حمايت از تيم ملي فوتبال، به اندازه يك قاب عكس؛
وزارت ورزش از تغییرات در فدراسیون فوتبال چه سودی می برد؟!
رييس فدراسيون فوتبال به دفعات، بازي‌هاي وزارت ورزش را بر هم زده و در انتخاباتي كه مديران وزارتي فكرش را هم نمي‌كردند، پيروز شده، پس چرا جز لجبازي راه ديگري براي حمايت از فوتبال، نه ازعلي كفاشيان، پيدا نمي‌شود.
گروه ورزشی - اين
دوره مديريتي وزارت ورزش به روزهاي پاياني خود نزديك مي‌شود و اين موضوع
به اين معناست كه نبايد شاهد تغيير و تحولات وسيعي در بخش‌هاي مختلف باشيم
اما رويه‌اي كه در اين وزارتخانه شكل گرفته است تا حدودي با اين فضا و
انتظاري كه مي‌رود، متفاوت است چرا كه شاهد حركت‌هايي از سوي وزارت ورزش و
بعضي مديران زير مجموعه مرد شماره يك ورزش هستيم كه تنها يك پيغام دارد؛
آخرين حركت‌ها هم بايد انجام شود تا تغييرات عقب افتاده، لحاظ شود.
به گزارش بولتن نیوز، حالا اينكه چرا اين ميل عجيب در وزارت ورزش ديده مي‌شود، مساله‌اي است قابل بررسي كه البته به فراخور اتفاق‌ها و افرادي كه نسبت به تغييرشان تمايل وجود دارد متفاوت است. در بعضي موارد مثل تعدادي از فدراسيون‌ها، وزارت ورزش قصد دارد به اوضاع به‌هم ريخته‌اي كه به وجود آمده، سر و سامان بدهد و در بعضي ديگر از رشته‌ها، تغييرات احتمالي انجام مي‌شود تا شايد مجمعي كه قرار است براي انتخابات كميته ملي المپيك شكل بگيرد، يكدست‌تر باشد اما درباره فدراسيون فوتبال اوضاع و احوال فرق مي‌كند.
اين روزها خبرهاي جالبي به گوش مي‌رسد كه اگر چه عجيب و جديد نيست اما به هر حال ابهام آميز است و اين سوال را در پي دارد كه چرا هنوز وزارت ورزش دنبال اعمال تغييرات در اين فدراسيون است آنهم در شرايطي كه مي‌داند به طور قانوني، راهي پيش پايش نيست؟
آيا صرفا طعم تلخ شكستي كه اسفند دو سال قبل در انتخابات فدراسيون فوتبال، به كام مديران وزارت ريخته شد، دليل موجهي است براي اينكه در اين شرايط بحراني و حساس فدراسيون فوتبال، هم شاهد تشكيل نشست‌هايي براي بررسي راه ورود گزينه ديگر به فدراسيون فوتبال باشيم؟
گفته مي‌شود در بعضي از نشست‌هاي نفر اول ورزش، درباره ساز و كار ورود فرد جديد به فدراسيون فوتبال بحث شده و در يكي از اين نشست‌ها وزير ورزش، عنوان كرده كه دادكان بايد خودش راه ورودش را پيدا كند، كه همين اظهارنظر _كه البته برگرفته از شنيده‌هاي ما است_ پيغام‌هاي زيادي دارد كه مهم‌ترينش اين است كه وزارت ورزش، همچنان منتظر تغيير است حتي حالا كه زمان زيادي تا پايان اين دوره كاري وزارت وجود ندارد.
به هر حال در اينكه هميشه مسوولان سازمان ورزش در شرايط مديريتي فدراسيون‌ها ورود كرده‌اند، ترديدي وجود ندارد اما اينكه اين اقدامات، حالا و در شرايطي كه تيم ملي فوتبال، يك ماه و سه بازي حساس را پيش رو دارد، قابل انتقاد است.
علي كفاشيان، در طول دو سال گذشته طوري معادله‌ها را به سود خودش تمام كرده كه حتي كساني‌كه شناخت كافي نسبت به رييس فدراسيون فوتبال نداشتند و او را فردي ساده مي‌پنداشتند، هم به اين نتيجه رسيده‌اند كه علي كفاشيان در دعوايي كه راه افتاد برنده بوده پس ادامه دادن اين دعوا كه نتيجه‌اي جز خلل در برنامه‌هاي تيم ملي دارد، فايده‌اي در پي نخواهد داشت.
رييس فدراسيون فوتبال به دفعات، بازي‌هاي وزارت ورزش را بر هم زده و در انتخاباتي كه مديران وزارتي فكرش را هم نمي‌كردند، پيروز شده، پس چرا جز لجبازي راه ديگري براي حمايت از فوتبال، نه ازعلي كفاشيان، پيدا نمي‌شود.
