سوریه معادله ای که ماهیت واقعی غرب را نشان داد

به گزارش بولتن نیوز، کشورهای اروپایی که از هر طرحی برای ساقط کردن دولت بشار اسد کوتاهی نکردند به خوبی می دانند که ادامه شکست ها در صحنه داخلی سوریه موضع مخالفین را در برابر دولت تضعیف خواهد کرد، از این رو حتی رحمی بر وجهه خود نکردند و با اصرار بر ارسال سلاح به مخالفین ادامه خشونت ها را در سوریه بطور مستقیم خواستار شدند.

هرچند به نظر نمی رسد با گرفتن موافقت ارسال اسلحه هم بتوانند به موفقیتی دست یابند. برای یافتن دلیل این هم ضروری است نگاهی به آخرین وضعیت داخلی سوریه بیندازیم.

یکی از ویژگیهای بسیار مهم در نبردهای اخیر سوریه این است که هنوز ارتش این کشور برخلاف آنچه در تونس و مصر روی داد با قناعت ذهنی کامل درحال نبرداست و تلاش های اطلاعاتی غربی ها برای تضعیف ارتش به نتیجه ای نرسیده است. امروز نه تنها ارتش بلکه نیروهای امنیتی این کشور نیز با تمام توان در حال نبرد هستند و از این رو توانستند ضربات سنگینی به مخالفین وارد کنند.

در سطح لایه های اجتماعی جامعه سوریه نیز بایستی باید گفت که علیرغم ادامه حملات تروریستی ترکیب های مختلف قومی و مذهبی سوریه وارد نبرد با دولت مرکزی نشده اند.از سوی دیگر حزب حاکم توانسته است به خوبی مردم سوریه را قانع کند که این نبرد نبرد رهایی نیست بلکه نبرد اسارت است.

مازاد بر این بایستی گفت که اقلیت های دینی و فرهنگی جامعه سوریه مانند دروزی ها و سمیحیان و علوی ها و اسماعیلی ها و ارمنی ها هم با دولت حاکم بر سوریه هم عقیده هستند.دروزیها در استان سویدا،علویها در الساحل السوری مسیحیان با ترکیب کاتولیک و ارتودکس که در دمشق و حلب پراکنده هستند به مخالفین کاملا بی اعتماد شده و آنها را قبل از اینکه محصول جنبش جامعه سوریه بدانند انها را محصول سیاستهای مداخله جویانه ترکیه و غربیها می دانند.این برای اسماعیلیه ها در سلمیه نیز صادق است.

مخالفین که بیشتر دراطراف شهرهای درعا، حمس ، حما و ادلب پراکنده شده اند، اما نتوانسته اند به غیر از انجام درگیریهای پراکنده به نتیجه قابل توجهی که معادله نبرد را عوض کند برسند. حلب تاکنون آرام است وبه غیر از درگیریهای محدود که نتیجه عقب رانده شدن مخالفین بود شاهد تحول خاصی نبوده است. در دمشق تنها در مناطقی چون حرستا، قابون و برخی میادین راهپیمایی های اعتراضی روی داد که با علنی شدن ماهیت گروههای مهاجم تحت عنوان ارتش آزاد این راهپیمایی ها پایان یافت.

داستان کردها هم که روشن است .کردها با ورود ترکیه به معادلات این کشور نه تنها وارد نبرد با دولت اسد نشدند بلکه در بسیاری از موارد مانع ورود نیروهای مخالفین نیز شدند . در جدیدترین واکنش هم نیروهای کردی در شهر کوبانی با نیروهای موسوم به ارتش آزاد سوریه که عموما نیروهای وابسته به جبهه نصرت بوده و سلفی و تندرو می باشند درگیر شده و بیش از 28 تن از این نیروها را کشتند و مانع از تصرف این شهر گشتند.هرچند کردها بعنوان یکی از قومیت های کشور سوریه خواسته ها و مطالبات زیادی از دولت مرکزی دارند و مصر هستند که این خواسته ها بایستی تامین شود. هرچند مخالفین دولت اسد این اقدام کردها را هم پیمانی با بشار اسد اعلام کردند اما عدم همراهی سایر قومیت ها و مذاهب با مخالفین تندرو نشان داد که خواستگاه مخالفین در جامعه سوریه یک خواستگاه نامعقول و نامطلوب از سوی مردم این کشور است.از این روست که سه سال نبردو خونریزی در سوریه سبب نشده است که دولت بشار اسد ساقط شود.

هرچند کشورهای غربی و ترکیه کوشیدند جمهوری اسلامی ایران و حزب الله را عامل حفظ اسد در قدرت معرفی بکنند اما واقعیت این است که جامعه سوری حاضر به پذیرش این طیف های رادیکال نیست.

تلاش برای کمک به مخالفین اولین و آخرین اقدام کشورهای اروپایی مانند انگلیس و فرانسه برای تغییر حاکمیت در سوریه نبوده و نخواهد بود ولی واقعیت این است که کشورهای اروپایی هنوز درک درستی از ساختارهای اجتماعی و اقتصادی سوریه ندارند و نخواهند توانست با برداشتن محدودیت های ارسال سلاح به داخل سوریه موفقیتی حاصل کنند. تنها نتیجه این سیاست گسترش خشونت ها و کشتار مردم بی گناه خواهد شد.چرا که مخالفین موسوم به ارتش آزاد سوریه با ترکیب غیر سوری نمی توانند سوری ها را به این درک ذهنی برسانند که برای آزادی آنها می جنگند.