قیمت‌ها در بازار کتاب کمی کوتاه آمدند/ حکایت مرغ همسایه و غاز چاق و چله

ذره‌بین فرهنگی: در شرایطی که با وجود اهمیت بسیار زیاد بحث تبلیغات در عرصۀ فرهنگ، کمترین توجه به پوسترها و مسائل تبلیغاتی فرهنگی معطوف می‌شود، برخی ازشرکت‌ها و نهادها که غالباً متعلق به بخش خصوصی می‌باشند، با نگاهی حرفه‌ای به تبلیغات علاوه بر فعالیت اقتصادی در این زمینه، به خوبی به کارهای فرهنگی نیز پرداخته و با حمایت از هنرمندان در عرصه‌های مختلف هنری، ضمن ارائۀ آثاری فاخر و ماندگار به تولید بیشتر آثارفرهنگی یاری می‌رسانند. "کانون ایران نوین" پیش از این نیز فیلم هایی چون "آزمایشگاه" (ساختۀ محمداحمدی) و "ماهی و گربه" (به کارگردانی شهرام مُکری) را تولید کرده است. نکتۀ حائز اهمیت در این بین تبیلغاتی خوبی است که برای این فیلم‌ها (به لحاظ کمّی و کیفی) انجام گرفته و تخصص این کانون تبلیغاتی در عرصۀ تبلیغات در این بار به حای آن که صرفاً در خدمت اقتصاد باشد و پول بسازد، به فرهنگ و هنر یاری رسانده که شایسۀ تقدیر است.

قیمت‌ها دربازار کتاب کمی کوتاه آمد

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیاتخبرگزاری فارس، این روزها قیمت کاغذ روند ثابت داشت و دو هفته‌ای بود که در قیمت84 هزار و 500 تومان برای هر بند کاغذ تحریر ثابت بود، اما با تحولات اخیر وبا اعلام خبر به مزایده گذاشتن دو کارخانه پارس و کارون از عصر روز گذشته قیمت‌ها اندکی کاهش یافت. درحال حاضر هر بند کاغذ تحریر در بازار با قیمت 84 هزار تومان خرید و فروش می‌شود و احتمالا با واگذاری دو کارخانه باز هم شاهد افت قیمت‌ها خواهیم بود.

ذره‌بین فرهنگی: بی‌شک کاهش قیمتی که به دلیل به مزایده درآمدن سهامِ دو کارخانۀ کاغذسازی صورت گرفته و احتمالاً همچنین اتفاقی به بیکارشدن عده‌ای کارگر نیز انجامیده و نشان از بیمار بودن بازار کاغذ دارد، نه تنها نباید باعث خوشحالی عمومی شود؛ بلکه می‌تواند بسیار نگران کننده نیز باشد. با این همه این روزها قیمت کتاب و کاغذ چنان به طور نجومی افزایش یافته که هر اتفاقی که بتواند کمی این رشد قیمت کتاب را متوقف کند، باعث خوشحالی اهالی فرهنگ و کتاب خوانان خواهد شد. چه می شود کرد؟ وقتی مشکل گرانی را ریشه‌ای حل نکنیم، یک کاهش قیمت کاذب یا سطحی و کوتاه مدت می‌تواند خوشحال کننده و امیدبخش باشد.