در سه مجمعي كه يكي براي تصويب اصلاحات اساسنامه، ديگري براي انتخابات فدراسيون و سومي هم با هدف گرفتن راي اعتماد براي بهروان تشكيل شده بود با وجود فشارهاي زيادي كه از سوي نهادهاي مختلف وجود داشت، كفاشيان طوري طراحي كرد كه برنده بيرون آمد پس بهتر است اين بازي فرسايشي به پايان برسد، تا تيم ملي و همه نيروهايي كه مي‌توانند و ابزارش را دارند، پشت اين تيم قرار بگيرند كه ديگر بهانه‌اي باقي نماند.
اينكه بعد از انتخابات فدراسيون فوتبال، رييس فدراسيون به نشست‌ها دعوت نشود، پاسخ تلفن‌هايش داده نشود، فدراسيون فوتبال به خاطر اينكه رييس فدراسيون مدعي استقلال بوده، مورد حمايت قرار نگيرد و خيلي از كارهايي كه بايد انجام شود، به خاطر يك نتيجه، انجام نشود، جز اينكه سطح وزارت ورزش را از قد و قواره متولي ورزش پايين بياورد، نتيجه ديگري در پي ندارد.
تيم ملي فوتبال سه بازي حساس پيش رو دارد و اگر به هر دليل نتيجه نگيرد كفاشيان در مجمعي كه قرارش را براي تيرماه تعيين كرده استعفا مي‌دهد، اگر هم نتيجه بگيرد كه نتيجه مطلوب هر ايراني رقم خورده و ديگر نيازي به تغيير نفر اول فوتبال وجود ندارد، ضمن اينكه در هر دو مورد، مجمع كه اختيار فدراسيون فوتبال و رفت و آمدهايش را دارد، تصميم مي‌گيرد، پس چه نيازي احساس مي‌شود كه در اين شرايط حساس باز حرف از تغيير باشد يا اينكه مدام اين بحث مطرح شود كه مجوزي كه از آن حرف زده مي‌شود، صادر نخواهد شد.
اين مجوز صادر بشود يا نشود، كفاشيان بماند يا برود و يا هر اتفاق ديگري كه رقم بخورد؛ همه و همه به نسبت موفقيت تيم ملي هيچ است، پس بهتر است طعم تلخ شكست ديروز، براي چشيدن طعم پيروزي فردا كه شيريني‌اش براي هر ايراني است، فراموش شود و اين فرصت به ساختمان سياه رنگ سئول و ساكنانش داده شود كه مدتي را در آرامش سر كنند.
بعد از اين يك ماه هر اتفاقي كه بيفتد، ديگر اهميتي ندارد. تيم ملي و مديرانش امروز آرامش و البته حمايت همه جانبه را مي‌خواهند نه حمايت‌هايي كه فقط در قالب عكس‌هاي يادگاري جاي بگيرد. اردوي تركيه و حضور مديران وزارت در اين اردو كه امروز فقط چند عكس به يادگار مانده، مصداق خوبي است براي اينكه اين انتظار وجود داشته باشد كه اين حضور و دور هم نشيني‌ها، ديگر جواب نمي‌دهد.
به گزارش بولتن نیوز، حالا اينكه چرا اين ميل عجيب در وزارت ورزش ديده مي‌شود، مساله‌اي است قابل بررسي كه البته به فراخور اتفاق‌ها و افرادي كه نسبت به تغييرشان تمايل وجود دارد متفاوت است. در بعضي موارد مثل تعدادي از فدراسيون‌ها، وزارت ورزش قصد دارد به اوضاع به‌هم ريخته‌اي كه به وجود آمده، سر و سامان بدهد و در بعضي ديگر از رشته‌ها، تغييرات احتمالي انجام مي‌شود تا شايد مجمعي كه قرار است براي انتخابات كميته ملي المپيك شكل بگيرد، يكدست‌تر باشد اما درباره فدراسيون فوتبال اوضاع و احوال فرق مي‌كند.
اين روزها خبرهاي جالبي به گوش مي‌رسد كه اگر چه عجيب و جديد نيست اما به هر حال ابهام آميز است و اين سوال را در پي دارد كه چرا هنوز وزارت ورزش دنبال اعمال تغييرات در اين فدراسيون است آنهم در شرايطي كه مي‌داند به طور قانوني، راهي پيش پايش نيست؟
آيا صرفا طعم تلخ شكستي كه اسفند دو سال قبل در انتخابات فدراسيون فوتبال، به كام مديران وزارت ريخته شد، دليل موجهي است براي اينكه در اين شرايط بحراني و حساس فدراسيون فوتبال، هم شاهد تشكيل نشست‌هايي براي بررسي راه ورود گزينه ديگر به فدراسيون فوتبال باشيم؟
گفته مي‌شود در بعضي از نشست‌هاي نفر اول ورزش، درباره ساز و كار ورود فرد جديد به فدراسيون فوتبال بحث شده و در يكي از اين نشست‌ها وزير ورزش، عنوان كرده كه دادكان بايد خودش راه ورودش را پيدا كند، كه همين اظهارنظر _كه البته برگرفته از شنيده‌هاي ما است_ پيغام‌هاي زيادي دارد كه مهم‌ترينش اين است كه وزارت ورزش، همچنان منتظر تغيير است حتي حالا كه زمان زيادي تا پايان اين دوره كاري وزارت وجود ندارد.
