آیا جلیلی همان احمدی نژاد "شماره 2" است؟

به گزارش بولتن نیوز، شایعه و جو سازی هایی که ایشان روزها از سوی رسانه های اصلاح طلب به شدت در حال پیگیری است، القای این مطلب به جامعه است که سعید جلیلی، نسخه شماره 2 احمدی نژاد است و از آن جالب تر اینکه جلیلی، مهره تازه نفس و وجیه المنظر جریان انحرافی و دولت به حساب می آید!

اگر بخواهیم به فارسی روان بگوییم، بر اساس این جوسازی ها، احمدی نژاد و اطرافیان او پس از آنکه در تحلیل های خود در مورد رد صلاحیت کاندیدای مورد نظر جناب اسفندیار خان مشایی به قطعیت رسیدند، تصمیم گرفتند که در سکوت محض و حالت چراغ خاموش به سراغ گزینه ای بروند که حاشیه ای ندارد و احراز صلاحیت او از سوی شورای نگهبان قطعی است و این گزینه کسی نیست جز «سعید جلیلی»!

در این میان برخی دوستان نیز به این شائبه با اظهاراتی دامن زدند و برای نمونه داود احمدی نژاد در مصاحبه ای گفت که راه جلیلی همان راه احمدی نژاد است پس مردم مراقب باشند!

شباهت هایی که میان این دو فرد مطرح می شود نیز در خور توجه است؛ مثلا این که سازنده فیلم تبلیغاتی جلیلی، حسین شمقدری است که پدر او در سال های 84 و 88 فیلم تبلیغاتی احمدی نژاد را کاگردانی کرده است. یا اینکه ژست هایی مانند ساده زیستی، ولایت مداری و... در این دو فرد کاملا یکسان دیده می شود و از همه واضح تر آنکه جلیلی منصوب احمدی نژاد در شورای عالی امنیت ملی بود.

اما طراحان این جو رسانه ای به چند نکته دقت نکرده اند:

اول آنکه میلیون ها رأیی که در سال های 84 و 88 به سمت احمدی نژاد روانه شد، هنوز هم خواهان همان احمدی نژاد بسیجی، پر کار، ولایی، ساده زیست، آرمان گرا و مردمی است و اگر در کسی مجددا این نشانه ها را دریابد به سوی او می رود و از این موضوع ابایی ندارد.

رویگردانی از احمدی نژاد در زمانی صورت گرفت که او از شعارهای خود فاصله گرفت و همه را فدای یک نفر کرد؛ اگر امروز ساده زیستی، ولایت مداری و یا چند خصوصیت دیگر جلیلی به احمدی نژاد 84 و 88 شباهت دارد نه تنها جای ناامیدی نیست بلکه بسیار مایه مسرت است که همچنان چنین خصوصیات ارزنده ای در رجال سیاسی تراز اول جمهوری اسلامی ایران قابل مشاهده است. ساده زیستی، مردمی بودن، پر کار بودن و ولایتمداری شاخصه هایی از احمدی نژاد است (البته احمدی نژاد دولت نهم نه دهم) که برای هر مسئول دیگری هم باشد، مصداق محاسن و خوبی های آن فرد مسئول است.

حال می خواهد جلیلی شبیه احمدی تژاد سال 84 باشد یا هر کس دیگر، چه اینکه احمدی نژاد سال 84 هیچ گاه از اذهان نخواهد رفت و همواره از او به نیکی یاد خواهند کرد.

دوم آنکه بر همگان واضح بود تنی چند از کسانی که توسط احمدی نژاد منصوب شده بودند، آن چنان که باید و شاید مورد تایید دولت و آن جریان فخیمه نبودند و صرفا با فشارهایی از ناحیه خارج از دولت همچنان بر مصدر کار باقی ماندند که تنها در این کارزار ماجرای ابقای وزیر اطلاعات توفیق رسانه ای شدن پیدا کرد.

جلیلی از جمله منصوبان احمدی نژاد بود که تا آخرین لحظه از مذاکرات با تبعیت از فرامین رهبری، ولایت مداری خود را به خوبی به به اثبات رساند و استقامت وی در این راه مثال زدنی بود.

پس انتصاب جلیلی از سوی احمدی نژاد نیز نمی تواند دلیل مناسبی برای این جو سازی رسانه ای باشد کما این که احمدی نژاد هم استاندار هاشمی بود و حکم خود را از وی گرفته بود!

سومین نکته نیز دقت در این مهم است که نگاهی به اطرافیان اصلی جلیلی و حامیان وی اذهان را به این نتیجه می رساند که این افراد جملگی از اخراجی های دولت و از قربانیان مخالفت با جریان انحرافی و شخص رحیم مشایی هستند.

افرادی چون دکتر کامران باقری لنکرانی(وزیر سابق بهداشت)، دکتر پرویز داودی(معاون اول سابق رئیس جمهور)، دکتر محمد زاهدی وفا(معاون سابق وزیر اقتصاد)، دکتر میرکاظمی(وزیر سابق بازرگانی و نفت)، دکتر فتاح(وزیر سابق نیرو)، دکتر سلیمانی(وزیر سابق ارتباطات) و... نمونه بارز کسانی هستند که برای مقابله با جریان انحرافی با تمام وجود به میدان آمدند و حتی حاضر شدند که از پست شیرین وزارت نیز دل بکنند. شاخصه اصلی همه این افراد هم اتفاقا مخالفت صریح با جریان انحرافی از طرفی، و ولایتمداری از طرفی دیگر است.