آيا در تبليغات انتخاباتي از كيسه پرونده هسته اي، محاسبه هزينه ـ فايده شده است؟

گروه سیاسی ـ در شهرهايي مثل تهران معروف است كه مي گويند، ترافيك به هيچ قول و قراري رحم نمي كند. حالا البته در كمتر از 40 روز باقيمانده تا يازدهمين انتخابات رياست جمهوري، بايد گفت كه انتخابات و تبليغات براي آن به هيچ مصلحت و منفعتي رحم نمي كند.

به گزارش بولتن نیوز، اين روزها لقلقه كلام كانديداهاي احتمالي رياست جمهوري كه تعداد آنها از سقف مجاز سرنشينان يك اتوبوس دو طبقه هم فراتر رفته است، انتقاد از دولت مستقر است كه البته اين مسئله به دو دليل ناگزير است؛ اول اينكه وقتي كسي چيزي براي عرضه درباره توانمندي هاي خود نداشته باشد، ناچار است ديگران را تخريب كند تا خود را بنماياند و دوم و مهمتر اينكه هركس نان از عمل خويش خورد. جناب محمود خان احمدي نژاد كه در دو دوره تبليغات انتخاباتي خود از اين شيوه به نحو احسن بهره گرفت، بايد همان روزها فكر اين روزها را مي كرد كه "پدر جان آسياب به نوبت".

اما مسئله اي كه موضوع اين نوشتار است، دغدغه اي مهم تر از اينهاست. دو مسئله سرنوشت رابطه با آمريكا و مسئله هسته اي و گفتگوهاي مرتبط با آن كه با توجه به اهميت و حساسيت عمومي مردم كشورمان نسبت به آن در كنار توجه و حساسيت ويژه دشمنان كشورمان نسبت به اين موضوع، مسائلي هستند كه پرداختن به آنها يقينا بايد با ظرافت و دقت خاصي صورت گيرد.
متاسفانه كانديداهاي پرشمار انتخابات دوره يازدهم رياست جمهوري براي جلب توجهات به خود، بدون كمترين توجهي به اين حساسيت ها، منافع كلان نظام در اين دو عرصه را دستمايه پروپاگانداي خود قرار داده اند كه اين رويه حتي اگر فوايد محدود تبليغاتي براي كانديداها داشته باشد، حتما و يقينا پس از انتخاب هر كدام از ايشان، اولين مشكل پيش رويشان خواهد بود.
اگر چه به غلط اما تصور برخي از مردم بر آن است كه در صورت برقراري روابط حسنه بين ايران و آمريكا، مشكلات اقتصادي كشور برطرف خواهد شد. همچنين ناگفته پيداست كه تحريم هاي اعمال شده عليه كشورمان –البته برخلاف آنچه بزرگواران داوطلب رياست جمهوري خود را به تغافل مي زنند، اين تحريم هاي شوراي امنيت نبود كه فشار را بر گرده اقتصاد ايران بالا برد، بلكه تحريم هاي يكجانبه آمريكا، به ويژه در عرصه تبادل بانكي و فروش نفت بود كه عرصه را بر اقتصاد كشور تنگ كرده است- با توجه به فشارهاي اقتصادي كه بر زندگي مردم وارد كرده است، نزد ايشان از اهميت و حساسيت فوق العاده اي برخوردار مي باشد و باز هم لازم به تكرار نيست كه سخن گفتن از آن و دستمايه قرار دادن اين موضوع براي تبليغات انتخاباتي و تخريب رقيب –كه متاسفانه به رويه اي معمول در انتخابات مختلف كشور تبديل شده است- چه آثار زيانباري مي تواند داشته باشد.

بيان سخناني مثل اينكه "هم مي توانستيم انرژي هسته اي داشته باشيم و هم روابط مان را با دنيا حفظ كنيم" اگر از جانب افرادي مثل حسن روحاني باشد، خيلي محل اشكال نيست، اما به نظر مي رسد افرادي مثل علي اكبر ولايتي با توجه به جايگاه حقوقي خود به عنوان مشاور امور بين الملل مقام معظم رهبري، بايد بسيار محتاط تر درباره اين مسئله اظهار نظر كنند.
همچنين طرح سوال درباره افسانه هولوكاست كه مورد تاكيد و تاييد رهبر معظم انقلاب نيز هست، يقينا آثار مثبتي در آينده مواجهه كشورمان با دشمنان قداره بند خود در عرصه بين المللي نخواهد داشت.
آيا بزرگواراني كه خود را در معرض انتخاب مردم براي دومين جايگاه حكومتي كشور قرار داده اند، اينقدر ساده انگارند كه تصور كنند اين شدت دشمني محمود احمدي نژاد با رژيم صهيونيستي بوده است كه باعث تشديد فشارها و خصومت غربي ها و در راس آنان آمريكا با كشورمان شده است. در اين صورت بايد از ايشان سوال كرد كه به نظر آنان ريشه خصومت مستكبران با انقلاب و جمهوري اسلامي چيست؟
آيا تحميل جنگ هشت ساله به كشورمان، طراحي و اجراي صدها و شايد هزاران توطئه ريز و درشت عليه نهال نوپاي برآمده از انقلاب اسلامي كه تا امروز ادامه داشته است و دهها صورت ديگر از خصومت ورزي و دشمني سردمداران و عمال نظام سلطه با ايران، همه متاثر از موضع گيري هاي رئيس جمهور فعلي در برابر رژيم صهيونيستي و نوع ادبيات وي در تقابل با نظام سلطه است؟
آيا وقتي رهبر معظم انقلاب عملكرد دولت را در برابر مواضع رقباي انتخاباتي دولت نهم در عرصه بين الملل مورد تاييد قرار دادند و هنوز هم از آن تقدير مي كنند، آقايان خواب بودند يا مثل بهزاد نبوي در دوره نمايندگي اش در مجلس ششم اهل گوش كردن به راديو نبودند؟
آيا آقايان اطلاع ندارند كه تصميم گيري درباره پرونده هسته اي فراتر از اختيارات دولت بوده و به ويژه در حدود 2 سال اخير كارشناسي آن به كميته اي مستقل و فراتر از حوزه رياست جمهوري سپرده شده است؟

قطع يقين گوش و چشم دشمنان و بدخواهان نظام جمهوري اسلامي نسبت به چنين مواضعي بسيار حساس تر و كنجكاوتر از مخاطبان داخلي مواضع نابخردانه برخي افراد درباره مسئله هسته اي است و آنان حتما اين مواضع را به نفع خود در مذاكرات و مواجهه خود با كشورمان خرج خواهند كرد.