به هر حال در اينكه هميشه مسوولان سازمان ورزش در شرايط مديريتي فدراسيون‌ها ورود كرده‌اند، ترديدي وجود ندارد اما اينكه اين اقدامات، حالا و در شرايطي كه تيم ملي فوتبال، يك ماه و سه بازي حساس را پيش رو دارد، قابل انتقاد است.
علي كفاشيان، در طول دو سال گذشته طوري معادله‌ها را به سود خودش تمام كرده كه حتي كساني‌كه شناخت كافي نسبت به رييس فدراسيون فوتبال نداشتند و او را فردي ساده مي‌پنداشتند، هم به اين نتيجه رسيده‌اند كه علي كفاشيان در دعوايي كه راه افتاد برنده بوده پس ادامه دادن اين دعوا كه نتيجه‌اي جز خلل در برنامه‌هاي تيم ملي دارد، فايده‌اي در پي نخواهد داشت.
رييس فدراسيون فوتبال به دفعات، بازي‌هاي وزارت ورزش را بر هم زده و در انتخاباتي كه مديران وزارتي فكرش را هم نمي‌كردند، پيروز شده، پس چرا جز لجبازي راه ديگري براي حمايت از فوتبال، نه ازعلي كفاشيان، پيدا نمي‌شود.
در سه مجمعي كه يكي براي تصويب اصلاحات اساسنامه، ديگري براي انتخابات فدراسيون و سومي هم با هدف گرفتن راي اعتماد براي بهروان تشكيل شده بود با وجود فشارهاي زيادي كه از سوي نهادهاي مختلف وجود داشت، كفاشيان طوري طراحي كرد كه برنده بيرون آمد پس بهتر است اين بازي فرسايشي به پايان برسد، تا تيم ملي و همه نيروهايي كه مي‌توانند و ابزارش را دارند، پشت اين تيم قرار بگيرند كه ديگر بهانه‌اي باقي نماند.
اينكه بعد از انتخابات فدراسيون فوتبال، رييس فدراسيون به نشست‌ها دعوت نشود، پاسخ تلفن‌هايش داده نشود، فدراسيون فوتبال به خاطر اينكه رييس فدراسيون مدعي استقلال بوده، مورد حمايت قرار نگيرد و خيلي از كارهايي كه بايد انجام شود، به خاطر يك نتيجه، انجام نشود، جز اينكه سطح وزارت ورزش را از قد و قواره متولي ورزش پايين بياورد، نتيجه ديگري در پي ندارد.
تيم ملي فوتبال سه بازي حساس پيش رو دارد و اگر به هر دليل نتيجه نگيرد كفاشيان در مجمعي كه قرارش را براي تيرماه تعيين كرده استعفا مي‌دهد، اگر هم نتيجه بگيرد كه نتيجه مطلوب هر ايراني رقم خورده و ديگر نيازي به تغيير نفر اول فوتبال وجود ندارد، ضمن اينكه در هر دو مورد، مجمع كه اختيار فدراسيون فوتبال و رفت و آمدهايش را دارد، تصميم مي‌گيرد، پس چه نيازي احساس مي‌شود كه در اين شرايط حساس باز حرف از تغيير باشد يا اينكه مدام اين بحث مطرح شود كه مجوزي كه از آن حرف زده مي‌شود، صادر نخواهد شد.
اين مجوز صادر بشود يا نشود، كفاشيان بماند يا برود و يا هر اتفاق ديگري كه رقم بخورد؛ همه و همه به نسبت موفقيت تيم ملي هيچ است، پس بهتر است طعم تلخ شكست ديروز، براي چشيدن طعم پيروزي فردا كه شيريني‌اش براي هر ايراني است، فراموش شود و اين فرصت به ساختمان سياه رنگ سئول و ساكنانش داده شود كه مدتي را در آرامش سر كنند.
بعد از اين يك ماه هر اتفاقي كه بيفتد، ديگر اهميتي ندارد. تيم ملي و مديرانش امروز آرامش و البته حمايت همه جانبه را مي‌خواهند نه حمايت‌هايي كه فقط در قالب عكس‌هاي يادگاري جاي بگيرد. اردوي تركيه و حضور مديران وزارت در اين اردو كه امروز فقط چند عكس به يادگار مانده، مصداق خوبي است براي اينكه اين انتظار وجود داشته باشد كه اين حضور و دور هم نشيني‌ها، ديگر جواب نمي‌دهد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
