با وجود ميزبان بودن ايران در مسابقات شطرنج قهرماني ردههاي سني آسيا، شطرنجبازها (به جز نفرات اول) مجبور هستند براي حضور در اين مسابقات مبالغي را پرداخت کنند که اين موضوع با اعتراض خانواده هاي آنها مواجه شده است.
نماينده خانواده هاي شطرنجبازها اظهار کرد: در سالهاي گذشته ايران ميزبان
مسابقات قهرماني ردههاي سني آسيا نبود و مسابقات در کشورهاي ديگر برگزار
ميشد. فدراسيون تنها هزينه نفرات اول را پرداخت ميکرد و هزينههاي نفرات
دوم و سوم بر عهده خود بازيکنان بود، چرا که بودجه فدراسيون در حدي نبود که
بتواند هزينههاي نفرات دوم و سوم را براي اعزام به خارج از کشور پرداخت
کند. اما بحث اصلي اين جا است حالا که ايران ميزباني مسابقات را قبول کرده ،
چرا بازيکنان ، دوم ، سوم و چهارم که سهميه ميزبان محسوب ميشوند بايد
دوباره از جيب خودشان هزينه کنند. پس ايران براي چه چيزي ميزبان شده است؟
به
گزارش ايسنا ، وي ادامه داد: در واقع ما ميزبان شده ايم که دوباره
هزينههاي گزاف را به خانواده ها تحميل کنيم؟ پس شطرنجبازهاي ايراني از اين
امتياز ميزباني چه بهره اي ميبرند، در حالي خانواده هايي وجود دارند که
توان پرداخت چنين مبالغي که در اطلاعيه درج شده را ندارند، اما مجبور هستند
براي حفظ آبرو و اين که اين سوال براي فرزندشان به وجود نيايد که چرا در
مسابقات شرکت نميکند با گرفتن قرض و وام هزينههاي خواسته شده را پرداخت
کنند. حتي با وجود ميزبان بودن ايران، بازيکنان سهميه شخصي مانند درسا
درخشاني، آرين غلامي، مطهره اسدي يا خليل موسوي مجبور هستند 175 دلار
پرداخت کنند و يک سوال قابل توجه پيش ميآيد که بچههايي که سال پيش مدال
گرفتهاند، چرا آنها نيز مجبورند اين ورودي را پرداخت کنند؟ در حالي که
خيلي از کشورهاي فقير ميزبان مسابقات ميشوند و تسهيلات و امکانات زيادي
براي نمايندگان خود قائل ميشوند و آنها را به صورت رايگان در مسابقات شرکت
ميدهند.
نماينده خانواده هاي بازيکنان شطرنج با اشاره به اين که
در اطلاعيه فدراسيون گفته شده هزينه اسکان و غذاي بازيکنان مازندراني را
خود فدراسيون پرداخت ميکند، تصريح کرد: اين موضوع باعث ايجاد تنش سنگيني
بين بازيکنان ميشود و چون معمولا همراه بچه ها خانواده هاي آنها نيز حضور
دارند اين حواشي از آنها به بچه ها منتقل ميشود که اين موضوع يک دغدغه
فکري را به وجود ميآورد. در حالي که فلسفه ميزباني اين است که ديگر بازيکن
دغدغه هزينه و دلار را نداشته باشد و با فکر باز بر روي بازي تمرکز کند،
اما باز هم همان تشويش و دغدغه در ذهن تمام خانواده ها و بچه ها به وجود
ميآيد که يک تبعيض بين بازيکنان مازندراني و غير مازندراني قائل شدهاند.
بنابراين سوال اصلي ما اين است که فلسفه ميزبان شدن ايران در مسابقات شطرنج
قهرماني ردههاي سني آسيا چيست؟