دلایل استقبال از ادبیات ترجمه: حکایت مرغ همسایه و غاز چاق و چله

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محمدحسن شهسواری درگفتگو با این خبرگزاری با تأکید بر متنوع بودن فضاهایی که نویسندگان ایرانی تجربه می‌کنند، با اشاره به وضعیت ممیزی گفت: مخاطبان به آثار منتشرشده اعتماد نمی‌کنند. وی با اشاره به فروش خوب آثار ادبی ترجمه ای متوسطی همچون «آمستردام» از "ایان مک‌ایوان"، «ناپیدا» از "پل استر"و «اگنس» از "پیتر اشتام" افزود: به نظرم استقبال از ادبیات ترجمه خیلی طبیعی است، زیرا یک ایران است و یک انیران؛ یعنی غیرایرانی‌ها از ژاپن تا ترکیه و ادبیات عرب و اروپا‌ و آمریکا را شامل می‌شوند و این مقایسه شاید درست نباشد. اما اگر دست نویسندگان ایرانی باز بود و می‌توانستند آثارشان را منتشر کنند، به راحتی چنین آثاری را می‌نوشتند. شهسواری همچنین تصریح کرد: من بیش از یک دهه است که یا داور جوایز ادبی هستم، یا منتقد ادبیات هستم. معلم داستان‌نویسی بوده‌ام، همچنین نویسنده‌ام و کارشناس نشر نیز هستم. شاید چندنفر باشند که مانند من این ‌قدر با ادبیات دهۀ گذشته آشنا باشند و من باید بگویم نویسندگان ما دارند جهان های جدیدی را در ادبیات تجربه می‌کنند. حتا ادبیات پلیسی و علمی و تخیلی نوشته می‌شود. نمی‌شود پای یک نفر را قطع کرد و درباره این‌که او می‌تواند در دو صدمتر برنده شود یا نه، بحث کرد. ممکن است او اگر پا هم داشته باشد، نتواند برنده شود.

ذره‌بین فرهنگی: گویا باز هم همان حکایت مرغ همسایه و غاز چاق و چله گریبانگیر بخش دیگری از فرهنگ و هنر این سرزمین شده است. مطمئناً همۀ مسئولان عرصۀ فرهنگ این مرز و بوم به استعدادهای نابی که در هنر و ادب این خاک نهفته است، آگاهند و ما هم فکر می کنیم اگر سختگیری بیشتری به هنرمند ایرانی، نسبت به هنرمندان دیگر می‌شود، تنه از سر دلسوزی است! با این حال نباید فراموش کنیم که وظیفۀ اصلی مسئولان فرهنگی پر و بال دادن به استعدادهای جوان ادب و هنر است و نه بستن و خدایی نکردن قطح کردنِ دست و بالشان. ضمن آن که گاهی برخوردهای سلیقه ای برخی دوستان چنان تیشه به ریشۀ خودمان و فرهنگ و هنرمان می زند که دیگر نیازی به هیچ دشمن و دشمنی ای نباشد!

بازدید16میلیون گردشگر از "بانکوک" تایلند و تردد عده‌ای قاچاقچی آثارباستانی بر روی تپۀ تاریخی"پیسا" همدان

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) ،سازمان بین‌المللی اقتصادی "مسترکارد" در گزارشی که روز دوشنبه منتشر کرد، شهر بانکوک را به عنوان پرگردشگرترین شهر جهان در سال 2012 معرفی نمود. به گزارش وال استریت ژورنال، بر اساس آمار ارائه شده از سوی دولت تایلند، بانکوک در سال 2012 میزبان نزدیک به 16میلیون گردشگر بوده و توانست جای لندن را در رده‌بندی پرگردشگرترین شهر جهان بگیرد. این برای نخستین‌بار است که شهری در آسیا عنوان پرگردشگرترین شهر جهان را به دست می‌آورد. بر اساس این رده‌بندی که با بررسی تعداد گردشگران 132 شهر تهیه شده، لندن با میزبانی از 15 میلیون و 960 هزار گردشگر در رتبه دوم جهانی و پاریس نیز با میزبانی از 13 میلیون و 120 هزار گردشگر در سال 2012 در رتبه سوم جهانی قرار گرفت. تایلند در سال‌های اخیر یکی از موفق‌ترین کشورهای جهان در زمینه جذب گردشگر و سرمایه‌گذاری خارجی در این صنعت بوده؛ تا آنجا که در سال ‌2009 با وجود وقوع بحران جهانی اقتصادی که کاهش تمایل مردم جهان به سفر را در پی داشت، میزبان ‌14 میلیون گردشگر بود.

