عبور از بحران برای بشار اسد و ورود به بحران برای اردوغان!

بیش از دو سال است که محور عربی غربی و اسراییلی با تمام توان با الگو گیری از انقلابهای غربی وبرای انحراف آنهاعلیه سوریه وارد عمل شدند که تا کنون مشکلات فراوانی را برای ملت و دولت سوریه به بار آورده . در ماههای اولیه بحران با غافلگیری ارتش و دولت سوریه، مخالفان پیشرفتهای سریعی داشتندزیرا،جنگ معارضین با دولت یک جنگ «نا همطراز»بوده و میباشدوراه برای مقابله با آن،نیز همین تاکتیک است، نه استفاده ازروش جنگ کلاسیک . مدتها طول کشیدتاارتش سوریه توانست ساختار خود را با واقعیت های جنگ چریکی تطبیق دهد.در این مدت سعی دولت بشار اسد بر این بود که مناطق حساس را حفط کندو با تشکیل نیروی دفاع وطنی-چیزی شبیه سازمان بسیج در ایران- و سپردن دفاع از محلات به مردم ، توانست بر اوضاع مسلط شود. اکنون در حالی که 25 ماه از بحران سوریه میگذرد همه قراین و شواهد نشان دهنده عبوراز بحران برای بشاراسداست.که البته کمک محور مقاومت را در این روند، نمی توان نادیده گرفت.اما بحث اصلی این یاد داشت موضوع تر کیه است که همانگونه که انتظار میرفت در باتلاقی که برای سوریه تدارک دید اکنون خود ،در آن گرفتار شده است. چندین روز است که خیزش مردم ترکیه علیه آقای ار دوغان شروع شده وبه نظر میرسد بدون اصلاح سیاست های اردوغان در ابعاد مختلف بزودی فروکش نخواهد کرد. بهانه این اعتراضات عملیات عمرانی شهر داری استامبول و قطع در ختانی در میدان تقسیم بوده است، اما ساده انگاری است اگر این حرکت فراگیر را به این موضوع کوچک محدود کنیم. به نظر میرسد دست کم یکی از دلایل بحران امروز تر کیه، سیاست دولت ار دوغان در قبال جنگ سوریه باشد.صاحب این قلم در یادداشتی با عنوان«آیا ترکیه وارد باتلاق خود ساخته میشود؟ » که سال گذشته منتشر شد چنین وضعی را پیش بینی کرده بود.در آن یاد داشت رفتار انفعالی دولت«اخوانی»ترکیه که در برابر انقلابهای بحرین و یمن وورود همه جانبه در بحران سوریه - که به اعتراف همگان، یک حرکت مردمی نیست - مورد بر رسی ونقد قرار گرفت و گفته شد که در آینده ای نزدیک ترکیه وارد باتلاقی میشود که خود آنرا ساخته است. امروزه شاهد وضعی می باشیم که عمده تظاهر کنندگان به درفتار دولت اردو غان در برابر سوریه اعتراض دارند.از این رو میتوان گفت بحران ترکیه و به عبارت دیگر ورود به بحران برای اردوغان حاصل سیاست ها غلط و اشتباه محاسبه ترکیه در برابر بحران سوریه بوده است.همه صاحب نظران به این نکته اذعان داشتند که بحران سوریه با بحرین و یمن و مصر و تونس تفاوت ماهوی دارداما دولت اخوانی ترکیه با انگیزه خاص خود، که البته بدون در نظر گرفتن منافع آمریکاهم نبود، با دخالت مستقیم در اغتشاشات سوریه، باعث گسترش نیروهای القاعده در شرق و جنوب ترکیه شد که اثرات نا مطلوبی بر امنیت ملی دو لت ترکیه دارد. واز سویی کشتار بیرحمانه ای که توسط گروهای تکفیری از مردم سوریه به راه انداختند، در کنار اقدامات وحشیانه ای مثل نبش قبر صحابه پیامبر(ص) و خوردن قلب سر باز کشته شده سوری توسط تروریستها کافی بودتا علوی های ترکیه را از آینده ای که در صورت پیروزی گروههای تکفیری در انتظار شان خواهد بود به و حشت اندازد ، علوي‌ها تركيه در این مدت هر روزه شاهد كشتار علوي‌هاي سوريه، بوده اند که یکی از غوامل اصلی این وضع را دولت اردوغان میدانند.البته اعتراضات تر کیه بسیار فراتر از قومیت علوی تر کیه است و احزاب سیاسی مخالف ار دوغان ومردمی که در گذشته خود حامی اردوغان بوده اند را نیز شامل میشود،اما علویان نیز به عنوان یک عامل شتابزا در این روند قابل بر رسی می باشند.در مجموع این اعتراضات در واقع، نشانگر این است که مردم تركيه خواهان روابط مسالمت آمیزبا همسايگان خود از جمله سوريه می باشند .واز استقرار موشك‌هاي پاتريوت كه در خاك تركيه و مجوز ورود افرادي از ساير كشورها به خاك تركيه و آموزش آنها برای جنگ در سوریه خشنود نیستند. به عبارت بهترمردم تركيه خواهان تخاصم دولت با ساير كشورهاي همسايه نيستند. انفجارهای شهر ريحانلي در تركيه حساسیت مردم ترکیه را افزایش داد وخطرورود بحران سوريه به كشورشان را به آنان گوشزد نمود. با اين حال پرسش این است که آیا اين اعتراضات ادامه‌دار خواهد شد؟ در پاسخ باید گفت ادامه اعتراضات بستگي به نوع نگاه آقاي اردوغان به مساله دارد و اگرچه موضع تندي نسبت به معترضان گرفته شده است، اما عقب‌نشيني پليس از ميدان تقسيم را مي‌توان نشانه تجديد نظر در موضع دولت تركيه در برخورد با معترضان دانست. اگر دو لت اردوغان تا دیر نشده و با توجه به شکست تر وریستها در سوریه به اصلاح سیاست هابپردازد احتمالا، خواهد توانست اعتراضات را به کنتر ل در آورد اما قطعا مسائلي كه اتفاق افتاده براي احزاب مخالف دولت تركيه فرصتي است که در انتخابات های آتی؛ازآن برای جلب رای دهند گان ترکیه به نفع خود استفاده کنند.دولت اخوان المسلمین در ترکیه هر چند در زمینه سیاست داخلی و افزایش توان اقتصادی ترکیه موفقیت های چشمگیری داشته است اما در سیاست خارجی، دنباله روی از غرب دست آورد های داخلی را با مشکل مواجه نموده است