آيا در قبال انفجارهاي بوستون، فقط بايد با مردم آمريکا اظهار همدردي کنيم؟

به گزارش بولتن نیوز، يقينا چنين رخدادهايي با هر نيت و هدفي که به وقوع بپيوندند، قابل تاييد و حتي توجيه نيست، اما در اين اتفاق ناگوار حداقل دو نکته مهم وجود دارد.

نکته اول که دامنه تاثير گسترده تر و عميق تري خواهد داشت و با توجه به موضع دولت و مراکز پليسي و امنيتي ايالات متحده نسبت به اين واقعه نگراني هاي بيشتري نسبت به وقوع آن وجود دارد، بهره برداري هاي سوئي است که ممکن است دولت آمريکا در نظر داشته باشد، مانند رخداد حملات 11 سپتامبر 2001 از چنين رخدادي داشته باشد.

با توجه به تکذيب دست داشتن گروه هاي تروريستي مشهور دنيا مثل القاعده در اين انفجارها، اما سياست سکوت خبري محض دولت و سازمان هاي امنيتي و پليسي آمريکا اين بيم را ايجاد نموده اند که ممکن است آمريکا همانگونه که در سال 2001 القاعده و طالبان را به عنوان مسبب حمله به خاک خود معرفي کرده و حمله به دو کشور مستقل و بي گناه را در دستور کار قرار داد، اين بار نيز از تدارک احتمالي چنين حملاتي نيات سو و نامبارک مشابهي داشته باشد.
اما نکته دوم که به لحاظ عاطفي از عمق بيشتري برخوردار مي باشد، مربوط به مردم آمريکاست.
با وجود محدوديت هاي مطلق و حتي انحصاري در پخش تصوير و گزارش از محل و چگونگي وقوع حوادث روز گذشته در حاشيه روز ملي آمريکا و مسابقه ماراتن بوستون، اما همين تصاوير نيز گوياي وحشت فراوان و نگراني عميق مردمي است که اتفاقا دائما در اثر ساخته هاي پر شمار و متنوع صنعت سينماي آمريکا نگران حملات تروريست هاي زميني و موجودات فرازميني هستند.

آنچه شايد گاها به صورت عمدي از سوي رسانه هاي آمريکايي رخ مي دهد، القاي هراس و ترس فراوان مردم سراسر ايالات متحده از احتمال تکرار حملات مشابه است، اما کاش امکان رساندن اين پيام به مردم آمريکا وجود داشت که آنچه وقوع سه نمونه محدود و کوچک آن باعث ايجاد چنين فضايي از رعب و وحشت در اين کشور شده است، همه روزه به صورت عادي در کشورهايي مثل افغانستان، عراق، پاکستان، فلسطين و برخي ديگر از کشورهاي مسلمان به وقوع مي پيوندد که اتفاقا در تمام آنها رد پاي ايالات متحده و آنچه منافع ملي اين کشور توصيف مي شود، به وضوح قابل رديابي و مشاهده است.