آیا اردوغان همان سرنوشت حسنی مبارک را پیدا خواهد کرد؟

به گزارش بولتن نیوز، برای پاسخ گویی به این سوالات ضروری است تحلیل منطقی و به دور از جانبداری داشته باشیم تا به یک جمع بندی کامل در این خصوص برسیم. بسیار سخت است که بتوانیم اتفاقات میدان تقسیم را به میدان تحریر تشبیه کنیم، اما باید این را در نظر داشته باشیم که اعتراضات مصر به همان شیوه شروع شد که اعتراضات ترکیه در میدان تقسیم شروع شد و در مصر کسی پیش بینی نمی کرد که این اعتراضات به مرحله سقوط رژیم مبارک منجر شود، اما در عین حال نمی توان در خصوص اعتراضات میدان تقسیم به همان تئوری میدان تحریر تکیه کرد و بر اساس آن تحلیل کرد؛ بلکه این تحلیل بسیار تند بوده و نمی تواند چندان قابل اتکاء باشد.

چرا که علیرغم تمام اشتباهات و تندروی های اردوغان، رژیم سیاسی اردوغان هنوز بر پایه اکثریت 51 درصدی خود متکی است و مشروعیت خود را از انتخابات قبلی که منجر به پیروزی این حزب شد می گیرد. و از این منظر تفاوت ماهوی زیادی بین آنچه در تحریر گذشت و آنچه در تقسیم می گذرد وجود دارد.

اما این نمی تواند باعث نادیده گرفتن این واقعیت شود که دولت اردوغان امروز تحت فشار قرار گرفته است و وجه کاریزماتیک اردوغان نیز در حال فرو ریختن می باشد ،ضمن اینکه در درون خود حزب عدالت و توسعه نیز رفته رفته جناحهای مختلف شکل می گیرد که این را می توان در سخنان اردوغان و عبدالله گل دید.که یکی از آنها بسیار نرم در صدد حل موضوع بوده ودیگری یعنی اردوغان به هر شکل ممکن درصدد حل موضوع از طرق سخت می باشد.

افتخار اردوغان به اینکه حزبش بیش از 21 میلیون رای را در انتخابات بدست آورده است چیزی از ماهیت موضوع را عوض نمی کند بخصوص اینکه باید بدانیم که نزدیک به نیمی از رای دهندگان به اردوغان رای نداده اند.

نباید از یاد ببریم که علیرغم ادامه اعتراضات اما هنوز شرایط ترکیه غیر قابل برگشت و غیر قابل حل نیست و امکان حل موضوع وجود دارد بخصوص اینکه رفته رفته این اعتراضات از قالب یک موضوع زیست محیطی خارج شده و شکل یک بحران را به خود می گیرد که در قالب بحران عدم اعتماد به دولت نمایان خواهد شد.بدین ترتیب که تلاش اردوغان برای تغییر سیستم حکمرانی در ترکیه از پارلمانی به ریاست برای اینکه اردوغان بتواند دو دوره دیگر بر مسند حاکمیت باشد جز تشدید یحران نخواهد بود. مردم ترکیه جدید هنوز نتوانسته اند با رهبران طولانی مدت خو بگیرند که نزدیک به 10 سال است توسط اردوغان در ترکیه پیاده می شود و تغییر سیستم حکمرانی برای باقی ماندن در قدرت در طول ده سال اینده جز اینکه به ضرر اردوغان تمام شود نتیجه دیگری نخواهد داشت .آنچه که امروز معترضین نگران آن هستند تبدیل یک پارک به یک فضای تجاری نیست بلکه تبدیل ساختار حکومت به یک ساختار تمام حزبی است که اردوغان درصدد اجرای آن است.

در ده سال گذشته تا به این میزان دولت اردوغان مورد انتقاد قرار نگرفته است و این برای دولت ترکیه چندان خوش یمن نیست بخصوص اینکه دولت کنونی ترکیه درصدد جهان گشایی نیز بود.

اتفاقات میدان تقسیم رفته رفته تبدیل به یک شکاف اجتماعی می شود بخصوص اینکه وقتی می بینیم در برخی از شهرهای ترکیه معترضین با طرفداران اردوغان درگیر شده اند.

اگرچه دولت ترکیه هنوز کنترل خود را بر امور از دست نداده است اما هنوز هم نتوانسته است که بحران را کاملا کنترل کند که این علیرغم وعده های اردوغان است، اما نباید از یاد ببریم که اگر هم این بحران کنترل شود اما تاثیرات ان را می توان در انتخابات پیش روی ترکیه مشاهد کرد و بسیار سخت خواهد بود که این بار هم دولت اردوغان به آرای بالای 50 درصد برسد و این به معنای آغاز سقوط دمکراتیک حزب عدالت و توسعه خواهد بود.از سوی دیگر این تحولات نشان داد که حزب عدالت و توسعه هم در سطح داخلی و هم در سطح خارجی نیازمند اصلاح رفتارهای خود می باشد اما هنوز نشانه ایی دال بر اینکه اردوغان این پیامها را دریافت کرده باشد وجود نیست.