این روز که مصادف با 17 ژوئن 2003 بود واحد هایی از پلیس ضد تروریست فرانسه به بیش از ده مقر اعضای فرقه تروریستی مجاهدین خلق در نزدیکی پاریس رفته و مریم رجوی از سرکرده های این فرقه را با همراه 165 نفر دیگر دستگیر کرد.
 

مریم رجوی تا قبل از آن در پادگان اشرف به سر می برد اما اشغال این کشور توسط آمریکا و سقوط دیکتاتوری حکومت بعث وی را از عراق فراری داده و به فرانسه آمد همان جایی که عده ای از اعضای فرقه تحت عنوان شاخه سیاسی و تحت عنوان شورای ملی مقاومت در دهکده اوررسوواز در اطراف پاریس به سر می بردند. اقدامی آشنا که سایر گروههای تروریستی نیز بدان مبادرت می کنند تا از طریق زیر شاخه سازی بتوانند از محدودیتهای اعمال شده بر گروههای تروریستی فرار کنند.

موارد جرم مریم رجوی و دستگیر شده گان خیلی سریع رسانه ای شد. تدارک حملات تروریستی به 13 سفارت ایران در کشورهای اروپایی و پولشویی. هنگام دستگیری حدود ده میلیون دلار پول نقد از محل سکونت مریم رجوی ضبط شد. روزنامه فیگارو به این موارد طرح ترور 25 تن از جداشدگان فرقه مجاهدین خلق را اضافه کرد. جدا شده ها با اتخاذ مواضع بر ضد رهبران فرقه دست به افشاگری های زیادی در خصوص وضعیت اسفناک حقوق بشری ساکنان پادگان اشرف و ساختار فرقه ای این گروه زده بودند.

هدف مریم رجوی از گریختن به فرانسه

مریم رجوی با فرار از عراق و رفتن به فرانسه به دنبال فعال کردن فعالیت های تروریستی فرقه مجاهدین خلق در گستره وسیعتری بود. بعد از اینکه بغداد به تصرف نیروهای آمریکایی و متحدان آن درآمد غروب پادگان اشرف در عراق نیز فرا رسید. شبه نظامیان موسوم به ارتش آزادیبخش ملی! بلافاصله تسلیم و خلع سلاح شدند. ارتشی که برای سالیانی چند همراه ارتش بعث بر علیه مردم ایران فعالیت کرده و این ننگ را برای همیشه بر پیشانی خویش قرار داده بود.

در چنین وضعیتی تیم های عملیاتی و تروریستی فرقه مجاهدین خلق قادر به ادامه فعالیت های خرابکارانه خود بر ضد اهداف ایرانی نبودند. به همین دلیل بود که مریم رجوی سعی کرد ستاد فرماندهی عملیات های تروریستی را از عراق به فرانسه منتقل کند.
روزنامة «نیویورک تایمز» در این زمینه انگیزة دولت فرانسه از دستگیری مریم رجوی و همراهانش را «جلوگیری از انتقال کانون سیاسی ـ عملیاتی سازمان مجاهدین خلق از عراق به فرانسه» عنوان کرد.

اظهارات پی‌یر دوبوسکه مسئول سازمان اطلاعاتی فرانسه، در خصوص دستگیری مریم رجوی موید این موضوع است. وی بلافاصله بعد از اقدام پلیس فرانسه عنوان کرد که سازمان‌های اطلاعاتی فرانسه از پاییز گذشته متوجه ورود شمار روزافزون مجاهدین خلق و پس از [آغاز] جنگ عراق، متوجه ورود شمار زیادی از سربازان آن به فرانسه شدند... مجاهدین [خلق] یک کارخانه تولید رنگ را در شهر «سنت کوئن لامون» اجاره کردند و ضمن راه‌‌اندازی یک استودیوی تلویزیونی و نصب بشقاب‌های ماهواره‌ای، در حال تبدیل کردن آن به یک مرکز ارتباطات بودند. این امر دال بر شروع ابعاد جدیدی از فعالیتهای تخریبی این فرقه تروریستی بود.

خودسوزی های هولناک

خودکشی در فرقه تروریستی مجاهدین خلق کاملا مسبوق به سابقه بود. خودکشی یکی از اصول تاکتیکی تیم های عملیاتی این فرقه محسوب می شود. بر اساس این اصل چنانچه هر یکی از اعضاء تیم عملیات تروریستی احساس می کردند در معرض دستگیری قرار دارند باید با خوردن قرص سیانور که همیشه همراه آنها بود خودکشی می کردند. به گفته رهبران فرقه این امر مانع از دستگیری اعضاء و لذا لو رفتن اطلاعات مربوط به تشکیلات مجاهدین خلق می شد. با این توجیه که جان اعضا تا زمانی که بتواند در خدمت فرقه باشد ارزش دارد ولاغیر.
 

موسسه تحقیقات دفاع ملی آمریکا (رند) در گزارشی که در سال 2009 میلادی منتشر می شد در خصوص خودکشی در میان اعضاء فرقه مجاهدین خلق می نویسد:" مجاهدين خلق خودکشی را تحسين ميکند ....... تا قبل از متمرکز شدن آنان در سال 2003 ، تمامی اعضای سازمان مجاهدين خلق قرص سيانور در يک جلد چرمی که بدور گردن خود می بستند به همراه داشتند. به تروريست های فرقه مجاهدين خلق دستور داده شده بود تا سيانور خود را اگر در جريان مأموريت دستگير شدند ببلعند."

