حسن میرزا آقابیگ: رگ حیات بسکتبال در دستان باشگاه‌ها است

خبرگزاری ایسنا، در ادامه کنکاش و ارزیابی خود در بسکتبال پس از گفت‌وگو با برخی مربیان ملی سراغ اصلی‌ترین منتقد بسکتبال یعنی حسن میرزا آقابیگ کاپیتان پیشین تیم ملی رفت. او این بار هم از متولیان بسکتبال انتقاد کرد و گفت از بی‌ارزش نشان دادن کار مربیان ایرانی نمی‌توان به نتیجه‌ای رسید.

* آقای میرزا آقابیگ آیا قبول دارید جریانی در بسکتبال دارد نقش مربیان داخلی را کم‌رنگ نشان دهد؟

بله. متاسفانه این جریان وجود دارد. جریانی هست که اهمیت خاصی به مربی داخلی نمی‌دهد و نقش ایرانی‌ها را کم‌رنگ می‌کند. این در حالی است که همه رشد و پیشرفت بسکتبال توسط همین مربی‌های ایرانی اتفاق افتاده است. حتی مربی خارجی در فصل گذشته لیگ برتر موفق نبود و دیدیم که مهرام با "بچیروویچ" نتوانست از قهرمانی خود دفاع کند.

* به نظر شما دلیل ایجاد این جریان چیست؟

به نظر من مربیان ایرانی که با دانش هستند تن به هر کاری نمی‌دهند. آن‌ها با دانش و به‌روز هستند و به همین دلیل به خود اجازه نمی‌دهند کسی در کارشان دخالت کند. قبول هر کاری برایشان ممکن نیست. یک مربی در شغل خود استقلال کاری می‌خواهد که این موضوع در فدراسیون اهمیت ندارد. خارجی‌هایی که به ایران می‌آیند، به خاطر پول تن به این گونه کار می‌دهند. البته مربیان خارجی که به ایران می‌آیند جزو 100 مربی اول جهان نیستند. این "ییچ"هایی که در ایران کار می‌کنند برایشان چیزی جز پول اهمیت ندارد.

* یکی از انتقادهایی که این روزها از فدراسیون می‌شود نبود یک سازمان لیگ قدرتمند است. شما در این باره چه نظری دارید؟

سازمان لیگ بسکتبال را با فوتبال و دیگر فدراسیون‌های حرفه‌ای مقایسه کنید. یک سازمان لیگ قدرتمند و مستقل اساسنامه و ساختار دارد نه اینکه تنها توسط سه نفر کار کند. در بسکتبال تنها سه نفر تصمیم می‌گیرند و کار می‌کنند و ساختاری وجود ندارد. همین اتفاق‌ها است که باعث می‌شود حضور باشگاه‌ها و اسپانسرها در بسکتبال کم‌رنگ شود و مدیران دلسرد شوند.

* درباره عدم حضور اسپانسرهای متعدد بیشتر توضیح دهید.

زمانی که مدیران و باشگاه‌ها در تصمیم‌گیری برای بسکتبال نقشی ندارند و بهای لازم به آن‌ها داده نمی‌شود باشگاه انگیزه‌ای برای حضور ندارد. هم‌اکنون کدام باشگاه در تصمیم‌گیری‌های بسکتبال نقش دارند؟ رگ حیات ورزش در دستان باشگاه‌ها است اما به آن‌ها توجهی نمی‌شود. هرچه حضور باشگاه‌ها در جریان کار بیشتر باشد نتیجه‌گیری بهتر می‌شود.

* چه راهکاری می‌توان ارائه داد؟

همیشه گفته‌ام که بسکتبال نیاز به تغییر و تحول دارد. تمام نتایج حاصل کار نیروهای قبلی است و هم‌اکنون دیگر آسیا هم به بسکتبال قاره اهمیتی نمی‌دهد. ما نیز باید گام به عرصه بالاتری بگذاریم. کره و ژاپن که سرمایه‌گذاری خوبی در بسکتبال ندارند و چین هم در اندیشه جدا شدن از آسیا است. این دو شرایطی است که قهرمانی غرب آسیا نشان داد ایران جایگاهی متزلزل دارد و دیگر آن قدرت بلامنازع منطقه نیست. نباید این ساختار که مربی به باشگاه معرفی می‌شود و یک مربی خوب را خانه‌نشین می‌کند به کارش ادامه دهد. من با فعالیت هم زمان هر مربی چه داخلی و چه خارجی در باشگاه و تیم ملی مخالف هستم.