ذره‌بین فرهنگی: این هم یک راه دیگر برای رونق دادن به اقتصاد غیرنفتی و پیشی گرفتن از دشمنانِ استعمارگرمان! بر اساس پیش بینی‌های کارشناسان در سه تا پنج سال آینده حدود 50میلیارد دلار سرمایۀ‌ خارجی جذب صنعت گردشگری تایلند و به ویژه بانکوک خواهدشد که این امر علاوه بر ایجاد هزاران شغل‌ جدید، رشد پنج تا هفت درصدی اقتصادی تایلند را به دنبال خواهد داشت. گفته می شود در حال حاضر حدود دو میلیون‌ نفر در صنعت گردشگری تایلند به طور مستقیم و غیرمستقیم به کار اشتغال دارند و درآمدهای حاصل از این صنعت شش درصد تولید ناخالص داخلی این کشور را به خود اختصاص داده است. اما جالب این جاست که باتوجه به این که تاکنون بارها در رسانه های مختلف به توانایی فوق العادۀ ایران عزیز در جذب گردشگر اشاره شده، هنوز هیچ شهری از کشورمان در لیست یادشده قرار نگرفته و از آن هم تاسف بارتر این که هر روز خبری درخصوص خروج فلان میراث فرهنگی مان از لیست سازمان ملل و یونسکو به علت بی توجهی در نگهداری از آن به گوشمان می رسد و با بی توجهی حتی به اخباری از این دست، یک گوشمان در است ویک گوشمان دروازه. شاید بدنباشد که به جای ارائۀ تحلیلِ شخصی، توجه‌تان را به خبری دیگری که دیروز، در کنار خبر موردبحث مخابره شد جلب نمایم: جعفر علیخانی در گفت‌و‌گو با خبرنگار سرویس میراث ‌فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اظهار کرد: همۀ آثار تاریخی شامل بناها، اماکن، تپه‌ها و خانه‌های تاریخی که مالک خصوصی دارند یا عام‌المنفعه هستند، مشمول ضوابط و مقررات میراث فرهنگی می‌شوند که به موجب آن، سازمان میراث فرهنگی موظف است از این آثار حفاظت و از تخریب آن‌ها جلوگیری می‌کند؛ ولی در این قانون هیچ توجهی به موارد جزیی‌تر در این حوزه نشده است. به گزارش ایسنا، حدود دو هفته پیش برخی عشایر با استقرار روی تپه‌ی تاریخی "پیسا" در همدان باعث نگرانی‌هایی ازسوی فعالان میراث فرهنگی شدند، چون پیش از این، تجربۀ حضور قاچاقچیان روی تپۀ تاریخی "پیسا" در لباس عشایر وجود داشت که باعث تخریب بخش‌هایی از تپه‌ شدند. این تپه‌ مدتی پیش نیز علاوه بر زخم خوردن از سوی قاچاقچیان، مورد تعدی کشاورزان منطقه قرار گرفت و بخش‌هایی از آن زیر کشت رفت. به همین دلیل، فعالان میراث فرهنگی استان همدان هشدارهایی دربارۀ این اتفاق دادند و این بحث را مطرح کردند که آیا قانونی برای حضور این‌گونه افراد روی تپه های تاریخی وجود دارد؟ علیخانی با اشاره به قانونی که در ایران برای مالکیت دستگاه فلزیاب وجود دارد، ادامه داد: برای استفاده از دستگاه ماهواره، مجازات‌های زیادی در نظر گرفته می‌شود، ولی متأسفانه برای وسیله‌ای که هویت و تمدن ایران را به تاراج می‌برد، این‌گونه نیست و تنها مجازاتی که برای دارندگان دستگاه فلزیاب در نظر گرفته شده، ضبط این دستگاه به نفع سازمان میراث فرهنگی است و هیچ مجازاتی حتی پرداخت یک‌هزار تومان برای دارندگانش در نظر گرفته نمی‌شود.