با این توصیف اعضاء همیشه برای خفظ تشکیلات فرقه و رهبران آن باید خود را فدا می کردند.

دستگیری مریم رجوی در ژوئن 2003 یک شوک بزرگ به فرقه مجاهدین خلق بود. رهبران فرقه به شدت دستپاچه شده بودند. آنها از این هراس داشتند که با دستگیری مریم رجوی زمینه محاکمه وی فراهم شود. این چیزی نبود که به هیچ وجه برای سران فرقه خوشایند باشد. اینجا بود که دست به کار شدند. مسعود رجوی دستور خودسوزی برخی از اعضاء در اماکن عمومی و در جلوی دوربین ها را صادر کرد.
هدف فرقه از اين اقدام تحت فشار گذاشتن فرانسه و ناگزير كردن به آزادي افراد دستگير شده و مشخصا مريم رجوي بود. در پي اين اقدام سازمان يافته تشكيلاتي ده نفر از اعضاء مجاهدین خلق در پاریس و در چند کشور اروپایی در مقابل سفارت فرانسه در مقابل چشمان بهت زده مردم اقدام به خودسوزي نمودند.
 

۳ تن به نام‌های علی ملک، مرضیه باباخانی، ندا حسنی  در نتیجه  خودسوزی ها جان باختند و بقیه دچار سوختگی شدید شدند. هدف رهبری فرقه  این بود که این اقدامِِ وحشتناک باعث فشار روی افکار عمومی در اروپا و آمریکا و... خواهد شد و دولت فرانسه را به تجدیدنظر وادارد.
در همین راستا بود که یکی از سران سازمان در سایت «ایران لیبرتی» اعلام نمود:
صدها نفر خود را در لیست خودسوزی قرار داده و اگر دولت فرانسه به این اقدامش پایان ندهد، مصمم‌اند که خود را به آتش بکشند.
 

نکته قابل تامل این بود که مقدمات این خودسوزی ها از قبیل تصویربرداری و ضبط  وقایع از پیش فراهم شده بود. بنا به نقل روزنامه «پاریسین»، قبل و بعد از خودسوزی، از سوی عناصر مجاهدین با تلفن همراه چند خبرنگار تماس گرفته شد و سخنگوی روابط خارجی «شورای ملی مقاومت» (محمد سیدالمحدثین) هم نام شخص خودسوزی کننده را اعلام کرده است.

دو نکته قابل تامل وقایع ژوئن 2003 از دو جهت قابل تامل است. نخست اینکه فرقه تروریستی مجاهدین خلق در حالی که مریم رجوی در یک کشور دموکراتیک به وسیله پلیس این کشور و به شکلی کاملا قانونی و بر اساس اتهامات روشن دستگیر شده بود دست به خودسوزی های هولناک چند تن از اعضایش زد. این فرقه نشان داد که پتانسیل لازم جهت دست زدن به اقدامات غیر انسانی هولناک در اروپا و آمریکا را دارد. بی دلیل نیست که بعد از سال ها مذاکره و میانجی گری نماینده سازمان ملل در امور عراق و دخالت کمیساریای عالی پناهندگان هیچ کشوری تا کنون حاضر یه پذیرش اعضای این فرقه در پادگان لیبرتی در عراق نشده و تنها آلبانی است که پذیرفته برخی از آنها به این کشور منتقل شوند.
 

دوم اینکه در گروه هايي با ويژگي فرقه فرد دچار شستشوي مغزي شده و مطيع كامل رهبر تشكيلات است. در اين صورت اعضای فرقه آمادگي اين را دارد كه در صورت دستور رهبر خود دست به خود سوزي بزند. 

اين اقدام كه محصول تنظيم رابطه مناسبات درون تشكيلاتي و ساختاري است مي تواند رويكرد به خشونت را در اشكال مختلف و از جمله خودزني به عنوان وجهي پنهان از گرايش ايدئولوژيك به اين راهكار را مورد بازنگري و نتيجه گيري تئوريك قرار بدهد. پديده خشونت همواره در سازمان مجاهدين خلق به تناسب شرايط مورد بهره برداري قرار گرفته است. فقط اشكال آن متفاوت بوده، اما نتايج حاصل از آن در راستاي يك هدف كلان به تاثيرات مورد نظر فرقه تروریستی مجاهدين خلق منجر شده است.

سخن پایانی اینکه با توجه به رابطه وثیقی که مابین خصیصه فرقه ای با موارد نقض شدید حقوق بشر متصور است لذا ضروریست تا مقابله با بستر شکل گیری هر گونه فرقه ای در دستور کار نهادهای حقوق بشری قرار گیرد. این امر بویژه در خصوص اعضای انتقال یافته از لیبرتی به آلبانی و یا هر کشور ثالث دیگری حائز اهمیت دوچندان می باشد تا از شکل گیری و ترمیم دوباره فرقه ممانعت بعمل آید و جهان امروز بیش از این شاهد این جنایات نباشد.