* آیا ایجاد اتحادیه‌ها نمی‌تواند ساختار را بهتر کند؟

من زمانی بحث ایجاد اتحادیه‌ها را مطرح کردم. فدراسیون هم‌اکنون به تغییرات کلان نیاز دارد.

* درباره نقش مربیان داخلی آقای مشحون می‌گوید این مربیان کدام بازیکن را به بسکتبال معرفی کرده است. نظر شما درباره این صحبت چیست؟

آقای مشحون بگوید مربیان خارجی کدام بازیکن را به بسکتبال معرفی کرده‌اند؟ نیکخواه بهرامی، کامرانی، آفاق، حدادی، ساهاکیان و دیگر ملی‌پوشان نسل طلایی تاریخ دارند و معلوم است از کجا وارد بسکتبال شده‌اند. در این فصل که "بچیروویچ" مربی مهرام بود چهره‌ای که به بسکتبال معرفی کرد که بود؟ چرا آقایان سعی دارند اهمیت مربیان ایرانی را کم نشان دهند؟

* آقای مشحون سومی تیم ملی جوانان در آسیا را مصداق ساختن نسلی جدید و پشتوانه بسکتبال می‌داند.

هر کدام از این بازیکنان در آینده صمد، کامرانی، آفاق و حدادی می‌شوند را به ما معرفی کنند. نتیجه گرفتن در غرب آسیا ساده است اما به یاد بیاوریم ما در چه زمانی قهرمانی‌های آسیا را به دست می‌آوریم. هم‌اکنون لبنان و سوریه چه جایگاهی دارند؟ برای استعدادیابی ساختار و برنامه نیاز است. مربیان استعدادیاب چه کسانی هستند؟ نکته دیگر اینجاست اگر آقای مشحون استعدادیابی کرده همین مسئله حرفش درباره مربیان ایرانی را نقض می‌کند. اگر مربی ایرانی نقشی در تولید بازیکن نداشته پس این نسلی که به عنوان جوانان فعالیت می‌کنند از کجا آمده‌اند؟ بسکتبال را از کجا یاد گرفته‌اند؟ آیا جز مربیان ایرانی آن‌ها را پرورش داده‌اند؟

* آیا جام جهانی "پراگ" می‌تواند میزان توانایی این نسل را نشان دهد؟

اگر با نسلی طلایی نیز در جام جهانی شرکت کنیم نمی‌توانیم نتیجه‌ای خاص بگیریم. باید حضور ما در این رقابت‌ها به همراه نمایشی قابل قبول باشد. همان طور که تیم ملی بزرگسالان در جام جهانی 2010 نمایشی خوب داشت. باید در آنجا نشان دهیم که بسکتبال در حال رشد است.

* چرا در حالی که دیگر فدراسیون‌ها چون والیبال از امکانات خوبی بهره‌مند هستند اما بسکتبال بی‌بهره است؟

مهندس مهرعلیزاده رییس وقت سازمان تربیت بدنی مجوز کتبی داد که در کنار سالن هندبال در مجموعه انقلاب یک سالن بسکتبال ساخته شود اما من که رفتم پیگیری، انجام نشد. البته آقای مشحون همیشه در تلویزیون و رسانه‌ها می‌گوید سالن نداریم اما خیلی فرق دارد که به رییس ورزش بگویم اگر این امکانات را به ما ندهید کار نمی‌کنیم، تا اینکه یک نامه به او بزنیم. اگر به رییس ورزش بگوییم این نیاز خانواده است و باید امکانات بدهید نتیجه خواهیم گرفت. شما می‌گویید والیبال اما همه فدراسیون‌ها امکانات گرفته‌اند. تکواندو و کاراته نیز سالن گرفتند اما فدراسیون ما هنوز در سه اتاق کار می‌کند.